From Wikiheimild
Nu er tann stundin komin til handa
("Now the hour has come to act") is a poem by Joannes Patursson (1866-1946) written 1888 for the socalled "Christmas Meeting", the starting point of the national awakening movement in the
Faroe Islands
.
- Nu er tann stundin...
- Nu er tann stundin komin til handa
- a hesum landi,
- at vit skulu taka logvatak saman
- mali til frama.
- Illa er nu við Føroya mali vorðið,
- annaðhvørt orðið,
- ið nu berst a munni av køllum og kvinnum,
- i utlendskum rennur.
- Er tað ikki skomm, at vart moðurmal kæra
- so illa skal fara
- og burtur rekast sum avdeyðahundur
- og tynast so sundur?
- Skulu vit nu aftur undir luta
- sum aður fyri futa!
- og taka mot treytum, teir a okkum leggja;
- er slikt fyri seggir?
- Hoyr, latum okkum to mot utlendskum ganga,
- tað slaa undir vanga;
- Utnyrðingur skal tað av landinum føra
- - sum sapubløðra!
- Latum tað kennast a okkara talu
- sum sol eftir æli,
- at burtur er rikin tann fremmandi arvi;
- lat að vera starvið!
- At fremja ta sak latum oss allar royna,
- bæði moyggjar og sveinar,
- i kirkju, a ting seta malið við gleði;
- til tess leggið megi.
- Teir edilingar av Noregi troddu,
- ta ið Haraldur raddi,
- og ei vildi luta undir hansara hondum,
- men styrdu av londum.
- A Føroya landi teir fotinum festu,
- teir garparnir reystu,
- so friir sum villini fuglar við gaman
- livdu teir saman.
- Enn kann tað teljast a okkara ennum,
- hvaðan rotin rennur,
- fra hjartanum sama bloð streymar við stinni
- sum i Noregi a sinni.
- Lat okkum minnast, so leingi vit anda,
- hvar vøggan mundi standa;
- verja um gavuna, teir okkum govu:
- norðanmals ljoðið.
- Ein kvistur spretti av goðum runni,
- gekk to ei a lunni;
- av norrønu tungu rann Føroya malið
- so hart sum stalið.
- Um fornkempur nu vildu vitjað aftur,
- vit kundu staðið fattir
- og svarað, at aftur hevði fingið ljoðið
- tað malið, teir govu.
- Ti um enn tað einaferð var so vorðið,
- tað var rikið fra borði.
- og hoyrdist ei uttan i einhvørjum skoti,
- var illa brotið,
- so hevði tað nu aftur i yvirlutan fingið
- i kirkju, a tingi,
- i hvørjum føroyingi ta tyntist fyri degi,
- aðrar skulvu av gleði.
- Ta skuldu teir okkum so vinaliga
- tey orðini siga:
- "Takk, synir og døtur! Tit arvin ei gloymdu,
- men truliga goymdu."
- Hvilið tit kvirrir, fornir abbar,
- Noregis kappar;
- føroyingar ei tað skomm skulu eiga
- ur ætt at breðga.
[
edit
]
External link