한국   대만   중국   일본 
Germania Inferior ? Wikipedia, a enciclopedia livre Saltar para o conteudo

Germania Inferior

Origem: Wikipedia, a enciclopedia livre.
Provincia Germania Inferior
Provincia da Germania Inferior
Provincia do(a) Imperio Romano
 
83 ? 295


Germania Inferior em 120
Capital Colonia Agripinense

Periodo Antiguidade Classica
57 a.C. Regiao conquistada por Julio Cesar e anexada a Galia Belgica
83 d.C. Separada da Galia Belgica
260-274 d.C. Anexada pelo rebelde Imperio das Galias
295 d.C. Reformas de Diocleciano

Germania Inferior foi uma provincia do Imperio Romano localizada na margem ocidental do rio Reno , no territorio da atual Alemanha . De acordo com Ptolemeu ( Geografia 2.9), a provincia abrangia a bacia do Reno desde a sua foz ate a foz do Obringa, um rio que tem sido identificado como sendo ou o Aar ou o Mosela . [ 1 ] Este territorio inclui a area do atual Luxemburgo , o sul dos Paises Baixos , parte da Belgica e parte da Renania do Norte-Vestfalia .

Geografia e historia [ editar | editar codigo-fonte ]

O exercito da Germania Inferior aparece nas inscricoes tipicamente como EX.GER.INF. ( Exercitus Germaniae Inferioris ) e incluia diversas legioes , com o numero variando de acordo com o periodo: destas, a I Minervia e a XXX Ulpia Victrix eram as mais que mais frequentemente estavam na Germania. A frota Classis Germanica da marinha romana , encarregada de patrulhar o Reno e a costa Mar do Norte , estava baseada em Castra Vetera e, posteriormente, e Colonia Agripinense.

Os primeiros confrontos entre o exercito romano e os povos da Germania Inferior ocorreram ainda durante as Guerras Galicas de Julio Cesar , que invadiu a regiao em 57 a.C. e, nos tres anos seguintes, aniquilou diversas tribos, inclusive os eburoes e os menapios , a quem ele chamou de "germanicos", mas que eram provavelmente celtas ou, pelo menos, celto-germanicas. A influencia germanica (principalmente atraves dos tungros ) aumentou durante o periodo romano, levando a assimilacao completa de todas os celtas da regiao.

A Germania Inferior ja tinha assentamentos romanos em 50 a.C. e foi, a principio, parte da Galia Belgica ; ela foi separada numa provincia separada por volta de 80 ou 83 e, posteriormente, tornou-se uma provincia imperial . Ela estava ao norte da Germania Superior (o adjetivo "Inferior" e uma referencia a posicao no curso do Reno, equivalendo ao "baixo Reno") e as duas juntas compunham a Germania Menor .

Cidades [ editar | editar codigo-fonte ]

Os principais assentamentos romanos na provincia eram Castra Vetera e a Colonia Ulpia Trajana ( Xanten ), Coriovalo ( Heerlen ), Albaniana ( Alphen aan den Rijn ), Lugduno dos Batavos ( Katwijk ), Forum Adriano ( Voorburgo ), Ulpia Noviomago dos batavos ( Nimegue ), Trajeto ( Utreque ), Aduatuca dos Tungros ( Tongeren ), Bona e Colonia Agripinense ( Colonia ), a capital da provincia.

Reforma de Diocleciano [ editar | editar codigo-fonte ]

Provincia Germania Secunda
Provincia da Germania Secunda
Provincia do(a) Imperio Romano
 
295 ? 406


Diocese da Galia , c. 400
Capital Colonia Agripinense

Periodo Antiguidade Tardia
295 d.C. Reformas de Diocleciano
406 d.C. Conquistada pelos barbaros

Como se atesta na Notitia Dignitatum do inicio do seculo V , a provincia foi renomeada para Germania Secunda (ou Germania II ) no seculo IV durante a reforma administrativa do imperador romano Diocleciano ( r. 284?305) e passou a se subordinar a Diocese da Galia . Ate o fim do controle romano, ela foi uma provincia fortemente militarizada habitada por cidadaos romanos e francos ripuarios . Sua capital permaneceu sendo Colonia Agripinense, que tambem tornou-se a sede do bispo cristao encarregado da provincia eclesiastica que sobreviveu ate a epoca da queda do Imperio Romano do Ocidente .

Depois que a regiao foi abandonada pelos romanos, acabou tornando-se a centro do Reino Franco .

Governadores [ editar | editar codigo-fonte ]

Referencias

  1. "Obringa" em Bruzen la Martiniere, Le Grand Dictionnaire Geographique Volume 6, 1737; Albert Forbiger, Handbuch Der Alten Geographie Volume 3, Mayer und Wigand, 1848, fn (***) p. 126f.

Bibliografia [ editar | editar codigo-fonte ]

  • Jona Lendering, De randen van de aarde. De Romeinen tussen Schelde en Maas , (2000 Amsterda)

Ligacoes externas [ editar | editar codigo-fonte ]