Il
Piemont
u ? pli da vegl ? Piemunt (
talian
Piemonte
: ?al pe dals culms?) e ina
regiun
situada en il nordvest da l’
Italia
. Suenter la
Sicilia
furma il Piemont la regiun la pli gronda da l’Italia. Ella cumpiglia otg provinzas (
Alessandria
,
Asti
,
Biella
,
Cuneo
,
Novara
,
Turin
,
Verbano-Cusio-Ossola
e
Vercelli
); lieu principal e
Turin
.
Il Piemont cumpiglia ina surfatscha da bundant 25 000 kilometers quadrat e dumbra radund 4,4 milliuns abitants (situaziun dal 2010
[1]
). Istoricamain e geograficamain appartegna er la
Val d’Aosta
, situada en il nordvest, al Piemont. Sco regiun autonoma cun statut spezial furma questa vallada dentant in’atgna unitad administrativa.
En il nord cunfinescha il Piemont cun la
Svizra
(
Vallais
e
Tessin
) ed en il vest cun la
Frantscha
(Rhone-Alpes / Provence-Alpes-Cote d’Azur). Las regiuns talianas cunfinantas en ? sper la Val d’Aosta ? la
Liguria
situada en il sid, l’
Emilia-Romagna
en il sidost e la
Lumbardia
che furma il cunfin vers l’ost.
Topograficamain pon ins divider la regiun en trais parts: La regiun da las
Alps
giascha en il vest e nord dal Piemont. Ella cumpiglia las
valladas occitanas
ed ulteriuras vals alpinas enfin a la riva occidentala dal
Lago Maggiore
.
En la
planira dal Po
sa chattan las grondas citads dal Piemont; qua vivan er las bleras persunas. La pli gronda e pli impurtanta citad dal Piemont e Turin. Ulteriuras citads cun funcziun da center en
Novara
,
Alessandria
,
Asti
e
Cuneo
.
Las collinas en il sidost da la regiun vegnan nizzegiadas en emprima lingia da l’agricultura e dal turissem; da qua derivan er ils conuschents vins dal Piemont (Barolo, Barbera, Barbaresco).
Lingua principala ed uffiziala e il
talian
. Dasperas discurran bleras persunas
piemontais
, en parts isoladas da las Alps occidentalas er
occitan
e
franco-provenzal
. En la Val d’Aosta autonoma furma il
franzos
la lingua uffiziala; en la part sisum da la
Val di Sesia
en plinavant sa mantegnidas restanzas dal
dialect dals Gualsers
.
L’istorgia da la regiun e colliada stretgamain cun la
chasa Savoia
che ha prendi possess in pau a la giada dal marchesat Piemont. A partir dal 18avel tschientaner furmavan la
Sardegna
ed il Piemont parts centralas dal ducadi savoiard.
En rom da las
Guerras da coaliziun
vers la fin dal 18avel tschientaner e il Piemont vegni conquista da las truppas da
Napoleun Bonaparte
. Durant bundant in decenni ha la regiun fatg part da la Republica Franzosa. Pir il 1814/1815 en il Piemont, la
Savoia
e
Nizza
vegnids relaschads dal domini franzos e returnads en il reginavel sard-piemontais. Per prevegnir ad ulteriuras attatgas na da la Frantscha e il reginavel restaura s’allia cun la monarchia habsburgaisa sut il
prinzi da Metternich
.
Ma la restauraziun n’e betg stada da lunga durada. Vers la mesadad dal 19avel tschientaner en cumbattants piemontais sa mess a la testa dal moviment naziunal per l’independenza taliana. A partir dal 1847 hai da adina dapli revoltas encunter ils Austriacs. L’onn 1859 han truppas piemontaisas e franzosas terra definitivamain las truppas austriacas.
L’onn 1861 e il savoiard
Victor Emanuel II
daventa retg da l’Italia. Sinaquai e il sistem administrativ centralistic dal reginavel sard vegni derasa en tut l’Italia. Uschia en las instituziuns statalas da la Republica Taliana marcadas enfin oz da ragischs apparentamain piemontaisas. Ma quest sistem administrativ na funcziunava betg tuttina bain en tut las parts da l’Italia. Da qua derivan divers problems statals en il sid da l’Italia ch’e economicamain bler main sviluppa ch’il nord.
