Za ostale upotrebe, v.
Kraljevina Italija (razvrstavanje)
.
Kraljevina Italija
(
lat
.
Regnum Italiae
;
ital.
Regno d'Italia
) je bilo jedno od konstitutivnih kraljevina
Svetog rimskog carstva
, uz kraljevine
Nema?ku
,
Bohemiju
i
Burgundiju
. Obuhvatalo je severnu i centralnu
Italiju
, ali ne i
Mleta?ku republiku
. Njena prva prestonica je bila
Pavia
sve do 11. veka.
Karlo Veliki
,
frana?ki
kralj, je 773. pre?ao
Alpe
da napadne
Langobardsko kraljevstvo
, koje je obuhvatalo celu Italiju osim
Vojvodstva Rim
i nekih
vizantijskih
poseda na jugu. Langobarsko kraljevstvo je,
palo
juna 774. i Franci su postali gospodari severne Italije. Ju?ni krajevi su ostali pod Langobardima kao
Vojvodstvo Benevento
. Karlo Veliki je uzeo titulu "Kralj Langobarda" i 800. godine je u
Rimu
krunisan za
"cara Rimljana"
.
Karolinzi
su nastavili da vladaju Italijom sve do zbacivanja
Karla Debelog
887, posle ?ega su jo? jednom na kratko povratili presto od 894?896. Sve do 961, za vlast nad Italijom su se stalno borilo nekoliko aristokratskih porodica iz i izvan kraljevstva.
Kralj
Oton
, ve? o?enjen
Adelaidom
, udovicom prethodnog kralja Italije, je 961. napao kraljevstvo i krunisao se u Paviji 25. decembra. Nastavio je pohod na Rim, gde se krunisao za cara 7. februara 962. Unija kruna Italije i Nema?ke sa takozvanom titulom "cara Rimljana" se pokazala stabilnom. Ovoj unije pre 1032. pridodata Burgundija, i do 12. veka u upotrebu je u?ao izraz "Sveto rimsko carstvo" da se opi?e. Od 961. pa nadalje, car Rimljana je obi?no bio kralj Italije i Nema?ke, iako su carevi nekada imenovali svoje naslednike da vladaju u Italiji, a povremeno su italijanski biskupi i plemi?i izabrali kralja po svojoj volji nasuprot onome u Nema?koj. Nepostojanje italijanskog monarha je dovelo do brzog nestanka centralne vlasti u
razvijenom srednjem veku
, ali ideja da je Italija bila kraljevstvo u okviru carstva je opstala i carevi su ?esto poku?avali da nametnu svoju volju na
italijanske gradove-dr?ave
. zbog toga su ratovi
gvelfa i gibelina
, anticaristi?ke i caristi?ke stranke bili odlika italijanske politike u periodu od 12. do 14. veka.
Lombardski savez
je bio najpoznatiji primer ove situacije; iako nije bio separatisti?ki pokret, on je otvoreno osporavao careve zahteve za vla??u.
Do 15. veka, mo? gradova-dr?ava je bila uglavnom slomljena. Niz
ratova u Lombardiji
od 1423. do 1454. su dalje smanjili broj zara?enih dr?ava u Italiji. Slede?ih ?etrdeset godina su bile relativno mirne u Italiji, ali 1494. Apeninsko poluostrvo je napala
Francuska
.
Italijanski ratovi
su trajali sve do 1559. kada je kontrola nad ve?inom italijanskih dr?ava pre?la u ruke kralju
Filipu II od ?panije
.
Westfalski mir
iz 1648. je formalno okon?ao vlast careva Svetog rimskog carstva u Italiji. Međutim, ?panski ogranak dinastije
Habzburg
?iste dinastije ?iji je drugi ogranak davao careve Svetog rimskog carstva?je nastavilo da vlada ve?im delom Italije sve do
Rata za ?pansko nasleđe
(1701?14). Posle
Imperijalnih reformi
iz 1495?1512, Kraljevina Italija je odgovarala
teritorijama ju?no od Alpa
. Zakonski je car odr?avao svoj interes u njima kao nominalni kralj i vladar, ali vlast na ?kraljevstvom” se sastojala tek od specijalnih izazslanika koje je car imenovao i guvernera koje je on ivenovam da vladaju u njegovim italijanskim dr?avama. Habzbur?ka vlast u Italiji je do?la do svog kraja u
pohodima francuskih revolucionara
1792?97, kada je osnovan niz
vazalnih republika
. Sveto rimsko carstvo je raspustio 1806. poslednji car
Franc II
, posle svog poraza od
Napoleona
u
bici kod Austerlijca
.
