Pierre Auguste Renoir
Pierre Auguste Renoir
Genel bilgiler
Do?um	25 ?ubat 1841 ( 1841-02-25 ) Limoges , Haute-Vienne , Fransa
Olum	3 Aralık 1919 (78 ya?ında) Cagnes-sur-Mer , Fransa
Uyruk	Fransız
Alanı	Resim
Sanat e?itimi	Ecole nationale superieure des beaux-arts, Paris (1862-1864)
Katıldı?ı akımlar	?zlenimcilik
Etkilendikleri	18. yuzyıl Fransız ressamları ( Fragonard , Boucher ), Ingres , Courbet , Manet , Monet , Raphael freskleri .
Unlu yapıtları	Bal du moulin de la Galette , 1876 Le dejeuner des canotiers , 1880 Nu , 1910
Oduller
Legion d'Honeur: ?ovalye (1902), Officier (18911), Komutan (1919)
?mzası

Pierre Auguste Renoir (25 ?ubat 1841; Limoges , Haute-Vienne - 3 Aralık 1919, Cagnes-sur-Mer ), ?zlenimcilik akımının ba?ta gelenlerinden Fransız ressam.

Pierre ? Auguste Renoir, Pierre Renoir (1885 ? 1952), film yapımcısı Jean Renoir (1894-1979) ve seramik sanatcısı Claude Renoir 'in (1901 ? 1969) babasıdır.

Ya?amı [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Gencli?i [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Pierre-Auguste Renoir 1841'de Limoges , Haute-Vienne , Fransa'da do?du. Babası Leonard Renoir mutevazı bir terziydi, annesi Marguerite Merlet ise bir terzihanede calı?ıyordu. Renoir yedi ya?ına girdi?i zaman 'Freres des Ecoles Chretiennes' adında rahiplerin yonetti?i okula girdi. Burada okuma yazma ve aritmetik o?rendi. 1844'te Renoir'ın ailesi daha uygun beklentilerin arayı?ıyla Limoges’den ayrılarak, Paris'te Bibliotheque’de bir eve ta?ındı. Evlerinin Paris ’ in merkezindeki d'Argenteuil caddesindeki konumu Renoir'ı Louvre'a yakınla?tırdı. Genc Renoir'in cizime do?al e?ilimi olmasına ra?men ?arkı soylemede daha cok yetenek gosterdi. Yetene?i, o sırada St Roch Kilisesi'nde koro ?efi olan o?retmeni Charles Gounod tarafından desteklendi. Ancak o?ullarının tutku ve yetene?ini fark etmesi ve ailesinin mali ko?ulları nedeni ile 1854 yılında on uc ya?ında muzik derslerine ara veren Pierre Auguste Renoir, Fosses du Temple caddesinde bulunan atolyelerinde porselen suslemecili?i ile u?ra?an Levy Karde?ler’in yanına cıraklık yapmak icin okulu bırakmak zorunda kaldı. ^{[1] [2]}

Renoir, calı?malarında yetene?ini gostermesine ra?men, sık sık konudan bıktı ve Louvre galerilerine sı?ındı. Fabrikanın sahibi cıra?ının yetene?ini fark etti ve bunu Renoir'in ailesine iletti. Bunu takiben Renoir, Ecole des Beaux Arts 'a girmeye hazırlanmak icin dersler almaya ba?ladı. Porselen fabrikası 1858'de mekanik yeniden uretim sureclerini benimsedi?inde Renoir o?renimini desteklemek icin ba?ka yollar bulmak zorunda kaldı. ^[2] Sanat okuluna kaydolmadan once, ayrıca deniza?ırı misyonerler icin suslemeler ve fanların suslemelerini de resimlendirdi. ^[3] Renoir, bu usta sanatcıların atolyesinde porselen tabakları resimleyerek i?e ba?lamı?tı. Kısa zamanda oldukca ba?arılı i?ler yapmaya ba?layan Renoir, ak?amları resim derslerini izlemek uzere Dekoratif Sanatlar ve Resim Okulu’na gidiyordu. Bu okulda yine kendisi gibi o?renci olan Emile Laporte ile tanı?arak yakın dostluk kurdu.

1858 ilkbaharında Levy Karde?ler’in atolyesi oldukca zor anlar ya?amaya ba?ladı. O sıralarda geli?mekte olan mekanik basım, el i?cili?iyle rekabet halindeydi. Makine artık el i?cili?inin yerini almaktaydı. Bu durumda Renoir da i?siz kaldı. Cok gecmeden, yelpazeleri resimleyen bir atolyede i? buldu. Buyuk bir ustalıkla 18. yuzyıla ait taklidi resimler yaptı. Renoir olanca hızıyla calı?ıyordu ve oldukca iyi kazanıyordu. Auguste Renoir du?unu gercekle?tirmeye yetecek kadar para biriktirmi?ti. Onun buyuk du?u, resim sanatı ile u?ra?maktı.

