| ??? ????
(Ab? ?Al? al-?usayn ibn ?Abd All?h ibn Al-Hasan ibn Ali ibn S?n?; Avitsenna)
|
|---|
 |
| Tavalludi
|
18-iyun
980-yil
,
Afshona
,
Buxoro
, Somoniylar davlati (hozirgi hududida)
[1]
|
|---|
| Vafoti
|
taxminan
16-avgust
1037-yil
(
1037-08-16
)
(57 yoshda),
Hamadon
,
G'aznaviylar imperiyasi
|
|---|
| Fuqaroligi
|
Somoniylar davlati
[2]
,
Ziyoriylar
va
Buvayhiylar
|
|---|
| Millati
|
fors
[3]
[4]
[5]
|
|---|
| Ko?rsatgan ta?sirlari
|
Al-Beruniy
,
Umar Xayyom
,
al-G?azzoliy
,
Averroes
,
Nosir al-Din Tusiy
,
Ibn al-Nafis
,
Averroizm
,
Sxolastitsizm
,
Albertus Magnus
,
Duns Scotus
,
Thomas Aquinas
,
Buridan
,
Benedetti
,
Galileo
,
Harvey
|
|---|
| Olgan ta?sirlari
|
Arastu
,
Galen
,
Plotinus
,
Aflotunchilik
,
Muhammad
,
Vosil ibn Ota
,
al-Kindiy
,
al-Forobiy
,
al-Roziy
,
al-Beruniy
|
|---|
Abu Ali ibn Sino
(to?liq ismi:
Abu Ali al-Husayn ibn Abdulloh ibn Sino al-Balxiy
;
arabcha
:
??? ??? ?????? ?? ??????? ?? ????
) ?
o?rta osiyolik
qomusiy olim
[6]
,
[7]
olimi, tabib va
faylasuf deb yuritilgan
. 980-yilning 18-iyunida
Buxoro
yaqinidagi
Afshona
qishlog?ida tug?ilgan va 1037-yilning 16-avgustida
Hamadonda
vafot etgan. G?arbda
Avitsenna
(
ingl.
Avicenna
) nomi bilan mashhur.
Ibn Sinoning otasi Abdulloh
Balx
shahridan bo?lib,
Somoniylar
amiri
Nuh ibn Mansur
(967?997) davrida
Buxoro
tomoniga ko?chib,
Hurmaysan
qishlog?iga moliya amaldori etib tayinlanadi. U
Afshona
qishlog?ida Sitora ismli qizga uylanib ikki o?g?il farzand ko?radi. O?g?illarining kattasi Husayn (Ibn Sino), kenjasi Mahmud edi. Husayn 5 yoshga kirgach, Ibn Sinolar oilasi poytaxt ? Buxoroga ko?chib keladi va uni o?qishga beradilar. 10 yoshga yetmasdan Ibn Sino
Qur?on
va adab darslarini to?la o?zlashtiradi. Ayni vaqtda u hisob va aljabr (
algebra
) bilan ham shug?ullanadi,
arab tili
va adabiyotini mukammal egallaydi. Ibn Sinoning ilm sohasidagi dastlabki ustozi
Abu Abdulloh Notiliy
edi. U el orasida hakim va
faylasuf
sifatida mashhur bo?lgani uchun otasi Ibn Sinoni unga shogirdlikka berdi. Notiliyning qo?lida olim mantiq, handasa va falakiyot (
astronomiya
)ni o?rgandi va ba?zi falsafiy masalalarda ustozidan ham o?zib ketdi. Ibn Sinoning aql-zakovatini ko?rgan ustozi otasiga uni ilmdan boshqa narsa bilan shug?ullantirmaslikni tayinlaydi. Shundan so?ng ota o?g?liga ilm o?rganish va bilimlarini chuqurlashtirish uchun barcha sharoitlarni yaratib berdi. Abu Ali tinmay mutolaa qilib, turli ilm sohalarini o?zlashtirishga kirishdi. U
musiqa
,
optika
,
kimyo
,
fiqh
kabi fanlarni o?qidi, xususan, tabobatni sevib o?rgandi va bu ilmda tez kamol topa boshladi.
Ibn Sinoning tib ilmida yuksak mahoratga erishishida Buxorolik boshqa bir tabib
Abu Mansur al Hasan ibn Nuh al Qumriyning
xizmati katta bo?ldi. Ibn Sino undan tabobat darenini olib, bu ilmning ko?p sirlarini o?rgangan.Qumriy bu davrda ancha keksayib qolgan bo?lib,999-yilda vafot etdi.
Ibn Sino 17 yoshdayoq,Buxoro xalqi orasida mohir tabib sifatida tanildi.O?sha kezlarda hukmdor
Nuh ibn Mansur
betob bo?lib, saroy tabiblari uni davolashdan ojiz edilar.Dovrug?i butun shaharga yoyilgan yosh tabibni amirni davolash uchun saroyga taklif qiladilar.Uning muolajasidan bemor tezda sog?ayib, oyoqqa turadi.Evaziga Ibn Sino saroy
kutubxonasidan
foydalanish imkoniyatiga ega bo?ladi. Somoniylarning kutubxonasi o?sha davrda butun O?rta va Yaqin Sharqdagi eng katta va boy kutubxonalardan sanalardi. Ibn Sino bir necha yil davomida shu kutubxonada kecha-yu kunduz mutolaa bilan mashg?ul bo?lib, o?z davrining eng o?qimishli, bilim doirasi keng kishilaridan biriga aylandi va shu paytdan boshlab o?rta asr falsafasini mustaqil o?rganishga kirishdi.U yunon mualliflarining, xususan,
Aristotelning
?Metafizika“ asarini berilib mutolaa qildi. Lekin bu kitobda bayon qilinganlarning aksariyati Ibn Sinoga tushunarsiz edi. Tasodifan yosh olimning qo?liga
Abu Nasr Forobiyning
?Metafizikaning maqsadlari haqida“gi kitobi tushib qoladi va uni o?qib chiqibgina Ibn Sino metafizikani o?zlashtirishga muvaffaq bo?ladi. Shunday qilib, Ibn Sino zaruriy bilimlarning barchasini Buxoroda oldi. Olimning ilmiy ijodi 18 yoshidan boshlandi.
UNuh ibn Mansurga
atab nafsoniy quvvatlar haqida risola,
?Urjuza“
tibbiy she?riy asari, o?z qo?shnisi va do?sti
Abulhusayn al-Aruziyning
iltimosiga binoan, ko?p fanlarni o?z ichiga olgan
?Alhikmat al-Aruziy“
(?Aruziy hikmati“) asarini ta?lif etdi. Undan tashqari, boshqa bir do?sti
faqihAbu Bakr Albarqiy
(yoki Baraqiy)ning iltimosiga ko?ra,20 jildli
?Alhosil val-mahsul“
(?Yakun va natija“)qomusiy asari hamda 2 jildli
?Kitob al-bir val-ism“
(?Sahovat va jinoyat kitobi“)ni yozdi.
