한국   대만   중국   일본 
Liberal muhafazakarlık - Vikipedi ?ceri?e atla

Liberal muhafazakarlık

Vikipedi, ozgur ansiklopedi
Muhafazakar liberalizm ile karı?tırılmamalıdır.
Makale serilerinden
Turler
Kavramlar
Gelenek
Du?unurler
Politikacılar
Organizasyonlar
Dini Muhafazakarlık
Ulusal Turler
?lgili Konular

Liberal muhafazakarlık , ozel mulkiyet , serbest ekonomi giri?imcili?i ile halkın geleneksel , kulturel ve ahlaki de?erlerini yonetime dahil eden; [1] anayasal ve temsili hukumeti [2] savunan muhafazakar bir siyasi ideolojidir.

?deoloji, bireylerin piyasaya katılmakta ve hukumet mudahalesi olmaksızın servet yaratmakta ozgur olmaları gerekti?ine gore, ekonomik mudahalecilik uzerine klasik liberal goru?u icerir. Bununla birlikte, liberal muhafazakarlar, bireylerin ya?amın di?er alanlarında sorumlu bir ?ekilde hareket etmelerine tam anlamıyla guvenilemeyece?ine de inanırlar; bu nedenle asayi?in sa?lanması icin guclu bir devletin, millete kar?ı gorev ve sorumluluk duygusunun beslenmesi icin kurumların gerekli oldu?una inanırlar. Ayrıca, sosyal olarak muhafazakar bazı konumların yanı sıra sivil ozgurlukleri de desteklemektedirler.

Avrupa 'da liberal muhafazakarlık, modern muhafazakarlı?ın ve merkez sa? siyasetin baskın bicimidir. Avrupalı liberal muhafazakar partilerin co?u, aslen Hristiyan demokratlar tarafından kurulan Avrupa Halk Partisi 'ne ba?lıdır.

Liberal muhafazakarlık, bireycili?e olan ba?lılık, negatif ozgurlu?e inanc, hafif duzenlenmi? serbest piyasa ve minimal bir hukuk devleti gibi klasik liberal ilkeleri payla?ır. [3] Bazı yorumcular, Thatcherizm gibi 1980'lerdeki bircok muhafazakar akımın, adı konulmamı? bir ?ekilde yeniden canlanmı? klasik liberalizm oldu?unu belirtmi?lerdir. Ancak klasik liberalizme kar?ı olarak, liberal muhafazakarlıkta daha guclu bir sosyal gundem ve belirli sosyal alanlarda daha fazla devlet mudahalesine destek bulunur. Ozellikle aile, cinsellik, sa?lık ve e?itim konularında, bu alanlar ya duzenli olarak devlet tarafından kontrol edilmeli ya da en azından devlet tarafından korunmalıdır. [4]