Ya?adı?ı yer tipik bir 18. yuzyıl felsefesinin olu?turdu?u kulturel bir ortamı yansıtıyordu. Orta sınıfın ya?amın tadını cıkardı?ı bir donem ahlaki yapısı Renoir’in tablolarında da goze carpıyordu. Ozellikle sanatcı genclik yıllarında bu ruh durumunun sevincini, mutlulu?unu ve gev?ekli?ini yansıttı tablolarına.

Renoir, sanat hayatının daha ilk yıllarında Manet 'nin uslubunu be?enmi?; bunu, Courbet'in plastik ifade tarzı ve Delacroix’nın renk dunyası ile birle?tirmi?tir. Ne var ki hicbir sanatcıya ve usluba koru korune ba?lanmamı?tır.

Yakın dostu Laporte'un onerisi uzerine Guzel Sanatlar Akademisi’ne girmeye karar veren Renoir, giri? sınavlarını buyuk bir ba?arı ile kazanarak, 1862’de Paris'te Emile Signol ve Ak?am adlı tablosuyla tanınan ?svicreli ressam Charles Gleyre ’in atolyesine girmeye hak kazanıp orada sanat e?itimine ba?ladı. Bu atolyede sanatsal geli?imi acısından onemli rol oynayacak olan Alfred Sisley , Frederic Bazille ve Claude Monet ile tanı?tı. ^[4]

Renoir 1863 yılında Salon’a “Peri ile Kır Tanrısı” adlı eserini sunmu? ancak resim reddedilmi?tir. 1864’de ise Victor Hugo’nun “Notre Dame de Paris” adlı eserinden esinlendi?i “La Esmeralda” adlı yapıtı sergiye kabul edildi.

Renoir, Gleyre’in atolyesinde gecerli olan sanat du?uncelerinin kendisinin ve arkada?ları Monet, Bazille, Sisley’e ne denli ters du?tu?unu anlar. Bu nedenle 1863 ilkbaharında Guzel Sanatlar Akademisi’nden ayrılmak zorunda kalır. Atolyeden ayrılarak Fontainebleau Orman'nda acık hava resimleri "en plain air" yapmak uzere gelece?in empresyonistleri olan arkada?larının ardına takıldı. Renoir, burada acık renkler kullanmasını ve resmini daha aydınlık kılmasını oneren Virgile Narcisse Diaz ile tanı?ır. Renoir’in ba?ka bir gun ise Gustave Courbet ile burada kar?ıla?tı?ı bilinmektedir. Renoir’in bu donem ba?larında verdi?i Atolye ve Cenaze Toreni gibi yapıtlarında Courbet etkisi sezilir.

1860'larda zaman zaman boya alacak kadar parası yoktu. Renoir, ilk ba?arısını 1868 Salonunda, o zamanki sevgilisi Lise Trehot 'yi gosteren ' 'Lise with a Parasol' ' (1867) adlı tablosuyla elde etti. ^[5]

Renoir 1864'te Paris Salon 'da ilk kez resim sergilemeye ba?lasa da kısmen Fransa-Prusya Sava?ının karga?asının bir sonucu olarak ^[6] yava? tanındı.

1870 Sava?ı sonuna kadar bircok kez Fontainebleau Ormanı’na gitmi?tir. Bu arada arkada?ı Jules de Coueur’un Marlotte’daki malikanesinde konuk olmu?tur. Sanatcı burada bircok eserinde kendisine modellik yapan Lise Trehot ile tanı?mı?tır. Sanatcı Lise’in parkta, ayakta, cimenler uzerine oturmu? halde ya da diki? dikerken bircok resmini yapmı?tır. Renoir, Lise'in bazı portrelerinde ozellikle resmi sergiye yolladıklarında geleneksel bir etkinin altında kalarak, koyu bir renk duzeniyle cilalı bir gorunu? yaratıyordu. Renklerini (siyah, koyu ye?il, soluk mavi), hazırlama zeminin ?effaf bir ?ekilde bırakan verniklerle geni? alanlara yayıyordu. 1867 yılına kadar aydınlık resimden ayrılmadı. Konusunu do?rudan beyaz tuval uzerine uygulamak icin ziftli hazırlamalara kar?ı cıkıp hematitten yararlandı. ?lk portrelerinde zemini, ı?ı?ı ?ekillerin yardımıyla birle?tiren mavi renklerle boyuyordu. Pre-Empresyonizm ile klasik akım arasında kendine ozgu bir ba?ıntı kurmu?tu.18 Temmuz 1870’te Almanya’nın Fransa’ya sava? acması, Renoir’in ya?amında birtakım de?i?ikliklere neden oldu. Orduya katılan Renoir, once Tarbes’de daha sonra Libourne’da sava?tı. Libourne’dayken ciddi bir ?ekilde hastalanması uzerine Bordeaux’ya dondu. Hic zaman kaybetmeden calı?maya ba?ladı ve birbirini anımsatan arkada?ı Rapha’nın sevgilinin portresi ve Lise Trehot’un Papa?anlı Kadın adlı iki buyuk portre yaptı.1871'deki Paris Komunu sırasında Renoir, Seine Nehri kıyılarında resim yaparken, bazı Komunardlar onu bir casus oldu?unu zannedip nehre atmak uzereyken "Komun" lideri Raoul Rigault , Renoir'ı daha onceki bir olayda onu koruyan adam oldu?unu fark etti. ^[7]

