한국   대만   중국   일본 
Palacio Heian ? Wikipedia, a enciclopedia livre Saltar para o conteudo

Palacio Heian

Origem: Wikipedia, a enciclopedia livre.
Reconstrucao moderna do Palacio Heian Daigokuden em Heian Jing? , Quioto

O Palacio Heian ( 平安宮 Heian-ky? ? ) e o palacio imperial original de Heian-ky? (hoje em dia, Quioto ), a capital do Japao de 794 a 1868 . O palacio, que serviu como residencia imperial e centro administrativo do Japao durante e apos o Periodo Heian (de 794 a 1185 ), localizou-se no centro-norte da cidade , de acordo com os modelos chineses usados no projecto de capitais.

O palacio era rodeado por uma grande muralha de forma rectangular que continha muitos dos edificios cerimoniais e administrativos incluindo os ministerios governamentais. Dentro dos seus muros encontrava-se outro complexo residencial (o "Palacio Interno"), onde residia o imperador . Alem da morada do Imperador, o palacio interno continha as residencias das consortes, e estruturas cerimoniais e oficiais mais proximas da figura do imperador.

O intuito original do palacio era o de manifestar a centralizacao do modelo governamental adoptado pelo Japao a partir da China no seculo VII e providenciar um lugar apropriado para a residencia do Imperador e para que pudesse ocupar-se de varios problemas de estado e cerimonias. Embora a funcao residencial do palacio tenha continuado ate ao seculo XII , as instalacoes para cerimonias religiosas foram caindo em desuso no seculo IX devido ao abandono das praticas de cerimonias regulamentares e a mudanca de muitas destas para lugares de menor escala no Palacio Interno.

O Palacio foi completamente destruido pelo fogo e outros factores, e sobre a superficie onde existia construiu-se outro novo. Do antigo, quase nao resta nada, pelo que a arquitectura da reconstrucao do mesmo se baseou em fontes literarias, diagramas e pinturas da epoca, e em escavacoes realizadas desde finais da decada de 1970 .

Localizacao [ editar | editar codigo-fonte ]

Mapa esquematico de Heian-ky? onde se mostra a localizacao do palacio e tambem a do palacio temporal Tsuchimikado que se converteu no actual Palacio Imperial de Quioto

O palacio encontra-se situado no centro norte de Heian-ky?, seguindo o modelo chines adoptado pelas duas anteriores capitais Heij?-ky? (hoje Nara ) e Nagaoka-ky? . O extremo sudeste do Grande Palacio encontrava-se no que hoje e o centro do Castelo Nij? . A entrada principal era a porta Suzakumon ( 35° 00′ 49″ N, 135° 44′ 32″ L ), a qual formava o final da grande Avenida Suzaku que corria atraves do centro da cidade, com o seu inicio na porta Rash?mon . O palacio era virado exactamente a sul, presidindo o plano simetrico de Heian-ky?. Alem da porta Suzakumon, tinha mais 13 entradas localizadas simetricamente nos muros circundantes. Uma avenida central ( 大路 ?ji ? ) comunicava com cada uma das portas, excepto com as tres que se encontravam na zona norte do palacio, as quais coincidiam com a fronteira norte da propria cidade.

Grande Palacio (Daidairi) [ editar | editar codigo-fonte ]

O Grande Palacio esta rodeado por uma area rectangular amurada que se estende de norte a sul por cerca de 1,4 km. [ 1 ] As tres principais estruturas dentro do Grande Palacio sao o Recinto oficial ( Ch?d?-in ), a Sala de recepcoes ( Buraku-in ), e o Palacio interior .

Ch?d?-in era uma sala rectangular fechada, situada directamente para norte da porta de Suzakumon no centro da ala sul da muralha do Grande Palacio. Foi desenhada com base nos modelos chineses e segundo varios estilos arquitectonicos chineses. Testemunhos arqueologicos das primeiras capitais mostram como este complexo de edificios e um dos primeiros em todo o Japao e um notavel exemplar do design arquitectonico do seculo VII . [ 2 ]

O edificio principal dentro do Ch?d?-in e o Daigokuden ou Grande Auditorio , caracterizado pelas suas paredes brancas e pilares escarlate e telhados verdes. E uma sala de medidas avultadas que compreende uma area desde a ala sul a ala norte do complexo e era utilizada para as mais ilustres e importantes funcoes ou cerimonias de estado japonesas. A parte sul do Ch?d?-in divide-se em doze salas, onde era tratada toda a burocracia que conduzia a essas cerimonias. O Heian Jing?, um santuario em Quioto , inclui uma reconstrucao aparentemente fiel do Daigokuden , numa escala um tanto mais pequena que a original.

Planta esquematica do Grande Palacio.

