Zdzisław Barszczewski

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1931 Surowa
Przebieg słu?by
Lata słu?by	1949 ? 1992
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	1 pp, 1 ppont, 21 bsap, 6 ppont, WSOWIn?., SWIn?. SOW, SWIn?. MON,
Stanowiska	dca plutonu, dca batalionu, dowodca pułku, szef Wojsk In?. SOW, komendant WSOWIn?, komendant OHP, szef Wojsk In?. MON
Po?niejsza praca	OHP, działacz ZB?ZiOR
Odznaczenia

Zdzisław Barszczewski (ur. 17 lutego 1931 w Surowej ) ? generał brygady Wojska Polskiego , magister in?ynier.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Słu?b? wojskow? rozpocz?ł 25 wrze?nia 1949 roku jako podchor??y Oficerskiej Szkoły In?ynieryjnej we Wrocławiu. Jako prymus uczelni promowany na stopie? podporucznika w 1952 roku, nast?pnie został skierowany do 1 Praskiego pułku piechoty na stanowisko dowodcy plutonu saperow. Brał udział w rozminowaniu Warszawy i Mazowsza. W latach 1953?1956 był dowodc? plutonu podchor??ych w Oficerskiej Szkole Wojsk In?ynieryjnych , a w latach 1955?1960 słuchaczem Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Po uko?czeniu WAT został dowodc? batalionu pontonowego w 1 pułku pontonowym w Brzegu . Po tym trzy lata 1963?1966 dowodził 21 batalionem saperow 10 Dywizji Pancernej . Był pierwszym dowodc? 6 pułku pontonowego w Głogowie (1966?1970), kontynuatorem akcji rozminowania miasta. Dowodzony przez niego pułk uzyskał tytuł przoduj?cej jednostki. W 1971 roku zako?czył Podyplomowe Studia Operacyjno?Strategiczne w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie . Został szefem wydziału planowania Szefostwa Wojsk In?ynieryjnych ?l?skiego Okr?gu Wojskowego . Przez rok był zast?pc? szefa Wojsk In?ynieryjnych ?OW. Od 1973 pełnił słu?b? jako zast?pca komendanta do spraw szkolenia, a nast?pnie od 1974 do 1982 roku komendant Wy?szej Szkoły Oficerskiej Wojsk In?ynieryjnych ^[1] we Wrocławiu. Absolwent Wy?szego Kursu Akademickiego Wojskowej Akademii In?ynieryjnej im. Waleriana Kujbyszewa w Moskwie . Od 1983 roku pełnił słu?b? poza wojskiem - był komendantem Ochotniczych Hufcow Pracy . W latach 1987?1992 był szefem Wojsk In?ynieryjnych MON. W 1988 roku uko?czył Kurs Operacyjno?Strategiczny w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K.J. Woroszyłowa . Kierował akcjami przeciwpowodziowymi na Dolnym ?l?sku. Autor szeregu prac z dziedziny organizacji działa? in?ynieryjno-saperskich.

W 1979 został mianowany na stopie? generała brygady. W okresie stanu wojennego w Polsce był pełnomocnikiem Komitetu Obrony Kraju - komisarzem wojskowym na wojewodztwo wałbrzyskie ^[2] .

W latach 1986?1988 członek Społecznego Komitetu Odnowy Starego Miasta Zamo?cia ^[3] . Zawodow? słu?b? zako?czył 21 pa?dziernika 1992 roku. W stanie spoczynku działacz Zwi?zku Byłych ?ołnierzy Zawodowych i Oficerow Rezerwy Wojska Polskiego, m.in. przewodnicz?cy organizacji wojewodzkiej we Wrocławiu.

Historyk i biograf polskich saperow. Kanclerz kapituły Odznaki ?Za Rozminowanie Kraju” . Honorowy Obywatel miasta Głogowa .

?ycie prywatne [ edytuj | edytuj kod ]

Mieszka we Wrocławiu. Jest wdowcem. Ma trzy corki ^[4] .

Ordery i odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

• Krzy? Komandorski Orderu Odrodzenia Polski ? 1992
• Krzy? Oficerski Orderu Odrodzenia Polski ? 1982
• Krzy? Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski ? 1968
• Odznaka Honorowa ?Zasłu?ony dla Stowarzyszenia Saperow Polskich ” ? 2023 ^[5]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Przywrocone ?yciu. Rozminowanie ziem polski; autor: Zdzisław Barszczewski; Wydawnictwo: Bellona, 1998; ISBN  83-11-08751-2
• Sylwetki saperow autor: Barszczewski, Zdzisław Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN  83-11-09287-7
• Wspołautor pracy: Polscy saperzy polegli w l. 1914 - 2010, wyd. PoliFot Wrocław 2010. ISBN  978-83-922766-6-1

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

• jednostki wojskowe.pl