1872 yılının ilk ayında Renoir, sanatsal ve kulturel ya?amın artık soz konusu olmadı?ı Paris kentinde Paul Durand-Ruel ile tanı?tı. Empresyonistlerin buyuk koruyucusu Paul Durand-Ruel sanatcının yapıtlarını satın aldı. Durand-Ruel’le ili?ki kurdu?u sıralarda “Cezayir Giysileri ?cinde Parisli Kadınlar” ya da “Harem“ adındaki onemli bir kompozisyonunu bitirmek uzereydi. Bu yapıt 1872 Resmi Sergisi’nde sergilendi ama ba?arı elde edemedi.

1873'lere gelindi?inde Salon, renkleri kullanma yontemi yuzunden sanatcının resimlerini yine reddetti. Ertesi yıl, 15 Nisan-15 Mayıs tarihleri arasında Renoir, Monet ve ba?ka sanatcılar bu sergiye alma?ık yeni bir sergi duzenlemeye giri?tiler. Bir yıl sonra, ilkbaharda Salon'un dı?ında yeni bir sergi acıldı. ?zlenimcilerin ilk sergileri olan bu sergi, onları cok tatmin etmese de karamsarlı?a da itmedi. Ancak ertesi yıl sergide izleyiciler bir acık artırma sırasında o denli saldırganla?tılar ki sonunda araya polisin girmesi gerekti. Bu sergi, Paris’te foto?rafcı Nadar’ın galerisinde duzenlenmi?ti. Renoir’ın altı tablo ve bir pastel gonderdi?i bu sergi buyuk bir ba?arı elde edemedi. Sanatcı bu sergide uc tablo satabildi.

1874'te Jules Le Cœur ve ailesiyle on yıllık dostlu?u bitti ^[8] ve boylece Renoir sadece dernekten kazandı?ı de?erli deste?i de?il aynı zamanda Fontainebleau ve orman manzaralı mulklerinde kalma olana?ını da kaybetti. Bu favori resim yerinin kaybı, konuların belirgin bir ?ekilde de?i?mesine neden oldu.

• 
  Romaine Lacaux’nun portresi
  ( Cleveland Museum of Art , Cleveland , 1864)
• 
  Lise a l'ombrelle
  Folkwang Muzesi, Essen , 1867)
• 
  La Baigneuse au griffon
  ( MASP , Sao Paulo , 1870)

Yeti?kinlik donemi [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Renoir, onceki modern ressamlar Camille Pissarro ve Edouard Manet ‘in tarzından ve konusundan esinlenmi?tir. ^[9] Salon jurilerinin bir dizi reddinden sonra Monet, Sisley, Pissarro ve di?er birkac sanatcıyla guclerini birle?tirerek Renoir'in altı resim sergiledi?i Nisan 1874'teki ilk Empresyonist sergisini duzenledi. Sergiye verilen ele?tirel tepki buyuk olcude olumsuz olsa da, Renoir'in calı?maları nispeten iyi kar?ılandı. ^[5] Aynı yıl iki eseri Londra'da Durand-Ruel ile birlikte gosterildi. ^[8]

Portre komisyonlarını cekerek gecim kayna?ı sa?lamayı uman Renoir, 1876'daki ikinci Empresyonist sergisinde co?unlukla portreleri sergiledi. ^[10] Gelecek yıl grubun ucuncu sergisini sundu?unda daha ce?itli resim yelpazesine katkıda bulundu; "Dance at Le Moulin de la Galette" ve "The Swing" de dahil edildi. ^[10] Renoir, dorduncu veya be?inci Empresyonist sergilere katılmadı ve bunun yerine calı?malarını Salon'a sunmaya devam etti. 1870'lerin sonunda ozellikle 1879 Salonundaki Mme Charpentier ve Cocukları (1878) adlı tablosunun ba?arısından sonra Renoir artık ba?arılı ve modaya uygun bir ressamdı. ^[5]

1881'de Diego Velazquez 'in calı?malarını gormek icin Eugene Delacroix ile ili?kilendirdi?i once Cezayir 'e ^[11] sonra Madrid 'e gitti. Bunu takiben, Titian 'ın Floransa daki ba?yapıtlarını ve Raphael ’in Roma’daki resimlerini gormek icin ?talya’ya gitti. 15 Ocak 1882'de Renoir, besteci Richard Wagner ile Sicilya Palermo 'daki evinde tanı?tı. Renoir, Wagner'in portresini sadece otuz be? dakikada cizdi. Aynı yıl, solunum sistemine kalıcı olarak zarar veren zaturreye yakalandıktan sonra Renoir, Cezayir'de altı haftada ancak iyile?ti. ^[12]

1883'te Renoir, yazı bir aydan biraz fazla zamanda on be? resim yaptı?ı ce?itli plajlar, kayalıklar ve koylarla bilinen ?ngiliz kanalı’nın adalarından birisi Guernsey 'de gecirdi. Bunların co?u Saint Martin's, Guernsey 'de bir koy olan Moulin Huet ozelli?ine sahiptir. Bu resimler Guernsey'li Bailiwick tarafından 1983'te basılan bir dizi anma posta pulunun konusuydu.