Qoraxoniylar
999-yil Buxoroni zabt etib, Somoniylar davlatini ag?darganidan keyin Ibn Sino hayotida tashvishli, notinch va og?ir damlar boshlandi. 1002-yil uning otasi vafot etdi. Ikki sulola vakillarining taxt uchun kurashi 1005-yilgacha davom etib, oxiri Qoraxoniylarning butkul g?alabasi bilan tugadi. Bunday vaziyatda Buxoroda ortiq qolib bo?lmas edi. Shu bois Ibn Sino o?z yurtini tark etib
Xorazmga
bosh olib ketdi. XI-asr boshlarida Xorazm qoraxoniylar hujumidan birmuncha tinch bo?lib, iqtisodiy va madaniy jihatdan ancha rivojlangan o?lka edi. Xorazmshohlar
Ali ibn Ma?mun
(997?1009) va
Ma?mun ibn Ma?mun
(1009?1017) ilm fanga e?tiborli hukmdorlar bo?lib, olimlarga ilmiy ijod uchun qulay sharoit yaratib bergan edilar. Shu bois bu davrda Xorazmning poytaxti Gurganj (Urganch)da zamonasining ko?pgina taniqli olimlari to?plandi. Yirik matematik va astronom
Abu Nasr ibn Iroq
, (1034-yilda vafot etgan), mashhur tabib va faylasuflar
Abu Saql Masihiy
(1010-yilda vafot etgan),
Abu al-Xayr Hammor
(942?1030) va buyuk olim
Abu Rayhon Beruniy
shular jumlasidan. Ana shu ilmiy davraga 1005-yil Ibn Sino ham kelib qo?shildi. Xorazmda Ibn Sino, asosan, matematika va astronomiya bilan shug?ullandi. Bu sohalardagi bilimlarining chuqurlashib, ilmiy dunyoqarashining shakllanishida Ibn Iroq va Beruniy bilan bo?lgan ilmiy muloqotlar katta ahamiyat kasb etdi. Ibn Sinoning Aristotel ta?limoti xususida Beruniy bilan va o?zining shogirdi Baxmanyor bilan yozishmalari tarixda mashhurdir. Ibn Sino Abu Saxl Masihiyning tibbiy tajribasi va bilimlaridan ham katta saboq oldi. Xorazmshoh vaziri Abulhusayn as-Sahliy ilmlarni sevuvchi kishi bo?lganidan, Ibn Sino u bilan do?stlashadi va unga atab alkimyoga oid ?Risola aliksir“ (?Eliksir haqida risola“) nomli asar yozdi. Biroq Xorazmdagi osoyishta hayot uzoqqa cho?zilmaydi. Sharqda qudrati ortib borayotgan G?azna hukmdori sulton Mahmud G?aznaviy bu o?lkaga ko?z tikadi. U, avval, Ma?munga saroydagi bir guruh olimlarini G?aznaga jo?natib yuborishni so?rab xat yozadi. Bu xatga javoban Beruniy va Abu al-Xayr Hammor G?aznaga ketadilar. Ibn Sino esa bu taklifni rad etib, Masihiy bilan birgalikda 1010?1011-yillarda yashirincha Xorazmni tark etadi. Shu vaqtdan olimning sargardonlik yillari boshlanib, umrining oxirigacha vatandan uzoqda hayot kechirishga majbur bo?ladi. Masihiy bilan Ibn Sino Jurjonga ? Masihiyning vataniga yo?l oldilar. Lekin yo?ldagi qiyinchiliklar va suvsizlik tufayli Masihiy betob bo?lib, vafot etadi. Natijada, Ibn Sino azob-uqubatlar chekib, avval, Niso, so?ng Obivard, Tus, Shiqqon va Xurosonning boshqa shaharlarida qisqa muddat turganidan keyin, nihoyat, Kaspiy dengizining janubi sharqida joylashgan Jurjon amirligiga yetib keladi. Ibn Sino Jurjonda 1012?1014-yillarda yashaydi, lekin shu qisqa vaqt ichida uning hayotidagi muhim voqealardan biri ? Abu Ubayd Jurjoniy bilan uchrashuv va bir umrga do?stlashuv sodir bo?ladi. U Ibn Sinoga nafaqat shogird, balki sodiq do?st ham edi. U Ibn Sino bilan olimning so?nggi damigacha, 25 yil davomida birga bo?ladi. Ibn Sino tarjimai holining yozilib qolishi, ko?pgina asarlarining ta?lifi va tartibga tushishi hamda ularning keyingi avlodlarga kelishida Jurjoniyning xizmati katta.
Buxoroda Ibn Sino xaykali,
O?zbekiston
Ibn Sino portretiga bilan 20
Tojikiston
Somoniy
Jurjondalik vaqtida Ibn Sino ham ilmiy ijod bilan shug?ullandi, ham tabib sifatida faoliyat ko?rsatdi. Bu yerda u shogirdining iltimosiga ko?ra, mantiq, falsafa va boshqa fanlarga oid bir nechta risola yozdi va eng muhimi ?Tib qonunlari“ning dastlabki qismlarini yaratdi. 1014-yil olim Jurjonni tark etib, Rayga ko?chdi. Ibn Sino Rayga kelgan vaqtida bu yerda buvayhiylardan bo?lmish Majduddavla Abu Tolib Rustam (997?1029) va uning onasi Sayyida Xotun hukmronlik qilar edilar. Bu yerda Ibn Sino savdoyi dardiga chalinib qolgan Majduddavlani davoladi va shu sababli saltanat tepasida turgan Sayyidaning hurmat-ehtiromiga sazovor bo?ldi. Lekin olim Rayda ham uzoq turolmadi, chunki Sulton Mahmud G?aznaviyning Rayga ham hujum qilish xavfi bor edi. Shu bois Ibn Sino Rayni tark etib, nisbatan kuchliroq, bo?lgan Hamadonga, Majdud-davlaning akasi Shamsuddavla (997?1021) huzuriga ketadi. Hukmdorni sanchiq kasalidan davolaganidan keyin olimni saroyga taklif qiladilar. U avval saroy tabibi bo?lib ishlaydi, so?ng vazirlik mansabiga ko?tariladi. Davlat ishlari bilan band bo?lishiga qaramay ilmiy ishlarini ham davom ettiradi va qator asarlar yaratadi. ?Tib qonunlari“ning birinchi kitobini tugatib, o?zining mashhur falsafiy qomusi ? ?Kitob ash-shifo“ni ham shu yerda yozishga kirishadi. ?Tib qonunlari“ning qolgan qismini ham Hamadonda yozib bitiradi.
Ibn Sino Hamadonda 1023-yilgacha istiqomat qiladi va ayrim siyosiy sabablarga ko?ra, shu yili Isfahonga jo?nab ketadi. Umrining qolgan 14 yilini shu yerda o?tkazdi. Bu yerda ham u tinimsiz ilmiy ish bilan mashg?ul bo?lib, bir qancha asarlar yaratdi. Ular orasida tib, falsafa, aniq fanlar, tilshunoslik kabi fanlarga oid kitoblar bor. ?Kitob ash-shifo“ning qismlari, fors tilidagi ?Donishnoma“ va 20 jildli ?Insof-adolat kitobi“ shular jumlasidan.
