Valerius Cordus (ur. 18 lutego 1515 r. w Erfurcie , zm. 25 wrze?nia 1544 r. w Rzymie ) ? lekarz, chemik i botanik niemiecki. Wraz z Hieronimem Bockiem , Ottonem Brunfelsem i Leonhartem Fuchsem jest zaliczany do wielkiej czworki niemieckich ojcow botaniki .

Podstaw botaniki uczył si? od swego ojca, lekarza Euriciusa Cordusa, ktory z kolei przyswoił sobie t? wiedz? od botanikow włoskich. Studiował medycyn? na uniwersytecie w Wittenberdze , gdzie te? ju? w 1531 r. uzyskał tytuł doktora. Jak przystało na renesansowego naturalist? zajmował si? nast?pnie wieloma dziedzinami nauk przyrodniczych . Studiował przyrodnicze traktaty staro?ytnych , znał rownie? prace Paracelsusa . W 1540 r. jako pierwszy Europejczyk otrzymał eter drog? dehydratacji etanolu kwasem siarkowym . Jak si? przypuszcza, V. Cordus poznał t? reakcj? chemiczn? od portugalskich podro?nikow, ktorzy wła?nie powrocili z pierwszych wypraw do Indii .

W 1542 r. wyjechał do Italii , gdzie zachorował na malari? . Zmarł w młodym wieku, nie zobaczywszy wydanego drukiem ?adnego ze swoich dzieł. W 1548 r. władze Norymbergi wydały jego Pharmacorum conficiendorum ratio . W 1561 r. ukazały si? jego Annotationes in Pedacii Dioscoridis de Materia medica libros V ? krytyczne opracowanie dzieła Pedaniosa Dioskuryda , w ktorym opisał ok. 500 gatunkow ro?lin. V. Cordus nie ograniczał si? jedynie do przywołania dawnych tekstow, lecz poczynił wiele w kierunku u?ci?lenia opisow i wprowadzenia jednoznacznego nazewnictwa ro?lin. Dzi?ki zabiegom innego wybitnego naturalisty epoki, Konrada Gesnera , po?miertnie ukazała si? drukiem Historia Stirpium et Sylva V. Cordusa, zło?ona z komentarzy uczonego do tekstow Dioskuryda oraz z licznych uwag, jakie zanotowali podczas wykładow jego uczniowie.