Genel bakı?, tanımlar ve kullanım [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Hem muhafazakarlık hem de liberalizm , farklı yuzyıllarda zaman icinde farklı anlamlar ta?ımı?tır. Liberal muhafazakarlık terimi oldukca farklı ?ekillerde kullanılmı?tır. Genellikle e?itlik ilkesini insan do?asına aykırı bir ?ey olarak goren ve bunun yerine do?al e?itsizlik fikrini vurgulayan aristokrat muhafazakarlıkla celi?ir. Demokratik ulkelerdeki muhafazakarlar, hukukun ustunlu?u, ozel mulkiyet, piyasa ekonomisi ve anayasal temsili hukumet gibi tipik liberal kurumları benimsedikleri icin, liberal muhafazakarlı?ın liberal unsuru muhafazakarlar arasında uzla?ı haline geldi. Birle?ik Krallık ve Amerika Birle?ik Devletleri gibi bazı ulkelerde, liberal muhafazakarlık terimi basitce populer kulturde muhafazakarlık olarak anla?ılmaya ba?landı ve daha guclu bir ?ekilde klasik liberal de?erleri benimseyen bazı muhafazakarların kendilerini bunun yerine liberterler olarak adlandırmalarını sa?ladı. Ancak klasik liberaller ve liberteryenler arasında farklılıklar vardır. Amerika Birle?ik Devletleri'nde muhafazakarlar genellikle klasik liberallerin ekonomik bireycili?ini , insanlar arasındaki do?al e?itsizlikleri, duzen ve istikrar icin insan durtusunun temeli olarak insan davranı?ının mantıksızlı?ı ve do?al hakların reddini vurgulayan Burkecu bir muhafazakarlık bicimiyle birle?tirir. Farklı bir perspektiften, Amerikan muhafazakarlı?ı ("muhafazakarlık ve klasik liberalizm melezi"), Burkevari muhafazakarlı?ın uc ilkesini, yani devletin gucune kar?ı guvensizlik, ozgurlu?un e?itlik ve vatanseverli?e tercih edilmesi ve kalan uc ilkeyi reddederek yuceltmi?tir. yani geleneksel kurumlara ve hiyerar?ilere ba?lılık, ilerleme ve elitizm konusunda ?uphecilik . Sonuc olarak, liberal muhafazakarlık terimi Amerika Birle?ik Devletleri'nde kullanılmamaktadır. Modern Amerikan liberalizmi , Avrupa liberalizminden oldukca farklıdır ve liberalizmin genellikle merkez ve merkez sa?la daha fazla ili?kilendirildi?i, sosyal demokrasinin ise sosyal demokrasinin onemli bir bolumunu olu?turdu?u bircok Avrupa ulkesinin aksine, siyasi yelpazenin merkez solunda yer alır. merkez sol. Ekonomik olarak liberal muhafazakarlı?ın hem populer kulturde hem de akademik soylemde neoliberalizm ba?lı?ı altında etiketlendi?i Latin Amerika 'da bunun tersi do?rudur.

Liberal ve serbest piyasa ilkelerini benimsemelerinde, Avrupalı liberal muhafazakarlar, bırakın sa?cı populist bir duru?u, ulusal muhafazakar, tamamen sosyal olarak muhafazakar ve/veya dupeduz populist goru?lere sahip olanlardan acıkca ayırt edilebilirler. Liberal olmak genellikle serbest piyasa ekonomisini ve bireysel sorumlulu?a olan inancı vurgulamayı, medeni hakların savunmasını ve sınırlı bir refah devletini desteklemeyi icerir. Hristiyan demokrasisi gibi di?er merkez sa? siyasi geleneklerle kar?ıla?tırıldı?ında, liberal muhafazakarlar sosyal olarak daha az muhafazakar ve ekonomik olarak daha liberal, du?uk vergileri ve ekonomiye asgari devlet mudahalesini tercih ediyor. Bazı bolgesel ce?itler ve ozellikler gozlemlenebilir:

  • Orta ve Kuzeybatı Avrupa 'nın co?unda, ozellikle Cermen ve geleneksel olarak Protestan ulkelerinin yanı sıra Birle?ik Krallık ve Belcika 'da, liberal muhafazakarlar (Hristiyan demokratlar dahil) ve liberaller (muhafazakar liberaller ve sosyal liberaller dahil) arasında bir ayrım devam etmektedir.
  • Co?u ?skandinav ulkesinde liberal muhafazakarlar, Hristiyan demokratlar ve liberaller farklı siyasi topluluklar olu?turur ve her birinin kendi partisi vardır. En buyuk liberal partiler, geleneksel olarak tarımsal olan ?skandinav tarım partileridir.
  • Roman dillerinin konu?uldu?u ve Katolikli?in egemen oldu?u ya da hakim oldu?u Yunanistan 'da oldu?u gibi co?u ulkede, genellikle Hristiyan demokratları ve liberalleri kapsayan liberal muhafazakar hareketler daha yakın zamanda ilgi kazanmı?tır ve muhafazakar ve liberal terimleri e?anlamlı olarak anla?ılabilir.

Avrupa duzeyinde, Hristiyan demokratlar ve liberal muhafazakarların co?u Avrupa Halk Partisi'ne (EPP), liberaller (muhafazakar ve sosyal liberaller dahil) Avrupa icin Liberaller ve Demokratlar ?ttifakı Partisi 'ne (ALDE Partisi) ba?lıdır. Bu ba?lamda, bazı geleneksel Hristiyan demokratik partiler ( Belcika 'da Hristiyan Demokrat ve Flaman, Hollanda 'da Hristiyan Demokrat Temyiz, Almanya 'da Hristiyan Demokrat Birlik ve Avusturya 'da Halk Partisi gibi) di?er liberallerden neredeyse ayırt edilemez hale gelmi?tir. muhafazakar partiler ote yandan, daha yeni liberal muhafazakar partiler ( Yunanistan 'da Yeni Demokrasi , Portekiz 'de Sosyal Demokrat Parti , ?spanya 'da Halk Partisi , ?talya 'da Forza Italia / Ozgurluk Halkı / Halk Hareketi Birli?i gibi) / Fransa 'daki Cumhuriyetciler ve bir zamanlar Do?u Bloku ve Yugoslavya 'ya ait ulkelerdeki merkez sa? partilerin co?u geleneksel etiketleri benimsemediler, ancak ideolojileri aynı zamanda muhafazakarlık, Hristiyan demokrasisi ve liberalizmin bir karı?ımı.

Modern Avrupa soyleminde, liberal muhafazakarlık genellikle sosyal muhafazakarlı?ı en azından bir dereceye kadar reddeden merkez sa? siyasi goru?leri kapsar. Bu konum aynı zamanda sosyal guvenlik a?ının ve cevrecili?in ılımlı bicimlerine verilen destekle de ili?kilidir. Liberal muhafazakarlı?ın bu ce?idi, sa? kanat populistlerin rekabetini savu?turan ve Hristiyanları icermeyen ?skandinav muhafazakarları ( ?svec 'teki Ilımlı Parti, Norvec 'teki Muhafazakar Parti ve Finlandiya 'daki Ulusal Koalisyon Partisi ) tarafından benimsenmi?tir. demokratlar ; ve zaman zaman ?ngiliz Muhafazakar Partisi . David Cameron , 2010 yılında Ba?bakan olarak goreve ba?ladıktan kısa bir sure sonra verdi?i bir roportajda kendisini liberal muhafazakar olarak tanıttı. 2006'da bir parti konferansına yaptı?ı ilk konu?mada Cameron bunu, bireysel ozgurluk ve insan haklarına inanmak, ancak "dunyayı yeniden in?a etmeye yonelik buyuk planlara" ?upheyle yakla?mak olarak tanımlamı?tı.

Amerikan muhafazakarlı?ı ile farkı [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Amerika Birle?ik Devletleri'nde muhafazakarlar genellikle klasik liberalizmin ekonomik bireycili?ini, insanlar arasındaki do?al e?itsizlikleri vurgulayan Burkevari bir muhafazakarlıkla birle?tirirler. ?nsan davranı?ının irrasyonelli?i, duzen ve istikrar arayı?ının temeli olarak kabul edilirken do?al haklar da hukumetin temeli olarak reddedilir. [5] Farklı bir perspektiften, Amerikan muhafazakarlı?ı (bir "muhafazakarlık ve klasik liberalizm" karı?ımı) Burkevari muhafazakarlı?ın uc ilkesini yuceltmi?tir. Bunlar devletin gucune kar?ı cekingenlik, e?itlik yerine ozgurluk tercihi ve geleneksel kurum ve hiyerar?ilere ba?lılık, ilerlemeye kar?ı ku?ku ve elitizm dı?ındaki di?er uc ilkeyi reddetmektedir. [6] [ kaynak belirtilmeli ] Bu nedenle, "liberal muhafazakarlık" terimi Amerika Birle?ik Devletleri'nde kullanılmamaktadır. Modern Amerikan liberalizmi, Avrupa liberalizminden oldukca farklıdır ve siyasi spektrumun merkez-solunda yer alır. Bu durum, Avrupa ulkelerinde liberalizmin genellikle merkez ve merkez sa? ile ili?kilendirildi?i, sosyal demokrasinin ise merkez solun onemli bir parcasını olu?turdu?u durumun aksine gelmektedir. Latin Amerika'da ise ekonomik olarak liberal muhafazakarlık genellikle populer kulturde ve akademik tartı?malarda neoliberalizm cercevesinde adlandırılmaktadır. [7]