Jurjoniyning yozishicha, Ibn Sino garchi, jismoniy juda baquvvat bo?lsada, biroq, shaharma-shahar darbadarlikda yurish, kecha-kunduz tinim bilmay ishlash va bir necha bor ta?qib qilinib, hatto hibsda yotishlar olimning salomatligiga jiddiy ta?sir etdi. U qulanj (
Kolit
) kasalligiga chalindi. Alouddavlaning Hamadonga yurishi vaqtida Ibn Sino qattiq betobligiga qaramay, u bilan birga safarga chiqadi. Yo?lda dardi qo?zg?ab olimning tamomila madori quriydi va oqibatda u shu darddan 57 yoshida vafot etadi. Olim Hamadonda dafn etiladi. Uning qabri ustiga 1952-yilda maqbara ishlangan (me?mori X. Sayxun). Maqbara Ibn Sinoga bag?ishlangan muzey xonalarini ham o?z ichiga oladi.
Zamondoshlari Ibn Sinoni
?Shayx ar-Rais“
(?donishmandlar sardori, allomalar raisi“);
?Sharaf al-mulk“
(?O?lka, mamlakatning obro?si, sharafi“),
?Hujjat al-haqq“
(?Rostlikka dalil“);
?Hakim al-vazir“
(?Donishmand, tadbirkor vazir“) deb ataganlar. Jahon fani tarixida Ibn Sino qomusiy olim sifatida tan olingan, chunki u o?z davridagi mavjud fanlarning qariyb barchasi bilan shug?ullangan va ularga oid asarlar yozgan. Olim asarlarini o?sha davrda Yaqin va O?rta Sharqning ilmiy tili bo?lgan arab tilida, ba?zilari (she?riy va ayrim falsafiy asarlari)ni fors tilida yozgan. Turli manbalarda uning 450 dan ortiq asar yozganligi qayd etilgan, lekin bizgacha ularning 242 (160) tasi yetib kelgan. Shulardan 80 tasi falsafaga, 43 tasi tabobatga oid bo?lib, qolganlari mantiq, psixologiya, tabiiyot, astronomiya, matematika, musiqa, kimyo, axloq, adabiyot va tilshunoslikka bag?ishlangan. Lekin bu asarlarning hammasi ham olimlar tomonidan bir xilda o?rganilgan emas. Ibn Sinoning ko?proq falsafa va tibga oid kitoblari jahonning ko?pgina tillariga tarjima etilib, asrlar davomida qayta qayta nashr qilib kelinmoqda, lekin shu bilan bir vaqtda, boshqa ko?p asarlari hali qo?lyozma holida o?z tadqiqotchilarini kutmoqda.
Ibn Sinoning ilmiy merosini shartli ravishda 4 qismga, ya?ni falsafiy, tabiiy, adabiy va tibbiy sohalarga bo?lish mumkin, olim shularning har birida chuqur iz qoldirgan. Lekin Ibn Sino asarlarining miqdoriy nisbatiga nazar solsak, olimning qiziqish va e?tibori ko?proq falsafa va tibga qaratilganini ko?ramiz. Garchi, uni ?Avitsenna“ sifatida G?arbda mashhur qilgan uning tibbiy merosi, xususan, ?Tib qonunlari“ bo?lsada, ?Shayh ar-Rais“ nomi, avvalambor, uning buyuk faylasufligiga ishoradir.
Olimning falsafaga oid eng yirik va muhim asari ?Kitob ash-shifo“dir. U 4 qismdan iborat: 1) mantiq ? 9 qismga bo?lingan:
almadhal ? mantiqqa kirish;
al-maqulot ? turlari;
al-iborat ? interpretatsiya;
al-qiyos ? sillogizm;
al-burhon ? isbot, dalil;
al-jadal ? tortishuv, dialektika;
as-safsata ? sofistika;
al-xitoba ? ritorika;
ash-she?r ? poetika (she?r san?ati);
2) tabiiyot (bu yerda minerallar, o?simliklar, hayvonot olami va insonlar haqida alohida-alohida bo?limlarda gapiriladi; 3) riyoziyot ? 4 fanga bo?lingan; hisob (arifmetika), handasa (geometriya), astronomiya va musiqa; 4) metafizika yoki ilohiyot. Bu asarning ayrim qismlari lotin, suryoniy, ibroniy, nemis, ingliz, fransuz, rus, fors va o?zbek tillarida nashr etilgan.
Ibn Sinoning yana bir falsafiy asari
?Kitob annajot“
?Kitob ash-shifo“
ning qisqartirilgan shakli bo?lib, u ham qisman jahonning bir necha tillariga tarjima qilingan. Olimning falsafiy qarashlari yana
?Al-ishorat vattanbihot“
(?Ishoralar va tanbihlar“),
?Hikmat almashriqiyn“
(?Sharqchilar falsafasi“),
?Kitob al-ishorat filmantiq va lhikmat“
(?Mantiq va falsafaning ishoralari“), fors tilida yozilgan
?Donishnoma“
(?Bilim kitobi“) va boshqa turli hajmdagi falsafiy risolalarda hamda
?Tayr qissasi“
,
?Salomon va Ibsol“
,
?Hayy ibn Yaqzon“
, ?Yusuf qaqida qissa“ kabi falsafiy mazmunli badiiy qissalarda o?z aksini topgan. Ibn Sinoning dunyoqarashi Aristotel ta?limoti va Forobiy asarlari ta?sirida shakllandi. Uning fikricha, falsafaning vazifasi mavjudotni, ya?ni barcha mavjud narsalarni, ularning kelib chiqishi, tartibi, o?zaro munosabati, bir-biriga o?tishini zaruriyat, imkoniyat, voqelik, sababiyat omillari asosida har tomonlama o?rganishdan iborat. Olamda mavjud barcha narsalar ikkiga bo?linadi: zaruriy vujud (vujudi vojib) va imkoniy vujud (vujudi mumkin). Zaruriy vujud eng irodali, qudratli, dono tangridir. Qolgan narsalar imkoniyat tarzida mavjud bo?lib, Tangridan kelib chiqadi. Zaruriy vujud bilan imkoniy vujud munosabati sabab va oqibat munosabatidir. Bu jarayonda olamdagi hamma narsalar emanatsiya tarzida, ya?ni quyoshdan chiqayotgan nur shaklida asta-sekin amalga oshadi. Shu tartibda imkoniyat shaklida mavjud bo?lgan aql, jon, jism, ular bilan bog?liq osmon sferalari kelib chikadi. Bular hammasi substansiya (javhar) bo?lib, yana borliqda aksidensiya ? narsalarning belgilari, rangi, hajmi, xillari mavjud. Jism shakl va moddadan tashkil topadi. Xudo abadiy, uning oqibati bo?lmish materiya ham abadiydir. Uning o?zi boshqa tayin jismlarning asosidir. Narsalarning moddiy asosi hech qachon yo?qolmaydi. Materiyaning eng sodda bo?linmas shakli 4 unsur: havo, olov, suv, tuproqdan iborat. Ularning turlicha o?zaro birikuvi natijasida murakkab moddiy narsalar tashkil topadi. Murakkab narsalar shaklan o?zgarishi mumkin, lekin ularning moddiy asosi bo?lgan 4 unsur yo?qolmaydi, abadiy saqlanadi. Ibn Sino fikricha, avval tog?