Era no Ch?d?-in que se realizavam as Audiencias de Auditoria , onde, supostamente, o Imperador do Japao presidia a varias reunioes matinais com os seus subordinados para deliberar sobre determinados assuntos maiores do estado e tratar da burocracia . Mensalmente ali recebia varios oficiais do exercito que lhe levavam os relatorios das forcas de guerra do pais, e, anualmente, ali recebia tambem as felicitacoes do Ano Novo dos embaixadores estrangeiros. [ 3 ] Nao obstante, a pratica das deliberacoes matinais cessou seguidamente a 810 , [ 4 ] substituidas por encontros mensais. As felicitacoes do Ano Novo passaram a ser recebidas noutro local. [ 3 ] No seculo X as Audiencias de Auditoria deixaram de realizar-se e o certame cerimonial budista foi o unico que resistiu ao avanco dos tempos , permanecendo no Ch?d?-in .

O Buraku-in e outro compartimento rectangular em estilo chines, situado para oeste do Ch?d?-in . Foi construido a pensar nas grandes celebracoes e banquetes e usado tambem para outros tipos de entretenimento. [ 5 ] O Burakuden era um compartimento usado pelo imperador e pelos cortesaos que presidiriam as actividades do Buraku-in . Este tambem sentiu o continuo e gradual desuso por parte da corte. [ 3 ]

Depois do Palacio interior, a restante area do Grande Palacio foi ocupada por ministerios, escritorios menores, ateliers e armazens e o grande espaco aberto do En no Matsubara , a este de Dairi. Os edificios do Daij?kan situavam-se imediatamente a este do Ch?d?-in , derrubando a tipica simetria dos edificios abertos para um patio . O palacio albergou ainda o Shingon-in , alem dos T?-ji e Sai-ji , os unicos estabelecimentos budistas permitidos na capital. [ 6 ]

Palacio interno (Dairi) [ editar | editar codigo-fonte ]

Planta do Palacio Interno

O Palacio Interno ou Dairi localizava-se a nordeste do Ch?d?-in . Abrigava o Salao do Trono, os alojamentos do imperador e os pavilhoes das consortes e princesas imperiais. O Dairi era protegido por varias muralhas. Adicionalmente, as muralhas exteriores do Dairi abrigavam os escritorios, os armazens e o Ch?wain , associado as funcoes religiosas do imperador, situado a oeste do Dairi, no centro geografico do Grande Palacio. A principal porta do grande complexo era a Porta Kenreimon, localizada na muralha sul.

O recinto residencial do imperador, no Dairi, era encerrado dentro de outro conjunto de muralhas a este do Ch?wain . Mediam aproximadamente 215 m de norte a sul e 170 m de este a oeste. [ 7 ] A porta principal era a Sh?meimon no centro da muralha sul do Dairi, imediatamente a norte da porta Kenreimon . Em contraste com o solene estilo arquitectonico chines do Ch?d?-in e do Buraku-in , o Dairi foi construido num estilo mais intimista e acolhedor, tipico da arquitectura japonesa. O Palacio Interno representou uma variante do estilo shinden em arquitectura, usado nas villas aristocraticas e casas ricas desse periodo. Os edificios, com superficies por pintar e placas de madeira de cipreste talhada no telhado , construidos e elevados sobre grandes plataformas de madeira , conectavam-se uns com os outros atraves de passagens elevadas. Entre os edificios e as passagens existiam relvados e pequenos jardins.

O mais extenso edificio do Dairi era a Sala do Trono ou Shishinden , um edificio reservado para funcoes oficiais. Era de planta rectangular, medindo aproximadamente 30 m de comprimento e 25 m de largura, [ 7 ] e situava-se ao longo do eixo norte-sul do Dairi, virado para um patio rectangular. Uma laranjeira e uma cerejeira foram colocadas simetricamente de cada lado das escadas do edificio. O patio e flanqueado dos dois lados por pequenos muros que conectam com o Shishinden , criando a mesma configuracao dos edificios - influenciados pelos exemplos chineses - que fundaram o aristocratico estilo shinden , nas villas e casas abastadas daquele periodo.

O Shishinden no actual Palacio Imperial de Quioto , construido de acordo com os modelos do periodo Heian .

