Wacław Komarnicki

Data i miejsce urodzenia	29 lipca 1891 Warszawa , Krolestwo Polskie
Data i miejsce ?mierci	19 marca 1954 Londyn , Wielka Brytania
Minister sprawiedliwo?ci
Okres	od 21 stycznia 1942 do 24 listopada 1944
Przynale?no?? polityczna	Stronnictwo Narodowe
Poprzednik	Karol Popiel (p.o.)
Nast?pca	Bronisław Ku?nierz
Poseł II kadencji Sejmu ( II RP )
Okres	od 1928 do 1930
Przynale?no?? polityczna	Zwi?zek Ludowo-Narodowy
Poseł III kadencji Sejmu ( II RP )
Okres	od 1930 do 1935
Przynale?no?? polityczna	Stronnictwo Narodowe
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Wacław Tytus Komarnicki (ur. 29 lipca 1891 w Warszawie ^[1] , zm. 19 marca 1954 w Londynie ) ? polski prawnik, działacz polityczny, minister sprawiedliwo?ci w Rz?dzie RP na uchod?stwie , profesor Uniwersytetu Stefana Batorego , członek Polskiej Akademii Umiej?tno?ci , poseł na Sejm II i III kadencji w II RP z ramienia Zwi?zku Ludowo-Narodowego oraz Stronnictwa Narodowego ^[2] , członek Komitetu dla Spraw Kraju w 1943 roku ^[3] .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Ucz?szczał do Gimnazjum Wojciecha Gorskiego w Warszawie , w latach 1909?1914 studiował prawo i filozofi? na Uniwersytecie Lwowskim i uniwersytecie w Dorpacie . Po studiach pracował jako nauczyciel historii na pensji J. Sikorskiej w Warszawie. Od 1917 działał w Lidze Pa?stwowo?ci Polskiej (członek Zarz?du) oraz Zwi?zku Odbudowy Pa?stwa Polskiego (sekretarz), w latach 1918-1921 był radc? prawnym w Ministerstwie Spraw Wewn?trznych. Obronił w tym czasie doktorat praw na Uniwersytecie Jagiello?skim (1920). Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej oraz w negocjacjach rozjemczych w Baranowiczach .

Od 1921 był profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Prawa Pa?stwowego i Nauki o Pa?stwie Uniwersytetu Stefana Batorego, od 1923 profesorem zwyczajnym. W latach 1924?1927 pełnił funkcj? dziekana Wydziału Prawa. Kurator i filister honoris causa Polskiej Akademickiej Korporacji Polesia . Prowadził ponadto wykłady z prawa politycznego w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie (1929?1939). Pełnił mandat poselski z ramienia Stronnictwa Narodowego (1928?1935); w Sejmie zajmował si? głownie problematyk? konstytucyjn? i o?wiatow?; krytycznie odnosił si? do konstytucji kwietniowej ^[4] . Prowadził rownie? działalno?? samorz?dow?, w latach 1927?1939 był członkiem Koła Chrze?cija?sko-Narodowego w Radzie Miasta Wilna, a 1934?1939 wchodził w skład Rady Naczelnej Zwi?zku Miast Polskich .

Po wybuchu II wojny ?wiatowej i agresji ZSRR na Polsk? przebywał w sowieckim obozie dla je?cow wojennych w obozu jenieckiego NKWD w Griazowcu koło Wołogdy . Po ataku III Rzeszy na ZSRR i zawarciu układu polsko-sowieckiego uwolniony, wyjechał do Wielkiej Brytanii , gdzie kontynuował prac? na University of St Andrews (wykładał tam ju? od 1924). W 1942 obj?ł tek? ministra sprawiedliwo?ci w rz?dzie Władysława Sikorskiego , wbrew stanowisku władz Stronnictwa Narodowego na emigracji; wywołało to konflikt w partii i powstanie grupy opozycyjnej z Marianem Seyd? na czele. W 1942 wykluczony ze Stronnictwa Narodowego przez Tadeusza Bieleckiego ^[5] . Komarnicki był ministrem do czasu dymisji rz?du Stanisława Mikołajczyka w listopadzie 1944, po?niej wycofał si? z ?ycia politycznego. Od 1945 wykładał prawo pa?stwowe i prawo mi?dzynarodowe publiczne na Uniwersytecie w Oksfordzie (kierował Katedr? Prawa Pa?stwowego Polskiego Wydziału Prawa ) i polskiej Szkole Nauk Politycznych i Społecznych w Londynie. W 1949 prowadził wykłady w Akademii Prawa Mi?dzynarodowego w Hadze , gdzie omawiał zagadnienie okre?lenia agresora w nowoczesnym prawie mi?dzynarodowym. Członek zało?yciel Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczy?nie .

Od 1938 był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiej?tno?ci. Nale?ał tak?e do szeregu innych towarzystw naukowych, polskich i zagranicznych, m.in. Polskiego Instytutu Administracyjnego, Towarzystwa Przyjacioł Nauk w Wilnie, rumu?skiego Instytutu Nauk Administracyjnych, Societe de Legislation Comparee w Pary?u , Institut International de l'Histoire Politique et Constitutionelle.

Pochowany na Putney Vale Cementary w Londynie (BS nr 230) ^[6] .

Rodzina [ edytuj | edytuj kod ]

Był synem fabrykanta, Tytusa Grzegorza Jozefa i Jozefy z Suszyckich, bratem Tytusa (dyplomaty, autora prac historyczno-prawnych). O?enił si? 7 kwietnia 1934 roku, w parafii ?w. Stanisława i ?w. Wacława w Krakowie z Halin? z Filipczy?skich ^[1] . Był bezdzietny ^[2] .

Odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

Był odznaczony m.in. Medalem Dziesi?ciolecia Odzyskanej Niepodległo?ci oraz Krzy?em Komandorskim Orderu Gwiazdy Rumu?skiej .

Publikacje [ edytuj | edytuj kod ]

• Powstawanie pa?stw ze stanowiska nauki o pa?stwie i prawa mi?dzynarodowego (1916)
• O prawach i zobowi?zaniach nowo powstałego pa?stwa (1918)
• Ustroj pa?stwowy Austro-W?gier (1918)
• Polskie prawo polityczne. Geneza i system (1922)
• Zarys ustroju pa?stwowego Rzeczypospolitej Polskiej (1923)
• Geneza terytorium pa?stwowego Polski ze stanowiska prawa narodow (1925)
• O zmianie konstytucji polskiej (1927)
• Odbudowa pa?stwowo?ci polskiej na ziemiach wschodnich (1929)
• Ustroj pa?stwa polskiego (1932)
• La definition de l'agresseur (1935)
• O projekcie nowej Konstytucji (1937)
• Ustroj pa?stwowy Polski wspołczesnej (1937)
• Nowy ustroj pa?stwowy Zwi?zku Sowietow (1938)
• Rola prawnika w powojennej Polsce (1942)
• The Spirit of Polish Constitutional Law and Its Recent Development (1945)

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Biogramy uczonych polskich , Cz??? I: Nauki społeczne, zeszyt 2: K-N (pod redakcj? Andrzeja ?rodki i Pawła Szczawi?skiego), Ossolineum, Wrocław 1984

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]