-toshlar, so?ng o?simlik, hayvonot va taraqqiyotning yakuni sifatida boshqa jonzotlardan aqli, tafakkur qilish qobiliyati va tili bilan farq qiluvchi inson vujudga kelgan. Hodisalarni chuqur bilish, fan bilan shug?ullanish insongagina xosdir. Inson bilimlari narsalarni bilish yordamida vujudga keladi. Bilish hissiy bilish va tushunchalar yordamida fikrlashdan tashkil topadi. Sezgida narsa hodisalarning ayrim, tashqi belgilari, tayin tomonlari bilinsa, aql ularning mohiyatini, ichki tomonlarini mavhumlashtirish va umumlashtirish yordamida bila oladi. Inson aqli turli fanlarni o?rganish yordamida boyiydi, rivoj topadi. Ibn Sino tushunchasida bilimlarni chuqur o?rganish orqali xudoni bilish mumkin degan fikr yotadi. U mavjud bilimlarni egallagan insongina haqiqiy musulmon bo?la oladi, deb tushunadi. Ibn Sino mantiqni ilmiy bilishning, mavjudotni o?rganishning ilmiy usuli deb biladi. ?Mantiq, ? deb yozadi Ibn Sino ? insonga shunday bir krida beradiki, bu krida yordamida inson xulosa chiqarishda xatolardan saqlanadi“. U mantiqiy usullar, ta?riflash, hukm, xulosa chiqarish, isbotlash masalalarini chuqur o?rgandi, mantiq fanini Forobiydan so?ng bilishning to?g?ri metodi sifatida rivojlantirdi.
Ibn Sino o?z davridagi tabiiy fanlarning rivojiga ham ulkan hissa qo?shgan olimdir. Uning tabiiy-ilmiy qarashlari ?Kitob ash-shifo“ ning tabiiy fanlarga oid qismida bayon qilingan. Olimning ba?zi geologik jarayonlarga oid mulohazalari hozirgi ilmiy nazariyalarga juda yaqindir. Uningcha, vulqonlar aslida tog? paydo bo?lishi va zilzilalar bilan bog?liq. Tog? paydo bo?li-shining o?zi esa 2 yo?l bilan bo?ladi: 1) kuchli yer qimirlashi vaqtida yer qobig?ining ko?tarilishi; 2) suv orqali va havoning asta-sekin ta?siri natijasida chuqur jarliklar paydo bo?lib, natijada ularning yonida balandlik hosil bo?lib qolishi. Zilzilaning paydo bo?lishiga ham bir necha sabablar bor. Ularning biri gazsimon yo olovsimon bug? bo?ladi. Mana shu bug? harakatga kelib, yerni qimirlatadi. Suvlarning yer ostiga sizib kirishi, tekis yer chetining o?pirilishi, ba?zida tog? cho?qqilarining kuch bilan qulashi ham zilzilaga sabab bo?ladi. Olim fikricha, yer yuzasining ma?lum qismi bir mahallar dengiz tubi bo?lgan, zamon o?tishi bilan geologik jarayon oqibatida suv xavzalari o?rni o?zgargan. Bir vaqtlar dengiz bo?lib, hozir quruklikka aylangan yerlarda dengiz hayvonlarining tosh-qotgan qoldiqlari saqlanib qolgan. U bunday yerlarga Kufa, Misr va Xorazm yerlarini kiritadi.
Ibn Sino mineralogiya (ma?danshunoslik) sohasida ham salmoqli ishlar qilgan. U minerallarning asl tasnifini taklif etdi. Unga ko?ra, barcha ma?danlar 4 guruhga: toshlar, eriydigan jismlar (metallar), oltin-gugurtli yonuvchi birikmalar va tuzlarga bo?linadi. Bu tasnif to 19-asr gacha deyarli o?zgarishsiz saqlanib keldi. Ibn Sinoning geologiya va mineralogiyaga oid fikrlari uning ?al-Af?ol va-linfiolot“ (?Ta?sir va ta?sirlanish“) asarida ham uchraydi.
Ibn Sino boshqa tabiiy fanlar qatori kimyo bilan ham shug?ullangan va unga oid asarlar ham yozgan. Bu asarlarini u turli davrda yozgan bo?lgani uchun ularda Ibn Sinoning kimyoga bo?lgan munosabatining evolyusion o?zgarib borishi yaqqol aks etgan. Uning kimyo sohasida aytgan fikrlari o?sha davrdagi alkimyo uchun nihoyatda ilg?or edi. Ibn Sino 21 yoshida, ya?ni ilmiy faoliyatining bo?sag?asida metallar transmutatsiyasiga, ya?ni oddiy metallarni oltin va kumushga kimyoviy yo?l bilan aylantirish mumkinligiga ishongan va mutaqaddim kimyogarlarning kitoblari ta?siri ostida
?Ri-sola as-san?a ilalbaraqiy“
(?Baraqiyga atab san?at (alkimyo) ga doir risola“) nomli kichik asar yozgan. Lekin 30 yoshlarga borib, ilmiy tajribasi ortgan yosh olim bu sohadagi urinishlarning zoye ketishiga amalda ishonch hosil qiladi va ?Risola aliksir“ (?Iliksir haqida risola“) asarida kimyoviy yo?l bilan sof oltin va kumush olish mumkinligiga shubha bildiradi. 40 yoshlarda yozishga kirishgan ?Kitob ash-shifo“ da esa kimyogarlarning transmutatsiya sohasidagi barcha harakatlari behuda ekanligini nazariy jihatdan isbotlashga urindi. Uning fikricha, o?sha vaqtda ma?lum bo?lgan har bir metall o?zicha alohida bir modda bo?lib, kimyogarlar o?ylagandek bir yagona metallning turi emas. U oltinning alohida bir elementligini bilmasada, uni narsalardan yasab bo?lmasligini ham anglagan edi. Olimning bu nazariy mulohazalari o?rta asr kimyosining ilmiy kimyoga o?sib o?tishida muhim rol o?ynadi.
Ibn Sino botanika masalalari bilan ham juda ko?p shug?ullandi, chunki tabobatda ishlatiladigan dorivor moddalarning aksariyati o?simliklardan olinadi. U
?Kitob ash-shifo“
ning ?anna-bot“ (?O?simliklar“) qismida o?simliklarning turlari, paydo bo?lishi, oziqlanishi, o?simlik a?zolari va ularning vazifalari, ko?payishi hamda o?sish sharoitlari haqida yozadi, ilmiy terminologiya yaratish sohasida ham ish olib boradi.
