Vikipedi, ozgur ansiklopedi
Viyola: onden ve yandan gorunu?
Viyola
,
yaylı calgılar
ailesinin ikinci uyesidir ve ?ekli
kemana
benzemekle beraber kemandan biraz daha buyuktur. Alto' da denir. Fiziki yapısı kemana cok benzer. Keman ailesi muzik aletlerinde orta sese sahiptir ve
keman
ile
cello
arasında yer alır. Govde uzunlu?u 41 ? 45 cm civarındadır.
Notaları ucuncu cizgi ‘do’ anahtarıyla yazılır. ?nce seslerde ‘sol’ anahtarı kullanılır. Viyolanın da dort teli vardır ve tam be?li aralıklarla DO, SOL, RE, LA olarak akort edilir.
Viyola teknik acıdan da kemana cok benzer. Parmak ve yay tekni?i, pozisyonlar ve de?i?ik ses renklerini elde etme yontemleri kemandan farksızdır. Fakat viyolanın genelde koyu, derin ve can alıcı bir ses rengi vardır.
Tellerin her biri kendine ozgu bir ki?ilik ta?ır. La telinden elde edilen sesler, tatlı ve ılımlı duyulur. Re telinin gosteri?siz ama yumu?ak bir rengi vardır. Sol teli cok zengin tınılar uretir, en alttaki Do teli, ozgun ses rengiyle, ciddi ve egemen bir yol gostericidir. Ho?goruyu ve guven veren duyarlılı?ı anımsatır. Derinden gelen alto sesiyle viyola acıyı, huznu ve sevdayı anlatmakta etkilidir. Kimi zaman sertli?e varabilen ince seslerle, urkutucu cı?lıkları duyururken, kimi zaman tatlı bir o?utculu?e yonelir.
Bu ozellikleri iceren viyolaya,
orkestrada
armoni
e?li?inin orta partilerini seslendirme gorevi verilir. Cunku viyolanın ses alanı, orkestranın ses alanının tam ortasındadır. Kimi zaman ozelliklerinden faydalanmak icin bu calgıya karakteristik ezgileri seslendirme gorevi de verilir.
Viyolanın sesine ornek vermek icin ?u parcalar dinlenebilir:
