Шайтон

Шайтон ( ар. ????? ‎ shaitan , ба маънои ≪гумро?≫, ≪рондашуд≫, ё баъзан ≪ иблис ≫; ибр? : ??????? satan , ба маънои ≪душман≫ ё ≪?ариф≫; ^[1]) ? мав?уди рондашуда, саркаш, ту?ёнгар ва маншаи шар дидго?и динии адёни ибро?им? ^[2]^[3].

Дар лу?ат ва истило? [ вироиш | вироиши манбаъ ]

Шайтон дар лу?ат ?амчун сифати омм барои ?ар фарди саркаш, ту?ёнгар ва маншаи шар аз инсу ?ин ва ?айвон корбурд мешавад ва ба унвони исми хос ба Иблис ва зуррияи вай итло? мегардад.

Дар ?уръон [ вироиш | вироиши манбаъ ]

Иблис бино ба фармудаи ?уръон гур?? ва тоифае аз ?ин?о аст ва ?еч го?е аз фариштагон набудааст. ?ин?о, ки шайтон тоифае аз он?о мебошад, аз оташ (7: 12; 55: 15) ва фариштагон аз нур офарида шудаанд (Са?е?и Муслим, 7420 (2996)-60), фариштагон наслу зуррия надоранд ва ба нару мода ?удо намешаванд, вале ?ин?о ва шаётин наслу зуррия ва ба мисли дигар ?онварон зоду валад доранд (Сураи Ка?ф, 18: 50). Фариштагон бар асоси насс (далел)-и ?уръон? аз гуно? пок мебошанд ва ?аргиз аз амр?ои Худованд нофармон? намекунанд (Сураи Та?рим, 66: 6), дар ?оле ки Иблис аз итоати амри Худованд сар боззада.

Иблис [ вироиш | вироиши манбаъ ]

Иблис ? падар ва сар?ал?аи насли шаётин то пеш аз офарида шудани Одам аз бошандагони осмон?о ва дар байни фариштагон буд, вале асли хил?ати он?о аз ?ам фар? мекард ва дар ин бора, ки вай ч? гуна дар байни фариштагон ма?ом гирифт ва ?амро?и он?о ба са?даи Одам амр шуд, ривояти са?е?е дар даст нест . Чун Худованд Одамро офарид ва фариштагонро ба са?даи вай амр кард, ?ама са?да карданд, ба ?уз Иблис, ки аз амри Парвардгор сар печид, худро аз Одам бартар дид ва ба ин фармони Худо эътироз кард (Ба?ара, 2: 34; Аъроф, 7: 11; ?и?р, 15: 31, 32; Исро, 17: 61; Ка?ф, 18: 50; То?о, 20: 116; Шуъаро, 26: 95; Сабаъ, 34: 20; Сод, 38: 74, 75). Ин ?о буд, ки Худо вайро аз дарго?аш ронда кард (?и?р, 15: 34; Сод, 38: 77) ва пас аз он бо ла?аби Ра?им ? рондашуда маш?ур гардид. Шайтон ва?те аз дарго?и Худованд ба сабаби Одам ронда шуд, кинаи ?ро дар дил гирифт ва савганд ёд кард, ки Парвардгоро, ба сабаби он ки маро ба беро? бурд?, барояшон (фарзандони Одам) дар (р?и) замин зинат хо?ам дод ва ?амаи он?оро ба беро? хо?ам кашид, магар бандагони мухласи Туро (?и?р, 15: 39-40), бубин инеро, ки бар ман каромат ва бартар? бахшида?, агар (кори) маро то р?зи ?иёмат ба таъхир вндоз?, ба насли вай бархурд ва он?оро аз ро? хо?ам зад, магар каме аз он?оро (Исро, 17: 62). Парвардгоро, пас маро то р?зе, ки барангехта мешаванд, му?лат биде?! (?и?р, 15: 36; Сод, 38: 79) ва Худо ин хостаи ?ро и?обат кард ва фармуд: Ту ?атман то р?зи ва?ти маълум аз му?латдодашудагон?! (?и?р, 15: 37-38; Сод, 38: 80-81).

Эзо? [ вироиш | вироиши манбаъ ]

↑ http://jewishencyclopedia.com/articles/13219-satan "Term used in the Bible with the general connotation of "adversary", being applied (1) to an enemy in war (I Kings v. 18 [A. V. 4]; xi. 14, 23, 25), from which use is developed the concept of a traitor in battle (I Sam. xxix. 4); (2) to an accuser before the judgment-seat (Ps. cix. 6); and (3) to any opponent (II Sam. xix. 23 [A. V. 22]). The word is likewise used to denote an antagonist who puts obstacles in the way, as in Num. xxii. 32, where the angel of God is described as opposing Balaam in the guise of a satan or adversary; so that the concept of Satan as a distinct being was not then known."
↑ Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions , page 290, Wendy Doniger
↑ Leeming, David Adams (2005). The Oxford Companion to World Mythology . Oxford University Press . p. 347. ISBN 978-0-19-515669-0 .

Адабиёт [ вироиш | вироиши манбаъ ]

Сарчашма [ вироиш | вироиши манбаъ ]

Ин ма?олаи хурд аст. Бо густариши он ба Википедия к?мак кунед.
Дар сурати имкон ин ёддошт бояд да?и?тар ?ойгузин шавад.

[1906_Jewish_Encyclopedia-1] ttp://jewishencyclopedia.com/articles/13219-satan "Term used in the Bible with the general connotation of "adversary", being applied (1) to an enemy in war (I Kings v. 18 [A. V. 4]; xi. 14, 23, 25), from which use is developed the concept of a traitor in battle (I Sam. xxix. 4); (2) to an accuser before the judgment-seat (Ps. cix. 6); and (3) to any opponent (II Sam. xix. 23 [A. V. 22]). The word is likewise used to denote an antagonist who puts obstacles in the way, as in Num. xxii. 32, where the angel of God is described as opposing Balaam in the guise of a satan or adversary; so that the concept of Satan as a distinct being was not then known."

[2] Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions , page 290, Wendy Doniger

[3] Leeming, David Adams (2005). The Oxford Companion to World Mythology . Oxford University Press . p. 347. ISBN 978-0-19-515669-0 .

[1]

[2]

[3]