Ibn Sino yoshligidan astronomiyaga qiziqqan va bu qiziqish umrining oxirigacha saqlangan. U 8 ta mustaqil risola hamda ?Kitob ash-shifo“ va ?Donishnoma“ ning riyoziyot qismlarida astronomiyaga alohida boblarni bag?ishlagan. Ptolemeyning ?Almagest“ ini qayta ishlab, shuning asosida amaliy astronomiya bo?yicha qo?llanma yaratgan. Ibn Sino Jurjon shahrining geografik uzunligini o?z davri uchun butunlay yangi bo?lgan usul ? Oyning eng baland nuktasini kuzatish orqali aniqlab bergan. Beruniy ?Geodeziya“ asarida bu usulning to?g?riligi haqida gapirib, uni faqat Ibn Sino nomi bilan bog?laydi. Bu usul Yevropada 500-yildan keyin (1514-yil) astronom Verner tomonidan yangidan kashf qilindi.
Matematika sohasida Ibn Sino Yevklidni
?Negizlar“
kitobini qayta ishlab, unga sharh va to?ldirishlar kiritdi, geometrik o?lchamlarga arifmetik terminologiya qo?lladi, ?son“ tushunchasi doirasini ?natural son“ dan ancha kengaytirdi.
She?riyat sohasida ham Ibn Sino sezilarli iz qoldirdi. U o?zining ayrim tibbiy asarlari (
?Urjuza“
) ni rajaz vaznli she?rda yozgan. Bundan tashqari, uning bir nechta falsafiy qissalari ham borki, ular keyinchalik fors adabiyotiga chuqur ta?sir ko?rsatdi. Olimning fors tilida yozgan bir necha g?azal va qit?alari, 40 dan ortiq ruboiylari mavjud. Uning she?riy merosi qisman rus va o?zbek tillarida nashr etilgan.
Ibn Sino musiqa bobida Forobiyni ilmiy yo?nalishini davom ettirgan yirik nazariyotchidir. Musiqa haqidagi
?Javome? ilm ul-musiqiy“
(?Musiqa ilmiga oid to?plam“) asari
?Kitob ash-shifo“
ning bir qismi bo?lib, har biri bir necha bobli 6 bo?limdan iborat.
?Annajot“
,
?Donishnoma“larda
musiqa haqida kichik bo?limlar mavjud, ?
Tib qonunlari
“,
?Risolai ishq“
va boshqa da mu-siqaning ayrim masalalari haqida fikr yuritgan. O?z davri musiqasining barcha muammolarini bayon etgan: nagma. bo?d (interval), lad tizimlari, iyqo, kuy yaratish, musiqa asboblari va hokazo. Yevropada keyinchalik ?sof tizma (tovushqator)“ atalgan musiqaviy tuzilmani birinchi bo?lib asoslagan. Ibn Sino musiqiy go?zallik haqida mukammal ta?limotni ilgari surib, musiqani hamohanglikning eng kamolga yetgan turi deb biladi. Ritm masalalariga Sharqning boshqa musiqa nazariyotchilari singari aruz badiiy tizim bilan bog?liq holda qaraydi. Tabib sifatida u musiqani muhim tibbiy vositalar jumlasiga kiritgan. Inson nutqiy ohanglari rivojlanishi natijasida musiqa paydo bo?lganligi haqidagi nazariyasi hozirgi zamonaviy musiqa nazariyalariga mos keladi. O?zining barkamol shaxsni tarbiyalash g?oyasida musiqani asosiy vositalar sirasiga kiritgan.
Ibn Sinoning tabobat da qilgan ishlari uning nomini bir necha joylarda shu fan sohasi bilan chambarchas bog?ladi. Olimning tabobat taraqqiyotidagi buyuk xizmati shundaki, u o?zigacha o?tgan turli xalq namoyandalari tomonidan ayerlar davomida tib ilmi sohasida to?plangan ma?lumotlarni saralab, muayyan bir tartibga soldi va ularni o?z tajribalari bilan boyitgan holda ma?lum nazariya va qonunqoida asosida umumlashtirdi. Bunga uning ?Tib qonunlari“ va bu asarning jahon tib ilmi tarixida tutgan mavqei va krzongan shuhrati yorqin dalildir.
Ibn Sinoning tabobat sohasida qilgan ishlari o?sha davr tabobatini bir necha davrga ilgarilatdi va ayrim sohalarda hatto hozirgi zamon tibbiyotiga yakinlashtirdi ham. Olim yashagan davrda bu sohada antik olimlarning, xususan
Gippokrat
,
Galen
,
Dioskorid
va boshqalarning ta?limoti ustuvor edi. Ibn Sino ham o?z tibbiy faoliyatida ularning nazariy qarashlari va amaliy ko?rsatmalariga tayandi, lekin ularni Hindiston, Xitoy, O?rta Osiyo, Sharq olimlarining hamda uz tajribalari va bilimlari asosida rivojlantirdi va bo-yitdi. Ibn Sinoning daho tabib sifatida shuxrat qozonishining asosiy omillaridan biri ? uning tib nazariyasini, xususan, anatomiya ? inson gavdasi tuzilishini mukammal bilishligidir. Bosh suyagining tuzulishi, tishlarning tuzilishi to?g?risida u Galenga ergashgan holda to?g?ri fikrlagan. Uning ko?zning anatomiyasi, ko?rish jarayonining qanday sodir bo?lishi va unda ko?z qorachig?ining roli, ko?z muskullarining joylashishi xususida yozganlari zamonaviy oftalmologiyaga yaqindir. Asablar, qon tomirlar, mushaklarning tuzilishi va funksiyalari to?g?risida yozganlari anatomiyaning amaliyot bilan bog?liqligini ko?rsatadi. Bu esa amaliy anatomiyaning asoschisi deb tan olingan rus olimi N. I. Pirogov Ibn Sinoning izdoshi deyishga asos beradi.
