한국   대만   중국   일본 
Wacław Komarnicki ? Wikipedia, wolna encyklopedia Przejd? do zawarto?ci

Wacław Komarnicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Komarnicki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1891
Warszawa , Krolestwo Polskie

Data i miejsce ?mierci

19 marca 1954
Londyn , Wielka Brytania

Minister sprawiedliwo?ci
Okres

od 21 stycznia 1942
do 24 listopada 1944

Przynale?no?? polityczna

Stronnictwo Narodowe

Poprzednik

Karol Popiel (p.o.)

Nast?pca

Bronisław Ku?nierz

Poseł II kadencji Sejmu ( II RP )
Okres

od 1928
do 1930

Przynale?no?? polityczna

Zwi?zek Ludowo-Narodowy

Poseł III kadencji Sejmu ( II RP )
Okres

od 1930
do 1935

Przynale?no?? polityczna

Stronnictwo Narodowe

Odznaczenia
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii

Wacław Tytus Komarnicki (ur. 29 lipca 1891 w Warszawie [1] , zm. 19 marca 1954 w Londynie ) ? polski prawnik, działacz polityczny, minister sprawiedliwo?ci w Rz?dzie RP na uchod?stwie , profesor Uniwersytetu Stefana Batorego , członek Polskiej Akademii Umiej?tno?ci , poseł na Sejm II i III kadencji w II RP z ramienia Zwi?zku Ludowo-Narodowego oraz Stronnictwa Narodowego [2] , członek Komitetu dla Spraw Kraju w 1943 roku [3] .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Ucz?szczał do Gimnazjum Wojciecha Gorskiego w Warszawie , w latach 1909?1914 studiował prawo i filozofi? na Uniwersytecie Lwowskim i uniwersytecie w Dorpacie . Po studiach pracował jako nauczyciel historii na pensji J. Sikorskiej w Warszawie. Od 1917 działał w Lidze Pa?stwowo?ci Polskiej (członek Zarz?du) oraz Zwi?zku Odbudowy Pa?stwa Polskiego (sekretarz), w latach 1918-1921 był radc? prawnym w Ministerstwie Spraw Wewn?trznych. Obronił w tym czasie doktorat praw na Uniwersytecie Jagiello?skim (1920). Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej oraz w negocjacjach rozjemczych w Baranowiczach .

Od 1921 był profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Prawa Pa?stwowego i Nauki o Pa?stwie Uniwersytetu Stefana Batorego, od 1923 profesorem zwyczajnym. W latach 1924?1927 pełnił funkcj? dziekana Wydziału Prawa. Kurator i filister honoris causa Polskiej Akademickiej Korporacji Polesia . Prowadził ponadto wykłady z prawa politycznego w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie (1929?1939). Pełnił mandat poselski z ramienia Stronnictwa Narodowego (1928?1935); w Sejmie zajmował si? głownie problematyk? konstytucyjn? i o?wiatow?; krytycznie odnosił si? do konstytucji kwietniowej [4] . Prowadził rownie? działalno?? samorz?dow?, w latach 1927?1939 był członkiem Koła Chrze?cija?sko-Narodowego w Radzie Miasta Wilna, a 1934?1939 wchodził w skład Rady Naczelnej Zwi?zku Miast Polskich .

Po wybuchu II wojny ?wiatowej i agresji ZSRR na Polsk? przebywał w sowieckim obozie dla je?cow wojennych w obozu jenieckiego NKWD w Griazowcu koło Wołogdy . Po ataku III Rzeszy na ZSRR i zawarciu układu polsko-sowieckiego uwolniony, wyjechał do Wielkiej Brytanii , gdzie kontynuował prac? na University of St Andrews (wykładał tam ju? od 1924). W 1942 obj?ł tek? ministra sprawiedliwo?ci w rz?dzie Władysława Sikorskiego , wbrew stanowisku władz Stronnictwa Narodowego na emigracji; wywołało to konflikt w partii i powstanie grupy opozycyjnej z Marianem Seyd? na czele. W 1942 wykluczony ze Stronnictwa Narodowego przez Tadeusza Bieleckiego [5] . Komarnicki był ministrem do czasu dymisji rz?du Stanisława Mikołajczyka w listopadzie 1944, po?niej wycofał si? z ?ycia politycznego. Od 1945 wykładał prawo pa?stwowe i prawo mi?dzynarodowe publiczne na Uniwersytecie w Oksfordzie (kierował Katedr? Prawa Pa?stwowego Polskiego Wydziału Prawa ) i polskiej Szkole Nauk Politycznych i Społecznych w Londynie. W 1949 prowadził wykłady w Akademii Prawa Mi?dzynarodowego w Hadze , gdzie omawiał zagadnienie okre?lenia agresora w nowoczesnym prawie mi?dzynarodowym. Członek zało?yciel Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczy?nie .