Renoir Montmartre'da ya?arken ve calı?ırken ona ( The Large Bathers , 1884?87; Dance at Bougival , 1883) ^[13] ve bircok ressam arkada?ına poz veren Suzanne Valadon 'u model olarak i?e aldı. Bu sure zarfında Suzanne Valadon Renoir’ın tekniklerini inceledi ve sonunda gunun onde gelen ressamlarından biri oldu.

1887'de Kralice Victoria 'nın Altın Jubile ' sini kutladı?ı ve kralicenin orta?ı Phillip Richbourg'un iste?i uzerine Renoir, "Fransız Empresyonist Tabloları" katalo?una kendisinin sadakat simgesi olarak birkac resim ba?ı?ladı.

1890'da kendisinden yirmi ya? kucuk bir terzi Aline Victorine Charigot ile evlendi, ^[14] kendisi 1881'de sanatcının arkada?ları ile birlikte Le Dejeuner des canotiers icin ( Tekne Gezisi Partisi O?le Yeme?i adlı resminde solda kopekle oynayan kadındır) modellik yapmı?tı ve 1885'te kendisinden Pierre adında bir cocu?u oldu. ^[12]

Renoir evlendikten sonra cocukları ve hem?ireleri, Aline'nin kuzeni Gabrielle Renard dahil olmak uzere karısının ve gunluk aile hayatının bircok sahnesini resmetti. Renoir'ın uc o?lu vardı: Pierre Renoir (1885-1952) sahne ve sinema oyuncusu oldu; Jean Renoir (1894-1979) onemli bir film yapımcısıydı ve Claude Renoir (1901-1969) seramik sanatcısıydı.

Sonraki yılları [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

1892 civarında Renoir romatoid artrit geli?tirdi. 1907'de Akdeniz sahiline yakın Provence-Alpes-Cote d'Azur ‘un bir koyu Cagnes-sur-Mer ’ deki bir ciftlik olan "Les Collettes" ‘e hareket etti. ^[15] Renoir, artriti hareket kabiliyetini ciddi ?ekilde kısıtladıktan sonra bile hayatının son yirmi yılında resim yaptı. Ellerinde ve sa? omzunda aniloz boyama tekni?ini de?i?tirmesini gerektiren progresif bozukluklar olu?tu. Artritinin ileri evrelerinde felcli parmaklarına bir fırca ba?layarak resim yaptı?ı sık sık bildirilmi?tir ^[16] ancak bu yanlı?tır; Renoir, asistanın eline yerle?tirmesine ihtiyac duymasına ra?men fırcayı kavrayabiliyordu. ^[17] Sanatcının son donem foto?raflarında goruldu?u uzere ellerinin bandajlarla sarılması cilt tahri?ini onlemek icindi. ^[17] 1919'da Renoir, eski ustaların resimleriyle asılı resimlerini gormek icin Louvre Muzesi 'ni ziyaret etti. Bu donemde kili i?leyen genc bir sanatcı Richard Guino ile i?birli?i yaparak heykeller yaptı. Sınırlı ortak hareketlili?i nedeniyle Renoir ayrıca buyuk eserlerin yapımını kolayla?tırmak icin hareketli bir tuval veya resim rulosu kullandı. ^[17]

Renoir'in Avusturyalı aktris Tilla Durieux (1914) portresi, aktrisin klasik duru?unu dengeleyen ve Renoir'in olumunden sadece be? yıl once becerisini vurgulayan, ?alının uzerinde ?akacı canlı renk lekeleri icerir.

Renoir, 3 Aralık 1919'da Cagnes-sur-Mer'de oldu.

