Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołodymyr Salski
Володимир Петрович Сальський
W 1919
|
generał-chor??y
|
Data i miejsce urodzenia
|
4 lipca 1885
Ostrog
,
gubernia woły?ska
,
Imperium Rosyjskie
|
Data i miejsce ?mierci
|
5 sierpnia 1940
Warszawa
,
Polska
pod
okupacj?
III Rzeszy
|
Przebieg słu?by
|
Lata słu?by
|
1906?1924
|
Siły zbrojne
|
Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czynna Ukrai?skiej Republiki Ludowej
|
Jednostki
|
126 Rylski Pułk Piechoty
,
132 Benderski Pułk Piechoty
,
70 Dywizja Piechoty
,
12 Armia
,
1 Serdiucka Dywizja
,
Korpus Zaporoski
,
Ukrai?ska Armia Halicka
|
Głowne wojny i bitwy
|
I wojna ?wiatowa
,
wojna ukrai?sko-radziecka
,
wojna polsko-ukrai?ska
,
wojna polsko-bolszewicka
|
Po?niejsza praca
|
działacz emigracyjny
|
Odznaczenia
|
|
|
Wołodymyr Petrowycz Salski
,
ukr.
Володимир Петрович Сальський (ur.
4 lipca
1883
w
Ostrogu
, zm.
5 pa?dziernika
1940
w
Warszawie
) ? generał-chor??y
armii
Ukrai?skiej Republiki Ludowej
.
Uko?czył gimnazjum w Ostrogu, nast?pnie w 1906
Wile?sk? Szkoł? Wojskow?
oraz w 1912 z wyro?nieniem
Mikołajewsk? Akademi? Sztabu Generalnego
. Słu?ył w sztabie
Kijowskiego Okr?gu Wojskowego
. Podczas
I wojny ?wiatowej
był kwatermistrzem
12 Armii
, słu?b? w
armii rosyjskiej
zako?czył w stopniu podpułkownika. Jesieni? 1917 uczestniczył w ukrainizacji jednostek wojskowych na
Froncie Połnocnym
.
Był szefem sztabu generała
Mykoły Junakowa
, po?niej dowodził
Dywizj? Zaporosk?
w ?operacji kamienieckiej” w 1919. Po
wojnie polsko-bolszewickiej
przebywał na emigracji w Polsce. Od 1924 do ?mierci minister spraw wojskowych w
Rz?dzie URL na emigracji
.
Był wspołinicjatorem wieloletniej wspołpracy ze
Sztabem Głownym
Wojska Polskiego
. Wspołpraca ta rozpocz?ta została po tajnym memorandum prezydenta URL
Andrija Liwyckiego
i gen. Wołodymyra Salskiego z 4 sierpnia 1926 skierowanego do
Jozefa Piłsudskiego
i rozmowach, jakie wkrotce potem nast?piły
[1]
[2]
. Po aprobacie Piłsudskiego trwała do wybuchu
II wojny ?wiatowej
. Jej cz??? tajna obejmowała sporz?dzenie planow organizacji i mobilizacji armii ukrai?skiej, jako sojusznika Polski, w przypadku wojny polsko-sowieckiej. Został sporz?dzony, w porozumieniu z polskim Sztabem Głownym plan mobilizacyjny wojska ukrai?skiego, w oparciu o emigrantow i Ukrai?cow zamieszkałych w Polsce. Oficerowie i podoficerowie armii URL zostali przyj?ci do Wojska Polskiego jako tzw. oficerowie i podoficerowie
kontraktowi
[3]
.
Odznaczony
Szabl? ?wi?tego Jerzego
,
orderem ?w. Włodzimierza
IV klasy z mieczami i wst?g? i
Legi? Honorow?
.
- Володи?мир Са?льський
w:
Енциклопед?я ?стор?? Укра?ни
: Т. 9. Редкол.: В. А. Смол?й (голова) та ?н. НАН Укра?ни. ?нститут ?стор?? Укра?ни. ? Ки?в 2012, Wyd. ≪Наукова думка≫.
ISBN
966-00-0632-2
- Aleksander Kola?czuk, "Ukrai?scy generałowie w Polsce, emigranci polityczni w latach 1920?1939. Słownik biograficzny", Przemy?l 2009,
ISBN
978-83-60374-11-5