O Shishinden foi usado para funcoes oficiais e cerimonias, para alem do Daigakuden no complexo do Ch?d?-in . Foi construido e usado como um edificio para as cerimonias mais formais, algo que nos relata o seu estilo mais formal, como negociacoes governamentais com a presenca do imperador, assim utilizado ate ao inicio do seculo IX . [ 4 ] Conectado com o edificio situava-se a secretaria pessoal do imperador, Kur?dodokoro . Este escritorio, que coordena os trabalhos dos orgaos governamentais, foi construido dentro do Ky?sh?den , o atrio a sudoeste do Shishinden . [ 8 ]

A norte do Shishinden situa-se o Jij?den , um atrio similar, um pouco mais pequeno que o anterior, onde se mantinham os alojamentos pessoais do imperador. Nao obstante, no inicio do seculo IX, os imperadores optaram por residir noutro edificio, no Dairi. Um terceiro pequeno atrio, o Sh?ky?den , ficava localizado seguindo os eixos principais do Dairi. Apos a reconstrucao do Dairi em 960 , a residencia regular dos imperadores transladou-se para o pequeno Seiry?den , [ 9 ] um edificio situado imediatamente a noroeste do Shishinden . Gradualmente, o Seiry?den comecou a ser usado cada vez mais, sofrendo varias intervencoes e um grande investimento da parte do imperadores. A principal area do edificio era a Sala dos cortesaos , onde se reuniam as mais altas personalidades da corte japonesa.

A imperatriz, assim como as cortesas do imperador, eram tambem abrigadas no Dairi, ocupando os edificios na ala norte do complexo. O mais prestigiado edificio era ocupado pela imperatriz, desenhado sob originais linhas de estilo chines. [ 10 ] As cortesas nao-oficiais ocupavam a parte norte do edificio, menos luxuosa e menos prestigiada.

Hoje em dia, o Palacio Imperial de Quioto, localizado no extremo-norte de Heian-ky? , e uma reproducao viva do periodo Heian, em particular o Shishinden e o Seiry?den .

Historia [ editar | editar codigo-fonte ]

Portao principal (Heian-jingu).

O Palacio foi a primeira e mais importante construcao a ser feita na nova capital de Heian-ky? , para onde a corte se mudou em 794 seguindo a imposicao do Imperador Kanmu . O Palacio nao estava ainda completamente pronto, pois o Daigokuden so se completaria no ano seguinte, e o orgao responsavel pela respectiva construcao so seria extinto em 805 . [ 11 ]

Os complexos em estilo chines magnificente de Ch?d?-in e Buraku-in comecaram a cair em desuso bastante cedo, quando comparados com o declinio dos processos administrativos e burocraticos ao estilo chines (os ritsury? ), gradualmente abandonados ou reduzidos. O centro de gravidade do complexo do palacio foi movido para o Palacio Interior ou Dairi, e o Shishinden e mais tarde o Seiry?den tomaram o lugar do Daigokuden como os locais em que os assuntos governativos eram tratados.

Paralelamente a concentracao de actividades no Dairi, o Grande Palacio comecou a ser visto como inseguro, especialmente de noite. Uma razao para tal pode ser a supersticao vigente na epoca: de facto, os edificios inabitados eram evitados por receio de espiritos e fantasmas, e mesmo o grande Buraku-in era tido por assombrado. O nivel de seguranca mantido no palacio decresceu, e no inicio do seculo XI , apenas um portao do palacio, o Y?meimon na muralha oriental, parece ter sido guardado. O roubo e mesmo o crime violento tornaram-se problemas no interior do palacio nessa epoca. [ 12 ]

Os incendios eram outro problema constante no complexo palaciano, construido quase totalmente em madeira . O Daigokuden foi reconstruido depois de incendios em 876 , 1068 e 1156 , mesmo tendo uso limitado. Todavia, depois do grande fogo de 1177 , que destruiu grande parte do Grande Palacio, o Daigokuden nunca foi reconstruido. O Buraku-in foi tambem destruido por um incendio em 1063 , e nunca reconstruido. [ 9 ]

Em 960 , tambem o Dairi foi destruido pelo fogo, mas foi sistematicamente reconstruido e usado como residencia imperial oficial ate ao final do seculo XII . [ 9 ] Durante periodos de reconstrucao entre os incendios, os imperadores ficavam frequentemente nos seus sato-dairi ( 里?裏 ? ) - palacios secundarios - na cidade. Era frequente que esses palacios fossem cedidos aos imperadores pela poderosa familia Fujiwara , que, em especial no final do periodo Heian , exercia o controlo politico de facto atraves de consortes de sucessivos imperadores. Assim as residencias dos avos dos imperadores comecaram a usurpar o papel residencial do palacio mesmo antes do final do periodo Heian. A instituicao da regra pelos ex-imperadores e o sistema insei ( 院政 insei ? ) de 1086 contribuiram para o declinio do palacio pois os ex-imperadores exerciam o poder a partir dos seus proprios palacios residenciais dentro e fora da cidade.