Aile mirası [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Pierre-Auguste Renoir'in torunu Alexandre Renoir da profesyonel bir sanatcı oldu. 2018'de, Tennessee, Hendersonville'deki Monthaven Sanat ve Kultur Merkezi, Alexandre'ın "Guzellik Kalıntıları" ba?lıklı calı?malarının yer aldı?ı bir sergiye ev sahipli?i yaptı. Serginin adı Pierre-Auguste'nin ileri yıllarında neden a?rılı artritiyle resim yapmaya devam etti?i soruldu?unda "Acı gecer ama guzellik kalır" diyen unlu bir sozunden gelir. ^[18]

Sanat Calı?maları [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Renoir'in resimleri co?u zaman samimi kompozisyonlardaki insanlara odaklanan canlı ı?ı?ı ve doygun renkleriyle dikkat ceker. Cıplak kadın onun birincil konularından biriydi. Ancak 1876'da Le Figaro 'daki bir ele?tirmen, "Mosyo Renoir'e bir kadının govdesinin bir cesette tam bir curume durumunu gosteren morumsu ye?il lekelerle curuyen bir et kutlesi olmadı?ını acıklamaya calı?ın." diye yazdı. ^[19] Yine de karakteristik empresyonist tarzda Renoir, figurlerinin birbirleriyle ve cevreleriyle yumu?ak bir ?ekilde kayna?ması icin serbestce fırcalanmı? renk dokunu?larıyla bir sahnenin ayrıntılarını onerdi.

?lk resimleri Eugene Delacroix 'in renkcili?inin ve Camille Corot ' un parlaklı?ının etkisini gosterir. Ayrıca Gustave Courbet ve Edouard Manet 'in gercekcili?ine hayran kaldı ve ilk calı?maları siyahı bir renk olarak kullanmasıyla onlarınkine benzer. Renoir Edgar Degas 'hareket duygusuna hayran kaldı. Renoir'in buyuk hayranlık duydu?u di?er ressamlar 18. yuzyıl ustaları Francois Boucher ve Jean-Honore Fragonard idi. ^[21]

Renoir'in erken donem calı?malarının guzel bir orne?i ve Courbet'in gercekcili?inin etkisinin kanıtı, 1867 tarihli Diana 'dır. Gorunu?te mitolojik bir konu olan resim, naturalist bir studyo calı?masıdır; figur dikkatle incelendi, sa?lam bir ?ekilde modellendi ve yapmacık bir manzara uzerine yerle?tirildi. Calı?ma bir "o?renci" parcasıysa, Renoir'ın kadın duygusallı?ına kar?ı artan ki?isel tepkisi mevcuttur. Model, sanatcının o zamanki metresi olan ve bir dizi tablo icin ilham kayna?ı olan Lise Trehot'dı. ^[22]

1860'ların sonlarında acık havada en plein air ı?ık ve su resimleri yapmasıyla o ve arkada?ı Claude Monet golgelerin renginin kahverengi veya siyah olmadı?ını ke?fettiler. Ancak onları cevreleyen nesnelerin yansıyan rengi bugun da?ınık yansıma olarak bilinen bir etkidir. Renoir ve Monet'nin aynı sahneleri gosteren yan yana calı?tıkları ( La Grenouillere ,1869) gibi birkac resim vardır.

En iyi bilinen empresyonist eserlerden biri Renoir'in 1876 tarihli "Dance at Le Moulin de la Galette ( Bal du moulin de la Galette )" dir. Bu resim ya?adı?ı yere yakın Butte Montmartre'deki populer bir dans bahcesinde insanlarla dolu bir acık hava sahnesini gosterir.

Renoir, 1880'lerde ozellikle kadın portrelerine ve figur resimlerini daha az disiplin ve teknik uygulamalardan yoksun bir ?ekilde yurutmeye ba?lamı?tı. 1881'de ?talya'ya yaptı?ı gezide Raphael, Leonardo da Vinci, Titian ve di?er Ronesans ustalarının uyarılarıyla beraber yanlı? bir yolda oldu?unun farkına vardı. Bu noktada "Empresyonalizm ile gidebildi?im kadar ileri gitmi?tim ve ne resim yapabildi?imi ne de cizebildi?imi fark ettim." demi?tir. ^[23]

Erken olgunlu?unun eserleri genelde gercek hayatın, ı?ıltılı renk ve ı?ıkla dolu Empresyonist anlık goruntuleriydi. Ancak 1880'lerin ortalarında ozellikle kadınların portrelerine ve figur resimlerine daha disiplinli bir bicimsel teknik uygulama hareketinden koptu. 1881'de Raphael ve di?er Ronesans ustalarının eserlerini gordu?u ve onu yanlı? yolda oldu?una ikna eden ?talya'ya yaptı?ı bir yolculuktu ve sonraki birkac yılda klasisizme donme giri?iminde daha ?iddetli tarzda resim yaptı. ^[24]

Resmine yo?unla?arak ve figurlerin ana hatlarını vurgulayarak bazen " Ingres donemi" olarak adlandırılan donemde Blonde Bather (1881 ve 1882) ve Filedelfia Sanat Muzesi ) ‘ndeki 1884?87 arası The Large Bathers 'adlı tablolarını yaptı. ^[25]

1890'dan sonra tekrar yon de?i?tirdi. Daha onceki calı?malarında oldu?u gibi ana hatları cozmek icin ince fırcalanmı? renge dondu. Bu donemden itibaren anıtsal cıplaklar ve ev sahneleri uzerinde yo?unla?tı, bunların guzel ornekleri Piyanodaki Kızlar , 1892 ve Grandes Baigneuses , 1887. ?kinci resim, Renoir'in son donemlerinde bolca etlenmi? cıplaklarının en tipik ve ba?arılı olanıdır. ^[26]

Uretken bir sanatcı olarak binlerce resim yaptı. Renoir'in tarzının sıcak duygusallı?ı, resimlerini sanat tarihinin en tanınmı? ve sıklıkla yeniden uretilen eserlerinden biri haline getirdi. Yapıtlarından olu?an 181 tabloluk en buyuk tek koleksiyon Filadelfiya 'da Barnes Vakfı ' ndadır.