Amerika'da liberteryen muhafazakarlık , daha cok liberteryen ekonomik prensiplere ve muhafazakar kulturel prensiplere odaklanırken, Avrupa ve Turkiye'deki liberal muhafazakarlı?ın sosyal duru?ları ise geleneksel muhafazakarlıktan ziyade goreceli ilerlemecilikle daha yakından ili?kilidir. [8] Amerika'daki neo-muhafazakarlık bazen Avrupa'daki liberal muhafazakarlıkla aynı veya benzer olarak tanımlanır. [9] Ancak, Peter Lawler Amerika Birle?ik Devletleri'nde neo-muhafazakarlı?ı muhafazakar liberalizm olarak gormu? ve liberal muhafazakarlıktan ayırmı?tır. Mali muhafazakarlık da klasik liberalizme dayanan bir fikirdir. [10]

Klasik muhafazakarlık ve ekonomik liberalizm [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Edmund Burke

Tarihsel olarak, 18. ve 19. yuzyıllarda muhafazakarlık, yerle?ik gelene?e duyulan ilgiye, otoriteye ve dini de?erlere saygıya dayanan bir dizi ilkeden olu?uyordu. Bu gelenekci veya klasik muhafazakarlık bicimin, genellikle Aydınlanma sonrası ca?da Joseph de Maistre 'nin yazılarında orneklendi?i du?unulur. ?imdi klasik liberalizm olarak anılan ca?da? liberalizm, hem bireyler icin siyasi ozgurlu?u hem de ekonomik alanda serbest piyasayı savundu. Bu tur fikirler, sırasıyla ekonomik liberalizm, kilise ve devletin ayrılması, sosyal liberalizm ve faydacılık dahil olmak uzere liberalizmin babaları olarak hatırlanan John Locke , Montesquieu , Adam Smith , Jeremy Bentham ve John Stuart Mill tarafından ilan edildi.

Alexis de Tocqueville

Bilgin Andrew Vincent'a gore, liberal muhafazakarlı?ın ozdeyi?i "ekonomi siyasetten once gelir" dir. Di?erleri, tarihsel de?i?imin acıklı?ını ve Edmund Burke ve Alexis de Tocqueville gibi yazarlar tarafından bireysel ozgurluklerin ve geleneksel erdemlerin selamlanmasının ardındaki zalim co?unluk ?uphesini, her iki Raymond Aron 'un eserlerinde de gorulebilen mevcut liberal muhafazakarlı?ın temeli olarak vurgular. Ve Michael Oakeshott Bununla birlikte, orijinal liberal muhafazakarların muhafazakar sosyal tutumları ekonomik olarak liberal bir bakı? acısıyla birle?tiren, insanlar arasındaki do?al e?itsizliklere ili?kin onceki aristokratik anlayı?ı liyakat kuralına uyarlayan, bireysel oldu?u surece do?u?tan gelen ayrıcalıkları do?rudan ele?tirmeden genel bir fikir birli?i vardır. ozgurlukler garanti altına alındı. Zamanla, Batı dunyasındaki muhafazakarların co?u, Sanayi Devrimi ilerledikce ve aristokrasi gucunu kaybettikce serbest piyasa ekonomik fikirlerini benimsemeye ba?ladı, oyle ki bu tur fikirler artık genellikle muhafazakarlı?ın bir parcası olarak kabul ediliyor. Bununla birlikte, liberal terimi co?u ulkede serbest piyasa ekonomik goru?lerine sahip olanları tanımlamak icin kullanılmaktadır. Kıta Avrupası , Okyanusya ve Latin Amerika 'da durum boyledir.

