한국   대만   중국   일본 
Wołodymyr Salski ? Wikipedia, wolna encyklopedia Przejd? do zawarto?ci

Wołodymyr Salski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołodymyr Salski
Володимир Петрович Сальський
Ilustracja
W 1919
generał-chorąży generał-chor??y
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1885
Ostrog , gubernia woły?ska , Imperium Rosyjskie

Data i miejsce ?mierci

5 sierpnia 1940
Warszawa , Polska pod okupacj? III Rzeszy

Przebieg słu?by
Lata słu?by

1906?1924

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czynna Ukrai?skiej Republiki Ludowej

Jednostki

126 Rylski Pułk Piechoty ,
132 Benderski Pułk Piechoty ,
70 Dywizja Piechoty ,
12 Armia ,
1 Serdiucka Dywizja ,
Korpus Zaporoski ,
Ukrai?ska Armia Halicka

Głowne wojny i bitwy

I wojna ?wiatowa ,
wojna ukrai?sko-radziecka ,
wojna polsko-ukrai?ska ,
wojna polsko-bolszewicka

Po?niejsza praca

działacz emigracyjny

Odznaczenia
Krzyż Symona Petlury Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Broń Świętego Jerzego Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Wołodymyr Petrowycz Salski , ukr. Володимир Петрович Сальський (ur. 4 lipca 1883 w Ostrogu , zm. 5 pa?dziernika 1940 w Warszawie ) ? generał-chor??y armii Ukrai?skiej Republiki Ludowej .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Uko?czył gimnazjum w Ostrogu, nast?pnie w 1906 Wile?sk? Szkoł? Wojskow? oraz w 1912 z wyro?nieniem Mikołajewsk? Akademi? Sztabu Generalnego . Słu?ył w sztabie Kijowskiego Okr?gu Wojskowego . Podczas I wojny ?wiatowej był kwatermistrzem 12 Armii , słu?b? w armii rosyjskiej zako?czył w stopniu podpułkownika. Jesieni? 1917 uczestniczył w ukrainizacji jednostek wojskowych na Froncie Połnocnym .

Był szefem sztabu generała Mykoły Junakowa , po?niej dowodził Dywizj? Zaporosk? w ?operacji kamienieckiej” w 1919. Po wojnie polsko-bolszewickiej przebywał na emigracji w Polsce. Od 1924 do ?mierci minister spraw wojskowych w Rz?dzie URL na emigracji .

Był wspołinicjatorem wieloletniej wspołpracy ze Sztabem Głownym Wojska Polskiego . Wspołpraca ta rozpocz?ta została po tajnym memorandum prezydenta URL Andrija Liwyckiego i gen. Wołodymyra Salskiego z 4 sierpnia 1926 skierowanego do Jozefa Piłsudskiego i rozmowach, jakie wkrotce potem nast?piły [1] [2] . Po aprobacie Piłsudskiego trwała do wybuchu II wojny ?wiatowej . Jej cz??? tajna obejmowała sporz?dzenie planow organizacji i mobilizacji armii ukrai?skiej, jako sojusznika Polski, w przypadku wojny polsko-sowieckiej. Został sporz?dzony, w porozumieniu z polskim Sztabem Głownym plan mobilizacyjny wojska ukrai?skiego, w oparciu o emigrantow i Ukrai?cow zamieszkałych w Polsce. Oficerowie i podoficerowie armii URL zostali przyj?ci do Wojska Polskiego jako tzw. oficerowie i podoficerowie kontraktowi [3] .

Odznaczony Szabl? ?wi?tego Jerzego , orderem ?w. Włodzimierza IV klasy z mieczami i wst?g? i Legi? Honorow? .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. Pełny tekst memorandum Liwyckiego i Salskiego: Jan Jacek Bruski Mi?dzy prometeizmem a Realpolitik. II Rzeczpospolita wobec Ukrainy Sowieckiej 1921?1926 , Krakow 2010, Wyd. Uniwersytet Jagiello?ski , ISBN  978-83-62261-13-0 s. 363-365
  2. Zobacz te? Jan Jacek Bruski Mi?dzy prometeizmem a Realpolitik. II Rzeczpospolita wobec Ukrainy Sowieckiej 1921?1926 , Krakow 2010, Wyd. Uniwersytet Jagiello?ski , ISBN  978-83-62261-13-0 s. 338-341
  3. Robert Potocki , Idea restytucji Ukrai?skiej Republiki Ludowej (1920?1939) Wydawnictwo: Instytut Europy ?rodkowo-Wschodniej, Lublin 1999; ISBN  83-85854-46-0 ,s. 231-312. Rozdział "Projekt Ukraina" dot. planow strategicznych tworzenia armii URL w latach trzydziestych .

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

  • Володи?мир Са?льський w: Енциклопед?я ?стор?? Укра?ни : Т. 9. Редкол.: В. А. Смол?й (голова) та ?н. НАН Укра?ни. ?нститут ?стор?? Укра?ни. ? Ки?в 2012, Wyd. ≪Наукова думка≫. ISBN  966-00-0632-2
  • Aleksander Kola?czuk, "Ukrai?scy generałowie w Polsce, emigranci polityczni w latach 1920?1939. Słownik biograficzny", Przemy?l 2009, ISBN  978-83-60374-11-5