Empresyonist donemi [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Empresyonist doneminde (1872 ? 1882) Renoir; Monet , Berthe Morisot, Sisley gibi bir bahce icerisine yerle?tirdi?i gerek nu’ler gerekse portreler ve gruplarda ı?ık etkilerinin ?iirsellikle canlandırılması uzerinde calı?tı. Tuval uzerinde renkleri karı?tırmaya ve vernikle calı?maya (ozellikle “Loca” ya da “Balerin” gibi ba?yapıtlarında) devam etmekle birlikte; 1876’dan itibaren gorsel karı?ıklı?ı da kullanmaktaydı. Renoir bu gorsel karı?ıklı?ı; tuvalde titre?im gucunu ayrı tutmakla beraber, izleyicinin birbirinden ayırt edemedi?i renkli virgulleri anımsatan aydınlık kucuk fırca vuru?larıyla yaratıyordu. Bu yontemi sayesinde, buyuk boyutlu tablolarında da a?ac yaprakları arasından sızarak modellerin giysilerinde ve yuzlerinde yaldızlı ya da beyaz lekeler olu?turan gune? ı?ı?ının etkilerini canlandırmayı ba?ardı.

1875 yılında Renoir, “Oltası ile Balıkcı” adlı tablosunu satın alan editor Georges Charpentier ile tanı?tı. Editorun evine davet edilen Renoir, cok gecmeden Madam Charpentier’nin salonunun sık rastlanan ki?isi haline geldi. Bir sure sonra Bay ve Bayan Charpentier sanatcıya birkac portre ısmarladılar. Japon salonunda cocukları ve kope?iyle Madam Charpentier’nin portresini yaptı. Bu oldukca onemli ve buyuk bir tabloydu. Charpentier’nin nufuzu ve bircok sosyal ili?ki sayesinde Renoir’ın bu tablosu 1879 Resmi Sergisi’nde en iyi durumda, yerden 120 cm yuksekli?e asılı olarak sergilendi. Halkın tum be?eni ve hayranlı?ını bu yapıt cekmi?ti. Yorumcular Renoir’dan ovguyle bahsediyorlardı. Sanatcı hareket ve incelik dolu buyuk bir fırca, guncel olayı tamamlayan tum nesneleri yakalamı?tır. Odadaki tum e?ya, fırcanın hızlı darbeleri altında canlı bir halde sıralanmı?tır. 1878'de yeniden Salon'a ba?vurduktan sonra kendini ?zlenimcilerden uzakla?tırmaya ba?ladı. Paris’te yorgun du?en ve goru?unu yenilemek isteyen Renoir, 1881 ?ubatında arkada?ı ressam Cordey ile birlikte Cezayir’e gitmeye karar verdi. Sanatcı bir ay suren bu ve ertesi yıl yaptı?ı yolculu?unda pek cok yerli kadın portresi ve bircok peyzaj yaptı. Bu donemde verdi?i en ba?arılı peyzajlar arasında “Muz Bahcesi”, “Yerli Kadınlar” ve ozellikle “Casbah’daki Arap” turu calı?maları gosterilebilir. Paris’e donen Renoir, 1881 Ekim’inin sonunda ?talya’ya gitti. Venedik’te San Marco Bazilikası’nı ve Buyuk Kanal’da gondolcuları cizdi. Renoir esinlendirici buldu?u ?talya seyahatinden sonra yeni arayı?lar icine girdi. Ozellikle Sienalı Cennino Cennini’nin 1437 yılında yazdı?ı ve 1858 yılında Fransca’ya cevrilen, ilk ?talyan resim tekni?i kitabı olan “Ustanın Elkitabı”, onun icin ?iirsel ve stilistik anlamda belirleyici bir esin kayna?ı oldu.