Liberal muhafazakar partiler veya liberal muhafazakar gruplara sahip partiler [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Mevcut Partiler [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Ayrıca bakınız [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

Dipnotlar [ de?i?tir | kayna?ı de?i?tir ]

  1. ^ Johnston, Larry: Politics: An Introduction to the Modern Democratic State. University of Toronto Press, 2007. p.154
  2. ^ Johnston, Larry: Politics: An Introduction to the Modern Democratic State. University of Toronto Press, 2007, p. 154-155
  3. ^ Vincent 2009 , s. 335.
  4. ^ McAnulla 2006 , s. 71.
  5. ^ Grigsby, Ellen: Analyzing Politics: An Introduction to Political Science. Cengage Learning, 2011. p.106-112
  6. ^ Wooldridge, Adrian; Micklethwait, John (2011). The Right Nation: Why America is Different . Penguin Books Limited. ISBN   9780241958896 – Google Books vasıtasıyla.  
  7. ^ Bethell, Leslie: The Cambridge History of Latin America: Latin America since 1930. Cambridge University Press, 1991.
  8. ^ Francesco Giubilei ; Dmytro Finberg; Leonid Sinchenko, (Ed.) (2021). The History of European Conservative Thought . Simon and Schuster. s. 25. ISBN   9781621579106 .  
  9. ^ Oleksii Stus; Dmytro Finberg; Leonid Sinchenko, (Ed.) (2021). Ukrainian Dissidents: An Anthology of Texts . Rowman & Littlefield. s. 346. ISBN   9783838215518 . The tendency of neoconservatism (liberal conservatism) is most clearly represented by the literary ...  
  10. ^ Peter Lawler , Liberal Conservatism, Not Conservative Liberalism 23 Eylul 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde ar?ivlendi . , The Intercollegiate Review, Fall 2003/Spring 2004
  11. ^ "Ozal'ın dort e?iliminden Babacan'ın ana akımına: DEVA arayı?ı…" . Independent Turkce . 16 Mayıs 2021 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 4 Ekim 2021 .  
  12. ^ "Ar?ivlenmi? kopya" . 4 Eylul 2021 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  13. ^ "Partizanlı?ın 'DEVA'sı var mı?" . Independent Turkce . 26 Eylul 2021 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 4 Ekim 2021 .  
  14. ^ "Ar?ivlenmi? kopya" (PDF) . 28 A?ustos 2021 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi (PDF) . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  15. ^ "Ar?ivlenmi? kopya" (PDF) . 8 Ocak 2014 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi (PDF) . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  16. ^ Sergio D. Morresi & Gabriel Vommaro, The Difficulties of the Partisan Right in Argentina: The Case of the PRO Party 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde ar?ivlendi ., Draft, March 2013
  17. ^ Nicole A. Thomas; Tobias Loetscher; Danielle Clode; Mike Nicholls (2 Mayıs 2012). "Right-Wing Politicians Prefer the Emotional Left" . PLOS ONE . 7 (5): 4. Bibcode : 2012PLoSO...736552T . doi : 10.1371/journal.pone.0036552   Özgürce erişilebilir. PMC   3342249  $2 . PMID   22567166 . The Liberal Party of Australia has an ideology in line with liberal conservatism and is therefore right of centre.  
  18. ^ Ralph P Guntzel (2010). Understanding "Old Europe": An Introduction to the Culture, Politics, and History of France, Germany, and Austria . Tectum Wissenschaftsverlag. s. 162. ISBN   978-3-8288-5300-3 . 26 Temmuz 2020 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  19. ^ a b Janusz Bugajski (2002). Political Parties of Eastern Europe: A Guide to Politics in the Post-Communist Era . M.E. Sharpe. ISBN   978-1-56324-676-0 . 13 Mart 2021 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  20. ^ Kirby, Peadar (2003), Introduction to Latin America: Twenty-First Century Challenges , Sage, s. 157  
