Nieuwerkaarke

Nieuwerkaarke (Nederlands: Nieuwerkerk ) is een durp op Schouwen-Duveland mee 2.765 inweuners (2023) en is 'elegen langs de Rieksweg 59 . Tiejens de Waetersno?dramp van 1953 verdronken 288 van de 1800 inweuners die Nieuwerkerk destieds tellende. Nieuwerkaarke is nog altied een kerkelijk durp. Nieuwerkaarke is een ringdurp uut de 12e eeuw. Het was een ofsplitsing van de parochie Ouwerkaarke, wat de naem van baie plekken verklaert. De vuuftiende-eeuwse kerke eit een zeskante toren. De toren is in 1975 'erbouwd op de fundamen'n van de in 1945 deu de Duutsers opgeblaezen ouwe toren. Het koor en de toren bin van mekaore gescheiden naedat het schip in 1586 is ofgebrand.

In Nieuwerkaarke stit een naemloze korenmeule uut 1844 .

Volksverael [ bewerk | brontekst bewerken ]

In het durp is 't volgende volksverhael bekend uut 't verleden: ^[1]

Jaop Meulmeester was knecht bie Job van der Have in ’t oekje van den Nieuwerkerksen diek. Op ’n keer zei d’n baes: “Jaop, gae ja vanaevend es ’n keer mee visse? In ’t Steenzwaen zit vee paelik.” Jaop zei netuurlijk: “Da doe’k baes.” Ze gienge ’s aevens om zeven ure weg. Toet twelf ure vienge ze meraokel vee paelink. Mae toen ieuw ’t op. D’n baes zei: “Jaop, jie bin toch gin benauwde schieter, ee?” Deze zei: “Da bin ‘k nog nooit eweest; waerom vraeg je dat?” “Ja,” zei d’n baes, “di za wat te kiek komme en daerom ek joe ok mee enome. Oor me, di komme ze.” Een geruus deur ’t riet. Ze konne nie zien, wat ’t was, ze zagge alleen mae twi oogen, zo groot as ballen. Jaap verschrok toch we ’n bitje en ie vroeg: “Wat is dat noe?” “Stille me,” zei d’n baes. Recht voe d’r was ’t net uut espanne. En allemae oorden ze dat geruus in ’t riet en die oogen bleve mae kieke. Nae ’n kwartier of zo gieng ’t weg. Ze wouen ’t net opaele, mae dat zat stik vast. Dat zoue ze dan mergenochend we doe. Ze gienge nir uus. Op d’n diek oorden ze ’n soort geritsel of gekraek. Net zo ies as van nieuwe kraekende schoenen. Dat geluud bleef altied zowat vuuftig meter achter ulder. Bie ’t zwarte sluusje stieng een weegbrugge. D’n baes zei: “Jaop, nie over de brugge loope, oor.” “Waerom nie?” vroeg vaoder. “’k Lop er altied over.” “Ja, dat kan we,” zei d’n baes, “mae toch nie ’s nachs tussen twelve en een. Ze kunnen je ni benee trekke.” Toen ze bie de brugge kwamme, zag vaoder d’r onder een groote klompe vier, net of a ’t brand was. Jaop zei: “Baes, de boel stae in brand,” mae den baes zei: “Neee, gin nood. Mae nie op de brugge loope.” Jaap zei: “Oe is dat noe ier? ‘k Begriepe d’r niks van.” “Spoken, “ zei d’n baes, “uut de oudheid. Da’s iederen aevend zo van 12 tot 1 ure.”