Maddi duzelmeler [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

1881'de bir tacirin resimlerini duzenli olarak satın almaya ba?lamasıyla parasal kaygılardan buyuk olcude kurtuldu. Ertesi yıl acık olarak onu korkuttu?unu soyledi?i devrimci gorunu?ten uzakla?mak istedi?ini soyledi. Bu yıllara geldi?inde Renoir artık kendini '?zlenimcili?in goturebilece?i denli uza?a gelmi?' goruyor ve artık bu akımın yalnızca 'gorsel' olan yanının doyurucu bulmuyor ve onun "bir cıkmaz-sokak" oldu?unu du?unuyordu. Onun ?zlenimcilerden uzakla?masının en buyuk sebebi ?talya yolculu?uydu. Bu yolculuk sırasında buyuk ?talyan ya?lı boya tablo ustalarını ke?fetti. Bu da ?zlenimcilik konusundaki ele?tirilerini guclendirdi. Dondu?unde resimlerinde daha buyuk bir birli?e ula?mak icin caba gostermeye karar verdi. O sıralar be?endi?i ressamlar arasında Courbert, Watteau ve Fragonard vardı ve onu izlenimcilerden ayıran en buyuk tavır da “hala muzedeki buyuk ustaların resimlerini incelemenin cok yararlı olaca?ı du?uncesi”ydi. Zira ?zlenimciler gecmi?i ve klasik olanı reddetme e?ilimindeydiler. ?zlenimciler klasik 18. yuzyıl ahlakını yansıtıyorlar iyiye do?ru bir gidi? oldu?unu savunuyorlardı. Ama Renoir kotulu?un de resme girebilece?ini ve ya?ananın darlık icinde gercekle?ti?ine inanıyordu. Yani karamsar bir tutum icine girmi?ti. Zamanla "Klasi?in dı?ında hicbir ?ey yoktur" vargısına ula?an sanatcı ne denli usta olursa olsun bir sanatcının her zaman o?renebilece?i yeni pek cok ?ey oldu?una inanıyordu. Bu de?i?ikli?i gosteren eser de “?emsiyeler” adlı tablosudur. “?emsiyeler“ sanatcının de?i?imi gosterir. Bu esesre Yolculukta ba?ladı ve bitirdi?inde eskiden cok farklı bir tarza ula?tı?ını fark etti. ?zlenimcili?e ?u sozle kar?ı cıktı: Bu donemde zamanının temalarından daha kalıcı temalara yoneldi ve cıplak resimlerine a?ırlık verdi. 1880'lerde Renoir'in ?zlenimcili?in hafif renklerinden git gide uzakla?tı?ı gorulur. Aynı zamanda bu doneminde yo?un olarak belli belirsiz ortamlarda genc kızların tablolarını yapmaya giri?ti. Bicemi ustala?ıp yalınla?tıkca mitolojik temalara yoneldi ve ye?ledi?i kadın tipi daha olgunla?ıp buyudu. 1882 yılından itibaren Renoir, bazıları deniz kıyısına oturmu?, di?erleri suyun icinde ayakta oturan yıkanan kadınların oyunlarını temsil eden buyuk boyutlu bir kompozisyon yaratmayı du?ledi. ?talya’dan dondukten sonra bu buyuk eserine ba?ladı. Uzun calı?malardan sonra 1887 ilkbaharında tamamladı?ı bu tablo aynı yıl Resmi Sergi’de yer aldı.

Bu yapıtında Renoir’in Versailles Parkı’ndaki Marmousets Bulvarı’nda bulunan havuzu susleyen Su Perilerinin Yıkanması adlı Giraradon’a ait kur?un kabartmadan esinlendi?i bilinmektedir. Renoir, “Yıkanan Kadınlar” ’ın aslına ba?lamadan once ya?lı boya iki eskiz yapmakla yetinmeyip toplu halde ve detay resimler de cizdi. Sanatcı bu buyuk tuvaline ba?lamadan once bircok eskiz yaptı. Konunun ruhu bu eskizlerde canlanıyordu. Gerek tek bir figurun canlandırıldı?ı gerekse toplu bir gorunu?un sa?landı?ı tum tablolarda buyuk yapıtına yakla?maya calı?ıyordu. Ara?tırmaları suresince Renoir; bir sayfanın ufak boyutlarına uyan bir ?eklin, tuval ya da kartonun daha buyuk olculerine uygun olmadı?ını fark etmi?ti. Bu nedenle gercekten alınmı? kucuk eskizlerin buyutulmesi yontemini bırakarak bunun yerine daha sonra tuvale uygulayabilece?i buyuk resimler yapmayı ye?ledi. Bu yapıtlarında bir go?sun hacmini, bir vucut kıvrımının hafif akı?ını, bir kolun kıvrılı?ını, bir vucudun canlılı?ını hissettirmek icin co?u kez tek bir cizgi sanatcıya yetiyordu. Renoir ustun sanatı sayesinde, saflık ve be?eniyi birle?tirmeyi ba?arıyordu. 1885 ve 1886 tarihlerini ta?ıyan “Annelik” adlı yapıtının ce?itli ?ekillerde anlatımları Renoir’in sanatındaki yeni yoneli?i oldukca belirgin bir ?ekilde gosterir.