  21. ^ Paul Lewis (2002). Political Parties in Post-Communist Eastern Europe . Routledge. s. 53. ISBN   978-1-134-63437-8 .  
  22. ^ Party, Conservative, History and Mission Statement of the Conservative Party of Canada , 21 Eylul 2021 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi , eri?im tarihi: 14 Ekim 2021  
  23. ^ Arceneaux, Craig; Pion-Berlin, David (2005), Transforming Latin America: The International And Domestic Origins Of Change , University of Pittsburgh Press, s. 148  
  24. ^ John Nagle; Alison Mahr (1999). Democracy and Democratization: Post-Communist Europe in Comparative Perspective . SAGE Publications. s. 188. ISBN   978-0-7619-5679-2 . 29 Temmuz 2020 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  25. ^ a b Elizabeth Bakke (2010). "Central and Eastern European party systems since 1989" . Sabrina P. Ramet (Ed.). Central and Southeast European Politics since 1989 . Cambridge University Press. s. 78. ISBN   978-1-139-48750-4 .  
  26. ^ Maciej Stobinski (2014). "Twenty years of the Czech party system: 1992?2011" . Lucyna Czechowska; Krzysztof Olszewski (Ed.). Central Europe on the Threshold of the 21st Century: Interdisciplinary Perspectives on Challenges in Politics and Society . Cambridge Scholars Publishing. s. 296. ISBN   978-1-4438-6483-1 .  
  27. ^ Otto Eibl; Michal Pink (2016). "Election Results, Candidate Lists and the Framing of Campaigns" . Ruxandra Boicu; Silvia Branea; Adriana Stefanel (Ed.). Political Communication and European Parliamentary Elections in Times of Crisis: Perspectives from Central and South-Eastern Europe . Palgrave Macmillan UK. s. 258. ISBN   978-1-137-58591-2 .  
  28. ^ "Portret tjedna/Andrej Plenkovi?, kandidat za ?efa HDZ-a: Salonski politi?ar i HDZ-ov liberal, antipod Karamarku" . 25 Haziran 2016. 29 Haziran 2016 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi.  
  29. ^ Peter Humphreys; Michael Steed (3 Kasım 1988). "Identifying Liberal Parties" . Emil J. Kirchner (Ed.). Liberal Parties in Western Europe . Cambridge University Press. ss. 408-409. ISBN   978-0-521-32394-9 .  
  30. ^ Nordsieck, Wolfram (2019). "Denmark" . Parties and Elections in Europe . 30 Mart 2012 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi.  
  31. ^ a b Kjetil Duvold (2017). "When Left and Right is a Matter of Identity: Overlapping Political Dimensions in Estonia and Latvia" . Andrey Makarychev; Alexandra Yatsyk (Ed.). Borders in the Baltic Sea Region: Suturing the Ruptures . Springer. s. 132. ISBN   978-1-352-00014-6 .  
  32. ^ Mads Dagnis Jensen (2015). "The Nordic Countries and the European Parliament" . Caroline Howard Grøn; Peter Nedergaard; Anders Wivel (Ed.). The Nordic Countries and the European Union: Still the Other European Community? . Routledge. s. 89. ISBN   978-1-317-53661-1 .  
  33. ^ "Finland?Political parties" . Norwegian Centre for Research Data . 26 Haziran 2019 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 8 Mart 2019 .  
  34. ^ Nordsieck, Wolfram (2017). "France" . Parties and Elections in Europe . 24 Nisan 2020 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 16 Mayıs 2020 .  
  35. ^ Martin Steven (2018). Mark Garnett (Ed.). Conservatism in Europe ? the political thought of Christian Democracy . Conservative Moments: Reading Conservative Texts . Bloomsbury. s. 96.  