Ibn Sino o?tkir diagnost edi. Uning ba?zi tashhis usullari hozir ham o?z ahamiyatini yo?qotmagan. Perkussiya (a?zoga urish orqali diagnoz qo?yish)ni, xususan, assit va meteorizmni farqlashda, istisqoni aniqlashda (qoringa sekin urish orqali) qo?llagan. Bu usul 600 yildan keyin venalik tabib Leopold Auenbrugger (1722?1809) tomonidan qayta kashf qilinib, yana 50 yildan so?ng amaliyotga kirgan. Olim qon tuflash holatlari va nafas olish turlarini chuqur o?rganib, ulardan tashhisda foydalangan. Ibn Sino turli kasalliklarning differensial diagnosti-kasida va gavdaning umumiy holatini aniqlashda tomir urishi, siydik va najasga qarab olinadigan belgilarga katta e?tibor beradi. Masalan, diabet (qand) kasalligini u siydikning holati, shu jumladan, undagi shirinlik moddasiga qarab tashxis qiladi. Diabet kasalligida siydikda qand modsasi bo?lishini 1775-yilda ingliz olimi Dobson aniqlagan. Tabobat tarixida ilk bor Ibn Sino vabo bilan o?latni farqlagan, yuqumli kasalliklar bilan og?rigan bemorlarni boshqalardan ajratgan holda saqlash kerakligini ta?kidlagan, meningit, oshqozon yarasi, sariq kasalligi, plevrit mo-xov, zaxm, qizamiq, suvchechak, kuydirgi kabi kasalliklarning belgilari va kechish jarayonini to?g?ri tasvirlab bergan. Quturish kasalligining ko?rinishlari, uning yuqumli harakteri, bemorning bu kasallikdagi holatlarini juda to?g?ri aniqlagan. 1804-yilda yevropalik olim Sinke quturgan hayvonlarning so?lagi yuqumliligini tasdiqlagan. Psixik va asab kasalliklarini tavsiflash va davolashga ham olim ko?p yangiliklarni kiritgan. Bu kasalliklarni davolashda u atrof muhitning, iqlimning, parhez va jismoniy mashqlarning ta?siriga hamda bemor kayfiyatini yaxshilashga qaratilgan tadbirlarga katta ahamiyat beradi.
Bemorlarni davolashda olim 3 narsaga ? tartib (parhez), dorilar bilan davolash va turli tibbiy tadbirlarni qo?llash (qon olish, banka qo?yish, zuluk solish, huqna va hokazo)ga ahamiyat berish kerakligini aytadi. Kasallikni davolashda ovqatlanish, ya?ni parhezni muhim omillardan deb hisoblaydi va har bir kasallik uchun o?z ovqatlanish tartibini beradi. Chunonchi, jigar kasalliklarida ko?proq mayiz, anjir, anor suvi iste?mol qilishni buyuradi. Bu esa bunday kasalliklarni hozirgi glyukoza va insulin bilan davolash usullarining qadimgi ko?rinishidir. Ibn Sinoning jarroxlik sohasini rivojlantirishdagi xizmatlari ham ulkandir. U o?z tibbiy asarlarida zamonaviy jarroxlikda qo?llanib kelayotgan ayrim usullarni bayon qiladi. Yiringli shishlarni kuydirish yoki pichoq bilan yorish, bavosir shishlarini tikish, tampon, o?tkir modda yoki tikish bilan qon to?xtatish, tomoqni kesib, nay qo?yish (traxeotomiya) shular jumlasidandir. Yelka suyagining chiqishini oddiy bosish bilan davolash usuli hozirgacha ?Avitsenna usuli“ deb ataladi. Umurtqaning qiyshayishini Ibn Sino o?zi ixtiro qilgan yog?och moslama yordamida tuzatgan. Bu usulni XV asr da fransuz tabibi Kalo qayta kashf etgan. Suyaklarni gipslash usuli ham Ibn Sino tomonidan keng qo?llangan, lekin u ham keyinchalik unutilib, yevropalik tabiblar tomonidan 1852-yilda amaliyotga yangi ixtiro sifatida qaytarilgan. Hozirgi ko?z jarroxligida qo?llanayotgan usullarning qariyb barchasi Ibn Sinoga ma?lum bo?lgan. Yomon sifatli saraton (rak) shishlari, qovuq toshlarini olish, istisqo, bavosirning operatsiyalari, bosh suyagining operatsiyasi va boshqa Ibn Sino qo?llagan muolaja usullaridandir. Jarrohlikda anesteziya (og?riqni sezdirmaslik) masalasiga ham Ibn Sino katta e?tibor bergan. Buning uchun u afyun, mingdevona, nasha va sh. k. narkotik ta?sirga ega bo?lgan dorilardan foydalangan. Kasallikni davolashda Ibn Sino shaxsiy gigiyena, uyqu va jismoniy mashqlarning ahamiyati kattaligini uqtirgan. Uning bir kasallikni boshqa bir kasallikni chaqirish yo?li bilan davolash usuli diqqatga sazovordir. Masalan, u tutqanoqni davolashda to?rt kunlik isitma bilan og?rishni foydali deb biladi. Avstriyalik psixiatr Yu. Vagner-Yaureg (1857?1940) shunday usulni qo?llab, zaxm kasalligini bezgakni yuqtirish orqali davolagani uchun 1927-yilda Nobel mukofotiga sazovor bo?lgan.
Ibn Sino maqbarasining ichki ko?rinishi.
Hamadon
,
Eron
.
Ibn Sino dorishunoslik sohasida chuqur tadqiqotlar olib borgan. U antik olimlarning farmatsiyasi asosida musulmon Sharqida paydo bo?lgan yangi farmatsiyaning shakllanishiga yakun yasadi. Tabobatda sano, kofur (kamfara), rovoch, tamrhindiy (hind hurmosi) kabi dorilarning ishlatilishi, asal o?rnida ko?p dorilarning qand (shakar) asosida tayyorlanishi ham Ibn Sinoning xizmatidir. Uning dorivor o?simliklarni yig?ish, saqlash, qayta ishlash usullari hozirgi dorishunoslikdagi usullarga juda yaqindir. Tabiiy dorilar bilan bir katorda Ibn Sino birinchilardan bo?lib kimyoviy usulda tayyorlangan dorilarni ham ishlatgan. Kasallikning turiga qarab avval sodda, so?ng murakkab tarkibli dori bilan davolagan. Eng muhimi, u oziq-ovqatlarning shifo-baxsh ta?siriga katta ahamiyat berib, davolashni shunday mahsulotlardan (meva, sabzavot, sut, go?sht va hokazo) boshlagan. Dori tayinlashda bemorning mijozi (issiq, sovuq, ho?l, quruq), yoshi, iqlim sharoitini hisobga olish zarurligini ta?kidlaydi. Ibn Sino farmatsiyasi juda puxta o?ylangan farmakologik tadqiqot usuliga asoslanganligi bois o?rta asr Yevropa farmatsiyasidan ancha o?zib ketdi va zamonaviy dorishunoslikka yaqinlashdi. Olim ishlatgan dorilarning bir qanchasi hozirgi farmakopeyalardan mustahkam o?rin olgan.
Ibn Sinoning tibga oid yozgan asarlarining 30 dan ortig?i bizgacha yetib kelgan, ularning orasida ?Qonun“ kabi tibbiy ensiklopediya bilan bir qatorda tibning ayrim nazariy va amaliy masalalariga bag?ishlangan turli hajmdagi
?Urjuza fi-ttibb“
(?Tibbiy ur-juza“), ?alAdviyat alqalbiya“ (?Yurak dorilari“), ?Daf? almadorr al-kulliya an-al-abdon al-insoniya“ (?Inson badaniga yetishgan barcha zararlarni yo?qotish“),
?Kitob al-qulanj“
(?Qulanj haqidagi kitob“),
?Maqola fi-nnabz“
(?Tomir urishi haqida makr-la“),
?Risola fi-l-boh“
(?Shahvoniy quvvat haqida risola“),
?Risola fi tadbiri al-musofirin“
(?Safardagilarning tadbiri haqida risola“), ?Risola fi xifz as-sihha“ (?Sog?liqni saqlash haqida risola“),
?Risola fi-s-sikanjubin“
(?Sikanjubin haqida risola“),
?Risola fi-lfasd“
(?Qon olish haqida r.isola“),
?Risola fi-lhindabo“
(?Sachratqi haqida risola“) kabi risolalari ham bor.