Son yılları ve hastalı?ı [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Bu yapıtlarda sanatcı Esseyes’de bir bankın uzerinde o?lu Pierre’i emziren genc karısını taklit edilmesi olanaksız bir albeni ve do?allıkla canlandırmı?tı. Karısının uzerinde mavi renkte bol bir etek ve ba?ında hasırdan bir ?apka bulunuyordu. Her ?ey yumu?atılmı?tı: Anne ve cocuk, yaz gune?i altında olgunla?mı? meyveleri ya da dolu tohumları anımsatıyordu. Renoir bu tur boyama, pastel ve resimlerde tebe?ir kullanmayı alı?kanlık haline getirmi?ti. Aline’in ilk anneli?i, bu donemde sanatcının esinlendi?i onemli konuydu.

Renoir, mesle?inin doruk noktasına ve sanatının en olgun donemine ula?tı?ı sıralarda, 1900 yıllarına do?ru amansız bir hastalı?a yakalandı. Bu sanatcının hareket etmesine engelleyen a?ır bir romatizmaydı. Ne var ki bu a?ır hastalık, onun sanat calı?malarını engelleyemedi. Tedavi olmak amacıyla Fransa’nın guneyine gitmeye kara verdi. Bir sure Fransa’da ya?adıktan sonra 1903 yılında Cagnes’ye kesin olarak yerle?ti. 1915 yılında e?inin olumu Renoir’de buyuk uzuntu yaratmı?tı. 1919 yılında Paris’e gitti. Burada Louvre Muzesi’nde bulunan La Caza Salonu’nda sergilenen Georges Charpetier’nin Portresi’ni gorme sevincini tattı. Cagnes’ye donen Renoir, yeniden calı?maya ba?ladı. Fakat bir gun Les Collettes Parkı’nda tablosunu boyarken so?uk aldı. Sa?lık durumu iyice kotule?en Renoir 3 Aralık 1919’da hayata gozlerini kapadı.

Katalog raisonne [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Renoir'in calı?malarından olu?an be? ciltlik bir " katalog raisonne " 1983 ile 2014 yılları arasında Bernheim-Jeune tarafından yayınlandı. ^[27] Bernheim-Jeune hayatta kalan tek buyuk sanat satıcısıdır. Renoir tarafından kullanılmı?tır. Wildenstein Enstitusu , Renoir'in calı?malarının ele?tirel bir katalo?unu hazırlıyor ancak henuz yayınlamadı. ^[28] Picton Kalesi 'ndeki imzasız bir calı?maya ili?kin bu iki kurulu? arasındaki bir anla?mazlık Fake or Fortune televizyon dizisinin dorduncu sezonundan ikinci bolumun merkezindeydi.

Olum sonrası baskılar [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

1919'da unlu bir sanat tuccarı olan Ambroise Vollard , 1000 nusha halinde Renoir'in ya?amı ve eserleri uzerine "La Vie et l'Œuvre de Pierre-Auguste Renoir" adlı bir kitap yayınladı. 1986'da, Vollard'ın mirascıları bakır plakaları, genellikle elle sulu boya a?ındırma ile yeniden basmaya ba?ladı. Bu baskılar plakada Renoir tarafından imzalanır ve alt kenar bo?lu?una "Vollard" kabartılır. Numaralandırılmamı?, tarih atılmamı? veya kalemle imzalanmamı?lardır.

Olumunden sonra yapılan satı?lar [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

" Bal du moulin de la Galette " 'in kucuk bir versiyonu 17 Mayıs 1990 Sotheby's New York'ta 78.1 milyon dolara satıldı. ^[29]

2012'de Renoir'in " Paysage Bords de Seine " 'i muzayedede satı?a sunuldu ancak resmin 1951'de Baltimore Sanat Muzesi ' nden calındı?ı ke?fedildi. Satı? iptal edildi.

Resim galerisi [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Resimler [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Otoportreler [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Nu'ler [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Kaynakca [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Konuyla ilgili yayınlar [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

• Laymarie, Jean; Melot, Michel (1971). Les Gravures Des Impressionistes, Manet, Pissarro, Renoir, Cezanne, Sisley (Fransızca). Paris: Arts et Metiers Graphiques.  
• Melot, Michel (1996). The Impressionist Print (?ngilizce). New Haven: Yale University Press.  
• Duret, Theodore (1924). Renoir (Fransızca). Paris: Bernheim-Jeune.  
• Haeserts, Paul (1947). Renoir Sculpteur (Fransızca). Bruxelles: Hermes.  
• Stela, Joseph G. (1975). The Graphic Work of Renoir: Catalogue Raisonne (?ngilizce). Londra: Lund Humphries.  

Dı? ba?lantılar [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

• Distel, Anne. "Renoir, Auguste." Grove Art Online. Oxford Art Online . Oxford University Press. Web. .
• www.kimkimdir.gen.tr 7 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde ar?ivlendi .
• www.esanat.net
• www.biyografi.info 30 Nisan 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde ar?ivlendi .
• Pierre-Auguste Renoir. Resimleri 14 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde ar?ivlendi . ve Biyografisi 30 Aralık 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde ar?ivlendi .

Wikimedia Commons'ta Pierre Auguste Renoir ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.