  36. ^ Stephen George (1991). Politics and Policy in the European Community (Comparative European Politics) . University Press. s. 71. ISBN   978-0-19-878055-7 . 9 Temmuz 2021 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  37. ^ Jose Maria Magone (2003). The Politics of Southern Europe: Integration Into the European Union . Greenwood Publishing Group. s. 148. ISBN   978-0-275-97787-0 . 6 A?ustos 2020 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  38. ^ Christina Bergqvist (1999). Equal Democracies?: Gender and Politics in the Nordic Countries . Nordic Council of Ministers. s. 319. ISBN   978-82-00-12799-4 . 3 Ocak 2014 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  39. ^ Agust Thor Arnason (2006). "The European Union Seen From the Top ? A View of an Inside-Outsider" . Joakim Nergelius (Ed.). Nordic and Other European Constitutional Traditions . BRILL. s. 34. ISBN   978-90-474-0978-6 .  
  40. ^ Kerstin Hamann; John Kelly (2010). Parties, Elections, and Policy Reforms in Western Europe: Voting for Social Pacts . Routledge. s. 1980. ISBN   978-1-136-94986-9 . 26 Aralık 2018 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  41. ^ Amnon Rapoport (1990). Experimental Studies of Interactive Decisions . Kluwer Academic. s.  413 . ISBN   0792306856 . Likud is a liberal-conservative party that gains much of its support from the lower and middle classes, and promotes free enterprise, nationalism, and expansionism.  
  42. ^ Nordsieck, Wolfram (2018). "Italy" . Parties and Elections in Europe . 15 Haziran 2012 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi.  
  43. ^ Karan, Pradyumna P. (2005), Japan in the 21st century: environment, economy, and society , University Press of Kentucky, ISBN   978-0813137773 , 10 Mayıs 2016 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi , eri?im tarihi: 14 Ekim 2021  
  44. ^ William D. Hoover, (Ed.) (2011). Historical Dictionary of Postwar Japan . Scarecrow Press. s. 211. ISBN   978-0-8108-7539-5 .  
  45. ^ Yano, Takeshi. "日本大百科全書(ニッポニカ)" . kotobank.jp (Japonca). 22 ?ubat 2019 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 29 ?ubat 2020 .  
  46. ^ O'Toole, Gavin (2007). Politics Latin America . Pearson Education. s. 383. 6 A?ustos 2020 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  47. ^ Abdo Baaklini; Guilain Denoeux; Springborg, Robert (1999), Legislative Politics in the Arab World: The Resurgence of Democratic Institutions , Lynne Riener, s. 129  
  48. ^ Uribe Burcher, Catalina; Casal Bertoa, Fernando (15 Kasım 2018). Political Finance in Mongolia: Assessment and Recommendations (PDF) . International Institute for Democracy and Electoral Assistance; Open Society Forum. s. 13. doi : 10.31752/idea.2018.68 . ISBN   978-91-7671-217-7 . 21 Ekim 2020 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi (PDF) . Eri?im tarihi: 22 Haziran 2020 .  
  49. ^ Arco Timmermans; Edwin van Rooyen; Gerrit Voerman (26 Kasım 2014). "Policy analysis and political party think tanks" . Frans van Nispen; Peter Scholten (Ed.). Policy analysis in the Netherlands . Policy Press. s. 189. ISBN   978-1-4473-1333-5 .  
  50. ^ Liubomir K. Topaloff (2012). Political Parties and Euroscepticism . Springer. s. 21. ISBN   978-1-137-00968-5 .  
  51. ^ Jose M. Magone (2017). The Statecraft of Consensus Democracies in a Turbulent World: A Comparative Study of Austria, Belgium, Luxembourg, the Netherlands and Switzerland . Taylor & Francis. s. 112. ISBN   978-1-315-40785-2 .  
