Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
A
sinonimia
e unha relacion semantica de semellanza no
significado
entre dous ou mais
significantes
. Polo tanto, duas palabras son sinonimas se tenen un significado parecido ou identico.
Distinguense tradicionalmente dous tipos de sinonimia:
- Sinonimia absoluta
: Cando en todolos contextos posibles de uso de duas palabras, non se produce variacion ningunha se se substitue unha por outra.
- Sinonimia parcial
: Cando so en determinados contextos duas palabras presentan identicos significados:
- Pregar
e sinonima de
dobrar
, pero so cando esta significa
volver unha parte dunha cousa sobre o resto
, nas outras acepcions (por exemplo,
curvar un ferro
) non son sinonimas.
- Caminar
e
andar
son sinonimos, o primeiro remitese a un camino, polo tanto e mais restrinxido ca
andar
: non se pode caminar por casa.
A sinonimia parcial chamaselle tamen
imperfecta
. Neste caso poden darse grupos de duas palabras ou de moitas mais, dependendo do nivel de caracterizadores aducidos. A linguistica tradicional asumia a existencia de que a definicion das
categorias
(as de significado entre elas) se establece baseandose en condicions necesarias e suficientes. O estudo desta particularidade adiantou moito co concepto de categoria dentro da teoria da
linguistica cognitiva
, debido a utilizacion da nocion de
prototipicalidade
- Non debe confundirse sinonimia con equivalencia. A sinonimia non se pode dar entre
locucions
ou definicions (neste caso falamos de equivalencia).
- Moitas palabras non poden considerarse sinonimas porque pertencen a distintas linguas funcionais. Ben a
dialectos
distintivos (variedades diatopicas:
Golpe
, por
raposo
na area mindoniense; romanino por
cabaza
, en
Castineiras
, Santa Uxia de
Ribeira
), ben a niveis de lingua diferentes (
variedades diastraticas
), ben a rexistros diversos (
variedades diafasicas
). Asi a todo, no individuo coexisten varios
dialectos
, rexistros e niveis de lingua que fan que considere como verdadeiros sinonimos, sendo
pseudosinonimia
voces como
obito
/
morte
,
morrer
/
falecer
/
espichar
.
- ABRIL, Gonzalo (1976):
Signo y significacion. Edicions Castilla
.
- BARTHES, Roland (1971):
Elementos de semiologia
. Alberto Corazon editor. Comunicacion. Colombia.
- COSERIU, E. (1977):
Principios de semantica estructural
. Ed. Gredos. Madrid.
- COSERIU, E. (1978):
Gramatica. Semantica. Universales. (Estudios de linguistica funcional)
. Ed. Gredos. Madrid.
- DUCROT. Oswald & Todorow, Tzvetan (1983):
Diccionario enciclopedico de las ciencias del lenguaje
.
Siglo XXI de Espana Editores
S.A.
- ECO, Umberto. (1976):
Signo
. Labor. Barcelona
- HJELMSLEV, l. (1974):
Prolegomenos a una teoria del lenguaje
. Gredos. Madrid.
- JUSTO Gil, Manuel (1990):
Fundamentos del analisis semantico
. Lalia.
- MOUNIN, Georges (1972):
Introduccion a la semiologia
. Editorial Anagrama
- TRUJILLO, R. (1988):
Introduccion a la semantica espanola
. Arco libros, Madrid.
|
---|
Subdisciplinas
| |
---|
Metodos
| |
---|
Unidades
| |
---|
Relacions
| |
---|
Perspectiva
cognitiva
| |
---|
Temas relacionados
| |
---|