Da Wikipedia, la nciclupidia libbira.
|
La Sicilia e lijata a na nfinita di miti e liggennni ca nta li seculi hannu nfruinzatu la curtura e li tradizzioni. Assai di chissi venunu di cunti urali, fauli, ntrippitazioni fausi e mminzioni.
Aci e Galatea
|
|
|
Aci, era un pastureddu ca viveva, pasculannu li so pecuri, nte pinnici di l’Etna.
Di iddu era nnammurata na biddissima carusidda, ca si chiamava Galatea e ca avia rispintu la pruposta d’amuri di
Polifemu
.
Chistu, quannu s’accurgiu ca Galatea sa facia cu lu pastureddu Aci, lu ammazzo, p’aviri, accussi, la strata libbira cu la bedda carusedda Galatea.
Ma, l’amuri di Galatea pi lu so Aci, cuntinuo macari nfinu a doppu ca chistu era mortu, e Polifemu risto comu nu passuluni. La janca Nereide, scunzulata, cu l’ajutu di li Dei, traspurmo lu corpu mortu di Aci nta surgivi di acqua duci, ca ancora oggi scinninu pi li pinnici di l’Etna, vucalijannu sona malinconici di struggenti nustalgia.
Leggi tutta la liggenna di
Aci e Galatea
|
|
|
Polifemu
|
|
|
Polifemu
era nu
Ciclopi
cu n’occhiu sulu ammenzu a la frunti; figghiu di la ninfa Toosa e di Puseidoni (chiamatu Nittunu de latini) e frati di Zeus (Giovi) re di l’Olimpu.
Li Ciclopi sunnu figuri favulusi di la mituluggia greca, auti gigantiscamenti e cu n’occhiu sulu ammenza la frunti (do grecu kuklops = di l'occhiu tunnu).
Nta ebica antica li mitugrafi cuntavunu tri stirpi di ciclopi: i figghi di Uranu e Gaia (lu
Celu
e la
Terra
), ca appartinevunu a la prima ginirazzioni divina di Giganti; i Ciclopi "custruttori", ca custrueru tutti li munumenta pristorichi ca si videvanu ‘n
Grecia
, ‘n
Sicilia
e artrovi, costruiti cu grannissimi blocchi (li "mura ciclopichi"); e li Ciclopi "siciliani", cumpagni di
Polifemo
, cuntatu di
Omeru
Leggi la liggenna di
Polifemu
|
|
|
Fata Morgana
|
|
|
Na liggenna assai cuntata nta tutti li cuntrati do
Stritto
dici ca nta l’ebbica di li nvasioni barbarichi nto misi d’
austu
, mentri celu e mari eranu senza nu ciusciu di ventu, e na
negghia
nica-nica faceva comu a nu velu a l'urizzonti, li barbari doppu ca attravissaru tutta la pinisula taliana, agghicaru nte costi da cita di
Riggiu
e s’attrovaru davanti a lu
stritto
ca sparti la
Calabbria
da
Sicilia
.
‘N facci, nta l’autra spunna do mari, vittiru n'isula - la Sicilia - cu nu granni munti fumanti - l'
Etna
- e lu Re barbaru s’addumanno comu putia fari pi agghiuncirila truvannusi senza mancu na varca. Mpruvvisamenti appariu na
fimmina
bedda assai, ca ci uffriu l'isula a lu cunquistaturi e cu nu cennu da manu ci la fici appariri vicinissima, a purtata di manu . Taliannu nta l'acqua iddu vidia chiari li munti, li spiaggi, li strati di campagna e li navi nto portu comu si putissi tuccarili che manu. Piccio lu Re barbaru sauto ‘n terra do cavaddu e si jitto nta l'acqua, sicuru di putiri agghicari a l'isula cu nu paru di brazzati, ma li ncantesimu si ruppi e lu Re annijo. Tuttu chiddu ca avia vistu era, nfatti, nu miraggiu, nu jocu di luci di la bedda e scanusciuta fimmina, ca era la
Fata Morgana
.
|
|
|
|