Zachar Sorokin

Захар Сорокин

18 zwyci?stw
kapitan lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1917 Głubokoje, gubernia tomska
Data i miejsce ?mierci	19 marca 1978 Moskwa
Przebieg słu?by
Lata słu?by	1937?1945, 1952?1955
Siły zbrojne	Armia Czerwona Wojskowe Siły Powietrzne
Jednostki	2 gwardyjski pułk lotnictwa my?liwskiego, 11 gwardyjski pułk lotnictwa my?liwskiego
Stanowiska	zast?pca dowodcy eskadry, nawigator pułku
Głowne wojny i bitwy	II wojna ?wiatowa
Odznaczenia

Zachar Artiomowicz Sorokin ( ros. Захар Артёмович Сорокин, ur. 4 marca ^? / 17 marca   1917 w miejscowo?ci Głubokoje w powiecie barnaulskim w guberni tomskiej (obecnie w rejonie karasuckim w obwodzie nowosybirskim ), zm. 19 marca 1978 w Moskwie ) ? radziecki lotnik morski, kapitan, Bohater Zwi?zku Radzieckiego (1944).

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Urodził si? w rodzinie robotniczej. W latach 20. XX w. wraz z rodzin? przeniosł si? do Tichoriecka , gdzie sko?czył 7 klas i szkoł? uniwersytetu fabryczno-zawodowego, po czym pracował jako pomocnik maszynisty parowozu i jednocze?nie uczył si? w aeroklubie. Od 1937 słu?ył we Flocie Wojskowo-Morskiej , w 1939 uko?czył wojskowo-morsk? szkoł? lotnicz? w Jejsku , po czym został pilotem w 72 mieszanym lotniczym pułku Sił Powietrznych Floty Czarnomorskiej w Sewastopolu . Od 22 czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami , osłaniaj?c my?liwcem MiG-3 okr?ty Floty Czarnomorskiej przed nalotami wrogiego lotnictwa. W lipcu 1941 wraz z innymi lotnikami pochodz?cymi z Syberii został przeniesiony do lotnictwa Floty Połnocnej . Słu?ył w eskadrze Borisa Safonowa . Swoje pierwsze zwyci?stwo odniosł 19 lipca 1941. Od 18 pa?dziernika 1941 był zast?pc? dowodcy eskadry, 25 pa?dziernika w walce powietrznej został zestrzelony i ranny, po czym zdołał wyl?dowa? awaryjnie w tundrze . Nast?pnie przez cztery doby pieszo szedł do swoich w polarnej tundrze, doznaj?c silnych odmro?e? nog. Po amputacji był leczony w szpitalu w Kirowie . W marcu 1943 powrocił do słu?by w swoim pułku, został szturmanem (nawigatorem) 2 gwardyjskiego pułku lotnictwa my?liwskiego 6 Dywizji Lotnictwa My?liwskiego Sił Powietrznych Floty Połnocnej i otrzymał stopie? kapitana. W 1943 przyj?to go do WKP(b) . Za wykonanie (do lipca 1944) 103 lotow bojowych, stoczenie 19 walk powietrznych i str?cenie 11 samolotow wroga, a uszkodzenie jednego, otrzymał tytuł Bohatera Zwi?zku Radzieckiego. W grudniu 1944 został skierowany do Floty Czarnomorskiej jako szturman 11 gwardyjskiego pułku lotnictwa my?liwskiego. Ł?cznie podczas wojny z Niemcami wykonał 267 lotow bojowych i str?cił 18 samolotow wroga ^[1] . W czerwcu 1945 zwolniono go ze słu?by z powodu inwalidztwa. W 1952 ponownie powołano go do armii jako oficera Sił Powietrznych Floty Czarnomorskiej, a w 1955 nawigator punktu dowodczego 614 pułku lotnictwa my?liwskiego Sił Powietrznych Floty Połnocnej, w tym samym roku został zwolniony ze słu?by. Pracował w Sowieckim Komitecie Weteranow Wojny, był członkiem Zwi?zku Dziennikarzy ZSRR, publikował eseje i artykuły i napisał 15 ksi??ek. Został pochowany na Cmentarzu Kuncewskim .

Odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

• Złota Gwiazda Bohatera Zwi?zku Radzieckiego (19 sierpnia 1944)
• Order Lenina (19 sierpnia 1944)
• Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie, 17 wrze?nia 1941, 2 kwietnia 1943 i 12 czerwca 1943)
• Order Imperium Brytyjskiego ( Wielka Brytania , 1943)

I medale.

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]