Tyrrell Racing

Logo zespołu
Pełna nazwa	Tyrrell Racing Organisation
Aktywna	1970 - 1998
Siedziba	Ockham , Surrey
Wa?ni ludzie
Zało?yciel	Ken Tyrrell
Inne
Debiut	Grand Prix Kanady 1970
Ostatni wy?cig	Grand Prix Japonii 1998
Mistrzostwa konstruktorow	1 ( 1971 )
Mistrzostwa kierowcow	2 ( 1971 , 1973 )
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Tyrrell Racing ? zespoł wy?cigowy i konstruktor w Formule 1 zało?ony przez Kena Tyrrella ; zespoł osi?gał najwi?ksze sukcesy na pocz?tku lat 70., kiedy Jackie Stewart zdobył dla nich dwa tytuły mistrza ?wiata ( 1971 , 1973 ) i tytuł mistrza konstruktorow 1971 ; zespoł nigdy potem nie osi?gał takich sukcesow, ale nadal wygrywał pojedyncze wy?cigi do pocz?tku lat 80.; w 1997 stajnia została kupiona przez British American Racing i w 1998 po raz ostatni ?cigała si? jako Tyrrell

Historia [ edytuj | edytuj kod ]

Ni?sze formuły wy?cigowe (1958-1967) [ edytuj | edytuj kod ]

Tyrrell Racing powstał w 1958. Zespoł wystawiał bolidy w Formule 3 dla Kena Tyrrella i lokalnych gwiazd. Zdaj?c sobie spraw?, i? nie jest materiałem na dobrego kierowc? wy?cigowego Ken Tyrrell przestał startowa? w 1959 i przygotował samochody do Formuły Junior w rodzinnej szopie przerobionej na warsztat. W latach 60. Tyrrell startował w ni?szych formułach wy?cigowych daj?c debiuty takim kierowcom jak John Surtees i Jacky Ickx . Jednak najbardziej pami?tane jest partnerstwo z Jackie Stewartem , ktory pierwszy raz pokazał si? w 1963.

W latach 1965-1967 Tyrrell zaanga?owany był w Formuł? 2 , podczas gdy Jackie Stewart dostał si? do Formuły 1 . Wkrotce Tyrrell podpisał umow? z francusk? Matr? w sprawie tworzenia bolidow do startow w Formule 2.

Formuła 1 (1968-1998) [ edytuj | edytuj kod ]

Z pomoc? Elfa i Forda Tyrrell osi?gn?ł upragniony awans do Formuły 1 w 1968 jako dyrektor Matra International ? przedsi?wzi?cie zespołu Tyrrell i Matry . Jackie Stewart zdobył swoj pierwszy tytuł mistrzowski w 1969 kieruj?c Matr? MS80 z silnikiem Coswortha .

Na sezon 1970 Matra uparła si?, aby u?ywa? jednostek nap?dowych ich własnej konstrukcji, podczas gdy Ken Tyrrell i Jackie Stewart woleli u?ywa? nadal Cosworthow i utrzyma? dobre relacje z Fordem . W konsekwencji Ken Tyrrell kupił od Marcha podwozie, z ktorym ro?nie sobie radził Stewart. Na sezon 1971 Tyrrell miał przygotowany własny bolid. Zespoł ci?gle był sponsorowany przez francuskiego Elfa . Mimo wielu lat startow Tyrrell prawie przez cały okres do ko?ca istnienia zachował tradycyjne, niebieskie, francuskie barwy wy?cigowe.

W 1971 Tyrrell zdobył tytuł mistrza ?wiata kierowcow ( Jackie Stewart ) na własnej konstrukcji. Stewarta w drugim wozie Tyrrella wspierał Francois Cevert . W kolejnym sezonie Stewart opu?cił Grand Prix Belgii z powodu zapalenia ?oł?dka i nie zdołał obroni? tytułu mistrzowskiego, zdobywaj?c tytuł wicemistrza. W 1973 powrocił jednak w pełni sił i po raz trzeci został mistrzem ?wiata. Cevert uko?czył mistrzostwa na czwartym miejscu, jednak nie dane było cieszy? si? z tego zespołowi. Francuz zgin?ł podczas kwalifikacji przed ostatnim wy?cigiem sezonu ? Grand Prix USA na Watkins Glen . Stewart, ktory planował wycofa? si? na koniec sezonu, nie wystartował w wy?cigu. Po odej?ciu trzykrotnego mistrza ?wiata i ?mierci utalentowanego Francuza Tyrrell pozostał bez do?wiadczonego i szybkiego kierowcy. Od tego momentu Tyrrell tak naprawd? ju? nigdy si? nie liczył w walce o tytuły.

Pomimo tego wszystkiego Tyrrell pozostał znacz?c? sił? do ko?ca lat 70. Dla Tyrrella wy?cigi wygrywali Jody Scheckter i Patrick Depailler . Ekipa była w stanie osi?ga? nawet dublety. Osi?gn?ła to w Grand Prix RPA w 1976 . Scheckter i Depailler prowadzili wtedy sze?ciokołowe Tyrrelle P34 . Była to udana konstrukcja, w ktorej dwa przednie koła zast?piono czterema mniejszymi. Projekt został porzucony po tym, jak Goodyear odmowił ulepszania małych przednich opon, jako ?e był zbyt zaj?ty walk? z innymi producentami opon.

W latach 80. w Formule 1 nastała era turbo, ktora spowodowała, ?e dotychczasowe pojazdy stały si? przestarzałe. Bez odpowiedniego finansowania Tyrrell został ostatnim zespołem w stawce, ktory nadal u?ywał Coswortha DFV. Był to pocz?tek powa?nych kłopotow Tyrrella, ktory miał problemy z pozyskaniem sponsorow. Symboliczn? okazała si? wygrana Michele Alboreto w Grand Prix Stanow Zjednoczonych ? Wschod w 1983 . Było to ostatnie zwyci?stwo zarowno Tyrrella jak i Coswortha DFV. W 1984 Tyrrell został zdyskwalifikowany za niezgodno?ci podczas Grand Prix w Detroit.

Tyrrell przetrwał lata 80. i 90. Krotkie odrodzenie zespołu nast?piło w 1990 . Kombinacja nowego, rewolucyjnego nosa autorstwa Harveya Postlethwaite'a oraz debiut Jeana Alesiego przyniosły Tyrrellowi dwa drugie miejsca w Phoenix i Monako . W Phoenix Alesi prowadził w wy?cigu przez 30 okr??e?. Na nast?pny sezon Francuz przeszedł do Ferrari i pomimo silnikow Hondy oraz sponsorstwa Brauna w 1991 i 1992 , zespoł zaczynał z powrotem spada? na koniec stawki. W 1998 na skutek słabn?cej formy zespołu i złego stanu zdrowia Ken Tyrrell został zmuszony do sprzeda?y zespołu British American Tobacco , ktore zmieniło nazw? z Tyrrell na British American Racing ? w skrocie BAR. Ostatnim wy?cigiem dla zespołu o nazwie Tyrrell było Grand Prix Japonii 1998 , kiedy to Ricardo Rosset nie zdołał zakwalifikowa? si? do wy?cigu, a Toranosuke Takagi wycofał si? na 28. okr??eniu po kolizji z jednym z Minardi .

Ken Tyrrell zmarł na raka 25 sierpnia 2001.