Depois do incendio em 1177 , o complexo palaciano original foi abandonado e os imperadores passaram a residir em palacios mais pequenos (os antigos sato-dairi ) na cidade ou perto dela. Em 1227 outro incendio destroi, por fim, o que restara do Dairi, e o antigo Grande Palacio entrou em total desuso. Em 1334 o Imperador Go-Daigo publicou em edito para reconstrucao do Grande Palacio, mas nao foram reunidos recursos suficientes para tal, e o projecto terminou. [ 13 ] O actual Palacio Imperial de Quioto situa-se imediatamente a oeste do local da Mansao Tsuchimikado (土御門殿, tsuchimikadodono), a grande residencia Fujiwara no nordeste da cidade. [ 14 ]

Primeiras fontes [ editar | editar codigo-fonte ]

Embora o palacio tenha sido completamente destruido, uma significativa quantidade de informacao sobre ele tem sido obtida a partir de fontes contemporaneas. O Palacio Heian figura como paisagem de fundo em muitos textos literarios do periodo Heian, tanto de ficcao como nao-ficcionais. Estes textos fornecem importantes informacoes sobre o proprio palacio, cerimonias da corte e funcoes ai desempenhadas, bem como rotinas diarias dos cortesaos que la viviam ou trabalhavam. Exemplos notaveis incluem o Conto de Genji de Murasaki Shikibu , o chamado Livro de Cabeceira de Sei Sh?nagon e a cronica Eiga Monogatari . Adicionalmente, pinturas em rolos de imagens emakimono mostram cenas - algumas ficticias - que tiveram lugar no palacio. O Genji Monogatari Emakimono, que data de cerca de 1130 , e talvez o exemplo mais conhecido. Finalmente, ha ainda mapas contemporaneos do palacio dos seculos X e XII que mostram a distribuicao e funcoes dos edificios no Dairi. [ 15 ]

Para alem das provas literarias, escavacoes arqueologicas feitas desde o fim da decada de 1970 revelaram mais dados sobre o palacio. Em particular, a existencia e localizacao de edificios como o complexo Buraku-in foi verificada em fontes documentais contemporaneas. [ 5 ]

Referencias

  1. Maps of the city and Daidairi, McCullough & McCullough (1980) pp. 834?835; dim. McCullough (1999) p. 103
  2. Hall (1974), pp. 11?12.
  3. a b c McCullough & McCullough (1980) p. 836?837
  4. a b McCullough (1999) p. 40
  5. a b McCullough p. 111
  6. Hall (1974) p. 13
  7. a b McCullough (1999) pp. 115?116
  8. McCullough & McCullough (1980) pp. 817?818
  9. a b c McCullough (1999) pp. 174?175
  10. McCullough & McCullough (1980) pp. 845?847
  11. Hall (1974), p. 7
  12. McCullough & McCullough (1980) pp. 849?850
  13. Hall (1974) p. 27
  14. McCullough (1999) p. 175
  15. Farris (1998) p. 188

Referencias bibliograficas [ editar | editar codigo-fonte ]

  • Farris, William Wayne (1998). Sacred Texts and Buried Treasures: Issues on the Historical Archaeology of Ancient Japan . Honolulu, HW: University of Hawai'i Press. ISBN   0-8248-2030-4  
  • Hall, John W. (1974). ≪Kyoto as Historical Background≫. In: Hall, John W.; Mass, Jeffrey. Medieval Japan - Essays in Institutional History . Stanford, CA: Stanford University Press. ISBN   0-8047-1511-4  
  • McCullough, William H. (1999). ≪The Heian court 794?1070; The capital and its society≫. In: Shively, Donald H.; McCullough, William H. The Cambridge History of Japan: Heian Japan . 2 . Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN   0-521-22353-9  
  • McCullough, William H.; McCullough, Helen Craig (1980). ≪Appendix B: The Greater Imperial Palace≫. A Tale of Flowering Fortunes . 2 . Stanford, CA: Stanford University Press. pp. 833?854. ISBN   0-8047-1039-2  

Leituras complementares [ editar | editar codigo-fonte ]

  • Imaizumi Atsuo (今泉篤男); al. (1970). Ky?to no rekishi (京都の?史) . 1 . T?ky?: Gakugei Shorin (?芸書林)   . Principal obra de referencia de acordo com McCullough (1999). Primeiro volume de uma Historia Geral de Quioto em 10 volumes.
  • Morris, Ivan (1994). The World of the Shining Prince: Court Life in Ancient Japan . New York, NY: Kodansha. ISBN   1-56836-029-0   . Publicacao original de 1964.
  • Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon (1941). Transactions and Proceedings of the Japan Society . 21?22. London: [s.n.] pp. 107?  
  • Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon (1956). Kyoto: The Old Capital of Japan, 794?1869 . Kyoto: The Ponsonby Memorial Society   . Reedicao da edicao de 1931 publicada em Hong Kong, com novas ilustracoes, e o titulo "Kyoto; its history and vicissitudes since its foundation in 792 to 1868". Inicialmente publicado em artigo 1925?28.

Ligacoes externas [ editar | editar codigo-fonte ]