Ibn Sino o?z davridagi ilmlar tasnifi masalasiga ham jiddiy e?tibor bilan qaradi va bu sohada
?Aqsom al-ulum alaqliya“
(?Aqliy ilmlar tasnifi“) nomli asar yozdi. Unda olim aqliy ilmlarni hikmat ? falsafa ilmlari deb olib, ularni nazariy va amaliy qismlarga bo?ldi. Nazariy ilmlar haqiqatni bilishga, amaliy ilmlar yaxshi ishlarni bajarishga qaratilgan. Nazariy falsafa 3 ga bo?linadi: 1) quyi darajadagi ilm, ya?ni tabiatshunoslik (tib, kimyo, astrologiya va boshqalar); 2) o?rta darajadagi ilm ? mat. (geometriya, arifmetika, astronomiya, musiqa); 3) oliy darajadagi ilm ? metafizika (ilohiyot). Amaliy falsafa ham uch kiyem (axloq, iqtisod va siyosat) ga bo?linib, birinchisida bitta shaxs, uning fe?l-atvori qanday bo?lishi haqida; ikkinchisida insonlarning oilada, xo?jalik ishlarida bir-biri bilan munosabatlari qanday bo?lishi va uchinchisida shahar yoki o?lka miqyosida kishilarning bir-biri bilan munosabati qanday bo?lishi, davlatni idora qilish haqida ran boradi. Bu turkumlar ham mayda tarmoqlarga bo?linib ketadi. Asarda 29 ilm tarmog?i tilga olinadi, Ibn Sino haqiqiy axloqiy fazilatlarga va ideal jamoaga shu mavjud dunyoda erishuv mumkin, jamiyatda insonlar o?zaro yordam asosida yashashlari kerak deb ta?kidlaydi. Jamiyat kishilarning o?zaro kelishuvi asosida qabul qilinadigan adolatli qonunlar yordamida boshqarilishi lozimligini aytadi. Jamiyat a?zolarining hammasi bu qonunga itoat etishlari, qonunni buzish va adolatsizlik jazolanishi lozim. Agar hokim podshoning o?zi adolatsizlikka yo?l qo?ysa, xalqning unga qarshi qo?zg?oloni to?g?ri va jamiyat tomonidan qo?llab-quvvatlanmog?i kerak, deb hisoblaydi. O?zining axloq to?g?risidagi fikrlarida insonlarning kundalik ishlaridagi eng zarur axloqiy munosabatlarga, kamtarlik, izzathurmat, jasurlik, to?g?rilik, sofdillik kabi xulqiy qoidalarga alohida e?tibor beradi.
Ibn Sino o?zining boy va serqirra ilmiy merosi bilan keyingi davr Sharq va G?arb madaniyatining rivojiga katta ta?sir ko?rsatdi. Sharqning Umar Xayyom, Abu Ubayd Juzjoniy, Nasriddin Tusiy, Fariduddin Attor, Ibn Rushd, Nizomiy Ganjaviy, Faxriddin Roziy, atTaftazoniy, Nosir Hisrav, Jaloliddin Rumiy, Alisher Navoiy, Abdurahmon Jomiy, Ulug?bek, Bedil, Bahma-nyor ibn Marzbon kabi mutafakkir va olimlari o?z asarlarida Ibn Sino ta?limoti va ilmiy g?oyalarini davom ettirdilar. Yevropada allomaning asarlari 12-asr dan boshlab lotin tiliga tarjima qilinib, universitetlarda o?qitila boshlandi. Yevropaning mashhur faylasuf va tabiatshunos olimlaridan Jordano Bruno, Gundisvalvo, Vilgelm Overnskiy, Aleksandr Gelskiy, Albert fon Bolshtedt, Foma Akvinskiy, Rojer Bekon, Dante va boshqalar I. S.ning ilg?or fikrlaridan o?z ijodlarida foydalandilar va uning nomini zo?r hurmat bilan tilga oldilar.
Ibn Sino ilmiy merosini o?rganish ishlari yangi davrga kelib jadal tus oldi va natijada chet el hamda O?zbekistonda maxsus ilmiy yo?nalish ? sinoshunoslik vujudga keldi. ?Tib qonunlari“ning lotincha tarjimasi to?liq holda 40 marta nashr etildi. Uning ayrim qismlari nemis, ingliz va fransuz tillariga tarjima qilindi, olimning falsafiy va boshqa sohalarga oid asarlari ham jahonning bir necha tillarida nashr etildi, uning ijodiga oid qator yirik tadqiqotlar yaratildi. Jahonning turli kutubxonalarida Ibn Sino asarlarining qo?lyozmalari saqlanadi, shu jumladan,
O?zbekiston Fanlar akademiyasi
Abu Rayhon Beruniy nomidagi Sharqshunoslik institutida ham alloma qalamiga mansub 50 asarning 60 ta qo?lyozmasi mavjud. Yevropa olimlari Ye. Bishmann, Yu. Rus-ka Karra de Vo, X. Korbin, Kruz Xernandez, L. Garde, A. M. Guashon, X. Ley, P. Morividj, J. Saliba hamda arab, turk va eron olimlari M. U. Najotiy, A. N. Nodir, J. Sh. Qanavotiy, Said Nafisiy, Yahyo Maxdaviy, Umar Farrux, E. Ihsono?g?lu, F. Rahmon, M. Muso, H. G?araba, M. Shohvardiy va boshqa Ibn Sino ijodini o?rganishga ma?lum hissa qo?shdilar. Rossiyalik olimlardan Ye. E. Bertels, A. Ya. Borisov, I. S. Braginskiy, S. I. Grigoryan, B. A. Petrov, B. A. Rozenfeld, V. N. Ternovskiy, A. V. Sagadeyev, M. M. Rojanskaya, Tojikiston olimlaridan S. Ayniy, M. Dinorshoyev, T. Mardonov, N. Rahmatullayev, A. Bahovuddinov, Yu. Nuraliyev bu yo?nalishning rivojlanishiga xizmat qildilar. O?zbekistonda Ibn Sino asarlarini tarjima va tadqiq etishda sharqshunos olimlar S. Mirzayev, A. Murodov, A. Rasulov, U. I. Karimov, Yu. N. Zavadovskiy, A. A. Semyonov, M. A. Salye, P. G. Bo?lgakov, Sh. Shoislomov, E. Talabov, H. Hikmatullayevlar ulkan ishlarni amalga oshirdilar. T. N. Qori-Niyoziy, I. M. Mo?minov, M. M. Xayrullayev, M. N. Boltayev, A. Axmedov, G. P. Matviyevskaya, V. K. Jumayev, N. Majidov, O. F. Fayzullayev, M. B. Baratovning monografiya va maqolalarida Ibn Sino ijodining turli qirralari tadqiq etilgan. Rus antropologi M. M. Gerasimov, bir necha tarixiy shaxslar qatori, Ibn Sinoning ham kalla suyagi asosida haykalportretini yaratgan. Andijon tibbiyot instituti xodimlari (Yu. O. Otabekov, Sh. H.Hamidullin, Ye. S. Sokolova) Ibn Sinoning ilmiy asoslangan timsolini haykal-byustda tasvirladilar (1965). O?zbekistonlik rassom S. Marfin Ibn Sino badiiy portretini ishlagan (1968). Ibn Sino haqida ?O?zbekfilm“ studiyasi ijodkorlari (rej. E. Eshmuhamedov; O. Agishev, E. Eshmuhamedov ssenariysi) ?Dahoning yoshligi“ tarixiy-biografik badiiy filmini (1984) yaratdilar.