Cun la proclamaziun da la Republica Taliana l’onn 1946 ha la chasa savoiarda stui abditgar. La constituziun taliana dal 1948 ha inizia in’emprima fasa da decentralisaziun. L’onn 1948 ha la Val d’Aosta obtegni il statut d’autonomia. La regiun Piemont dad oz e naschida pir ils onns 1970. Durant ils radund tschient onns precedents aveva il sistem administrativ talian tenor model savoiard betg enconuschi ina unitad administrativa cun quel num.
Ils onns 1960 e 1970 e la regiun stada marcada da diversas tensiuns politicas e socialas. L’onn 1969 hai da a Turin revoltas da lavurers sanguinusas che han mana a la fundaziun da la gruppa da terror
Brigadas cotschnas
. Ils davos decennis ha la regiun gi da vegnir a frida cun restructuraziuns dolurusas che han transfurma il Piemont industrial en in plaz economic per interpresas da servetsch. Er il turissem ? ch’e qua main sviluppa ch’en autras regiuns talianas ? sa fa valair pli e pli.
En l’avegnir pudess in’ulteriura fasa da decentralisaziun anc rinforzar la muntada politica dal Piemont. Auter ch’en la Lumbardia ed en il
Veneto
na ha la
Lega Nord
cun sias tendenzas separatisticas mai giuga qua ina rolla fitg impurtanta. L’Italia dad oz e per gronda part in uffant dal Piemont ? quai n’emblidan ins qua betg usche spert.
Il Piemont tutga tar las regiuns las pli ritgas da l’Italia. L’onn 2006 correspundeva il product naziunal brut da la regiun a 114 % da la media da l’
Uniun europeica
. Cun radund 3 % giascha er la quota da dischoccupaziun lunsch sut la media taliana (11 %). En il Piemont han intginas da las pli impurtantas interpresas talianas lur sedia, uschia ils fabricants d’automobils
Fiat
e
Lancia
(domadus sesents a Turin), plinavant il producent d’aliments
Ferrero
ad
Alba
e l’interpresa d’electronica
Olivetti
ad
Ivrea
. Sper l’industria moderna ha er l’agricultura pudi mantegnair si’impurtanza. La planira dal Po piemontaisa e il pli grond territori da cultivaziun da ris en Europa. In terz da la producziun da ris europeica deriva da qua.
Il Piemont enserra blers stgazis d’art e da cultura. Tar ils bajetgs ils pli enconuschents tutgan ils edifizis da represchentaziun a Turin (Palazzo Reale, Palazzo Madama e la baselgia San Lorenzo). A
Stupinigi
sa chatta il chaste da recreaziun Palazzina di Caccia. Il
Sacro Monte di Varallo
datescha da la renaschientscha tardiva. Impurtantas perditgas dal temp medieval furman l’abazia da Staffarda e la fortezza da Manta. Dal temp romanic dateschan la claustra San Giulio sin l’insla San Giulio en il Lai d’Orta. Ina da las attracziuns dal Lago Maggiore furman las
Inslas Borromeicas
, en spezial l’
Isola Bella
cun ses palaz baroc e cun il parc botanic.
- ↑
Tenor indicaziun da l’
Istituto Nazionale di Statistica
dals 31 da december 2010.
- Sabine Bade e Wolfram Mikuteit:
Piemont Wandern
. Michael-Muller-Verlag, Erlangen 2010,
ISBN 978-3-89953-566-2
- Iris Kurschner:
Piemont Sud Wanderfuhrer, 50 Touren zwischen Monviso und den Ligurischen Alpen
, Bergverlag Rother Munchen, 1. ediziun 2008,
ISBN 978-3-7633-4359-1
- Iris Kurschner:
Piemont Nord Wanderfuhrer, 44 Touren zwischen Monte Rosa und Monviso
, Bergverlag Rother Munchen, 1. ediziun 2009,
ISBN 978-3-7633-4360-7