  52. ^ Cheyne, Christine (2009). Social Policy in Aotearoa New Zealand . Oxford University Press. s. 70. The ideological underpinnings of policy directions in the National Party under the leadership of John Key appear to reflect a liberal conservatism  
  53. ^ "Valgomaten: Riksdekkende 2007" . Aftenposten . 2007. 27 July 2011 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 29 April 2011 .  
  54. ^ Jean-Michel De Waele; Anna Pacze?niak (2011). "The Europeanisation of Poland's political parties and party system" . Erol Kulahci (Ed.). Europeanisation and Party Politics . ECPR Press. s. 131. ISBN   9781907301841 .  
  55. ^ Andre Krouwel (2012). Party Transformations in European Democracies . SUNY Press. s. 348. ISBN   978-1-4384-4483-3 .  
  56. ^ Martin L Lasater, (Ed.) (2019). The Changing Of The Guard: President Clinton And The Security Of Taiwan . Routledge.  
  57. ^ Nordsieck, Wolfram (2020). "Romania" . Parties and Elections in Europe . 1 Nisan 2012 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 18 Aralık 2020 .  
  58. ^ "2016 Russia legislative elections: State Duma" . Parties and Elections in Europe. 2016. 30 Mart 2012 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 30 Aralık 2017 .  
  59. ^ "Program Narodne stranke" . Narodna Stranka. 23 Mart 2018 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi.  
  60. ^ Stiskala, Jozef (2012), "Party System of Slovak Republic and its Stability after 2010 and 2012 Elections in Comparative Perspective", Slovak Journal of Political Sciences , 12 (3), s. 233, doi : 10.2478/sjps-2013-0007   Özgürce erişilebilir 
  61. ^ Alfio Cerami (2006). Social Policy in Central and Eastern Europe: The Emergence of a New European Welfare Regime . LIT Verlag Munster. ss. 29-. ISBN   978-3-8258-9699-7 . 19 A?ustos 2020 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  62. ^ Inmaculada Egido (2005). Transforming Education: The Spanish Experience . Nova Publishers. s. 14. ISBN   978-1-59454-208-4 . 20 A?ustos 2020 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  63. ^ Fernando Reinares (2014). "The 2004 Madrid Train Bombings" . Bruce Hoffman; Fernando Reinares (Ed.). The Evolution of the Global Terrorist Threat: From 9/11 to Osama bin Laden's Death . Columbia University Press . s. 32. ISBN   978-0-231-53743-8 .  
  64. ^ Peter Viggo Jakobsen (2006). Nordic Approaches to Peace Operations: A New Model in the Making? . Taylor & Francis. ss. 184-. ISBN   978-0-415-38360-8 . 26 Aralık 2018 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  65. ^ Hariz Halilovich (2013). Places of Pain: Forced Displacement, Popular Memory and Trans-local Identities in Bosnian War-torn Communities . Berghahn Books. s. 208. ISBN   978-0-85745-777-6 . 26 Aralık 2018 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  66. ^ Stephen Driver (2011). Understanding British Party Politics . Polity. s. 14. ISBN   978-0-7456-4077-8 . 19 Haziran 2020 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 14 Ekim 2021 .  
  67. ^ Slomp 2011 , s.  107 .
  68. ^ Martinez, Magdalena (25 Kasım 2019). "Luis Lacalle Pou, el peso de un apellido" . El Pais (?spanyolca). ISSN   1134-6582 . 2 Mart 2020 tarihinde kayna?ından ar?ivlendi . Eri?im tarihi: 27 ?ubat 2020 .  
" https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Liberal_muhafazakarlık&oldid=32455263 " sayfasından alınmı?tır