O?simliklarning birinchi ilmiy tasnifini yaratgan mashhur shved botanigi Karl Linney (1707?1778) doimo yashil bo?lib turuvchi bir tropik daraxtni Ibn Sino sharafiga Avitsennia deb atadi. O?zbekiston yerida topilgan (1956) yangi mineral Ibn Sino nomi bilan Avitsennit deb ataladi. Buxoro shahar va Afshona qishlog?ida Ibn Sinoga haykal o?rnatildi, Belgiyaning Kortreyk shaxrida ham Ibn Sino ga qo?yilgan (2000) haykal bor. Afshonada Ibn Sino muzeyi ochildi. O?zbekiston va Tojikistondagi tibbiy oliy va o?rta bilim yurtlariga, nashriyotga (qarang
Ibn Sino nomidagi nashriyot
), sanatoriy, shifoxona, kutubxona, maktab, ko?cha, jamoa xujaliklari, turar joy mavzelariga Ibn Sino nomi berildi. Tojikistonda fan sohasida katta yutuklarni taqdirlash uchun Ibn Sino nomidagi respublika davlat mukofoti ta?sis etilgan. O?zbekistonda Ibn Sino xalqaro jamg?armasi tuzildi (1999-yil), ?Ibn Sino“ va ?Sino“ nomli xalqaro jurnallar nashr qilinadi.
- Donishname, Kniga znaniya, Dushanbe, 1957; Tib qonunlari, 1?5 kitoblar [2nashri|, T., 1979?1983; Izbrannie filosofskiye proizvedeniya, M., 1980; Osori mun-taxab, 1?2 t., Dushanbe, 1980; Salomon va Ibsol, T., 1980; Traktat po gigiyene, T., 1982; Tibbiy risolalar, T., 1987; Tib qonunlari [3 jildli saylanma; tuzuvchilar: U. Karimov, H. Hikmatullayev], T., 1992; Kanon vrachebnoy nauki, v 10 tomax. T., 1996; Urjuza yoki 1326 bayt tibbiy o?git, T., 1999.
U
980-yilda
Buxoro
yaqinidagi Afshona qishlog?ida dunyoga keldi. 5-10 yoshlarida maktabda ta'lim oldi. Maktabni bitirgach, ustozi Abu Abdullohdan
mantiq
,
tibbiyot
,
falsafa
,
riyoziyot
va
fiqh
ilmlarini o?rganadi. 16 yoshidan boshlab turli fanlar bo?yicha Sharq va G?arb olimlarining ilmiy asarlarini mustaqqil o?rganadi. Ayniqsa u tabobat ilmining qadimgi allomalari
Gippokrat
va
Galen
hamda o?rta asr Sharqining buyuk hakimi va mutaffakiri Abu Bakr ar-Roziy (864?925)ning asarlarini puxta o?rganadi. Ibn Sino 17 yoshidayoq e?tiborli hakim va olim bo?lib yetishadi. U amr Nuh ibn Mansurni davolab tuzatgach, somoniylarning saroy kutubxonasidan foydalanishga ruxsat oladi. Kutubxonada u bir yil davomida turli sohalardagi ilmiy asarlarni mutolaa qilib, bilmlarni chuqurlashtiradi. X asr oxiri va XI asr boshlarida
Movarounnahr
va
Hurosonda
yuzaga kelgan og?ir sharoitda Ibn Sino ona shahri Buxoroni tark etib, avval
Urganchda
, xorazmshoh Ma?mun saroyidagi olimlar qatoridan joy oladi. So?ngra
Mahmud G`aznaviyning
tazyiqi tufayli Xorazmdan ham chiqib ketadi. U umrining oxirigacha Obivat, Go?rgon, Ray, Qazvin, Isfaxon, Xamadon shaharlarida hukmdorlar qo?l ostida tabiblik va vazirlik qiladi.
1037-yilda
Hamadonda vafot etadi. Ibn Sino arab va fors tillarida fanning turli sohalari bo?yicha 300 dan ortiq asarlar yozdi. Bu asarlarning eng buyugi
?Tib qonunlari“
asaridir.
Ibn Sino asarlari 280 dan ortiqdir. Shulardan 40 dan ortig?i tabobatga oid, 30 ga yaqini turli tabbiy fanlarga, 180 ta risolasi falsafa, mantiq, ruxshnoslik, geologiya, etika va ijtimoiy masalalarga, 3 risolasi musiqiy ilmga bagishlangan. Lekin bizga bu asarlarning 160 ga yaqini yetib kelgan. Asarlar orasidagi 18 jildli
?Kitob uf-shifo“
asarini falsafa bilimlar qomusi desa bo?ladi. U
?Urjuza“
risolasi muallifi.-->
- ↑
Petrov, V. D. ?Ibn Sina-velikiy sredneaziatskiy ucheniy ensiklopedist.“ Abu Ali Ibn Sina. Kanon vrachebnoy nauki. Tashkent, 1981
- ↑
(unspecified title)
- ↑
Avicenna and the Visionary Recital
(en), 2016-04-19.
ISBN
9780691630540
. ?In this work a distinguished scholar of Islamic religion examines the mysticism and psychological thought of the great eleventh-century Persian philosopher and physician Avicenna (Ibn Sina), author of over a hundred works on theology, logic, medicine, and mathematics.“
- ↑
Daly, Jonathan
.
The Rise of Western Power: A Comparative History of Western Civilization
(en). A&C Black, 2013-12-19 — 18 bet.
ISBN
978-1-4411-1851-6
.
- ↑
?Avicenna | Persian philosopher and scientist“
,
Encyclopedia Britannica
(inglizcha)
, qaraldi:
2018-08-04
- ↑
O?zbekiston milliy ensiklopediyasi. T., 2003. 9-bet
- ↑
[1]
|
|---|
| Olimlar
| |
|---|
| Faylasuflar
| |
|---|
| Islom ulamolari
| |
|---|
| Shoir va san?atkorlar
| |
|---|
Tarixchi va
siyosatchilar
| |
|---|