Od 1938 był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiej?tno?ci. Nale?ał tak?e do szeregu innych towarzystw naukowych, polskich i zagranicznych, m.in. Polskiego Instytutu Administracyjnego, Towarzystwa Przyjacioł Nauk w Wilnie, rumu?skiego Instytutu Nauk Administracyjnych, Societe de Legislation Comparee w Pary?u , Institut International de l'Histoire Politique et Constitutionelle.

Grob Wacława Komarnickiego

Pochowany na Putney Vale Cementary w Londynie (BS nr 230) [6] .

Rodzina [ edytuj | edytuj kod ]

Był synem fabrykanta, Tytusa Grzegorza Jozefa i Jozefy z Suszyckich, bratem Tytusa (dyplomaty, autora prac historyczno-prawnych). O?enił si? 7 kwietnia 1934 roku, w parafii ?w. Stanisława i ?w. Wacława w Krakowie z Halin? z Filipczy?skich [1] . Był bezdzietny [2] .

Odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

Był odznaczony m.in. Medalem Dziesi?ciolecia Odzyskanej Niepodległo?ci oraz Krzy?em Komandorskim Orderu Gwiazdy Rumu?skiej .

Publikacje [ edytuj | edytuj kod ]

  • Powstawanie pa?stw ze stanowiska nauki o pa?stwie i prawa mi?dzynarodowego (1916)
  • O prawach i zobowi?zaniach nowo powstałego pa?stwa (1918)
  • Ustroj pa?stwowy Austro-W?gier (1918)
  • Polskie prawo polityczne. Geneza i system (1922)
  • Zarys ustroju pa?stwowego Rzeczypospolitej Polskiej (1923)
  • Geneza terytorium pa?stwowego Polski ze stanowiska prawa narodow (1925)
  • O zmianie konstytucji polskiej (1927)
  • Odbudowa pa?stwowo?ci polskiej na ziemiach wschodnich (1929)
  • Ustroj pa?stwa polskiego (1932)
  • La definition de l'agresseur (1935)
  • O projekcie nowej Konstytucji (1937)
  • Ustroj pa?stwowy Polski wspołczesnej (1937)
  • Nowy ustroj pa?stwowy Zwi?zku Sowietow (1938)
  • Rola prawnika w powojennej Polsce (1942)
  • The Spirit of Polish Constitutional Law and Its Recent Development (1945)

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

  • Biogramy uczonych polskich , Cz??? I: Nauki społeczne, zeszyt 2: K-N (pod redakcj? Andrzeja ?rodki i Pawła Szczawi?skiego), Ossolineum, Wrocław 1984

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. a b Program indeksacji aktow stanu cywilnego i metryk ko?cielnych [online], metryki.genealodzy.pl [dost?p 2019-12-05] .
  2. a b Parlamentarzy?ci - Pełny opis rekordu [online], bs.sejm.gov.pl [dost?p 2019-12-05] .
  3. Instytut Jozefa Piłsudskiego w Ameryce, Zespoł Rz?d Polski na Emigracji, teczka 701/9/5, p. 25.
  4. Np. artykuł ?Wolno?? osobista” Kurjer Warszawski : wydanie wieczorne. R. 114, 1934, nr 172 s. 2 i 3.
  5. Eugeniusz Duraczy?ski, Rz?d Polski na Uchod?stwie 1939?1945. Organizacja, Personalia, Polityka, ?Ksi??ka i Wiedza”, Warszawa 1993, str.249
  6. Opracowanie stanu zachowania grobow rz?dowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dost?p 2023-04-20] ( pol. ) .