한국   대만   중국   일본 
Su-47 ? Wikipedia, wolna encyklopedia Przejd? do zawarto?ci

Su-47

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Su-47
Ilustracja
Dane podstawowe
Pa?stwo

  ZSRR
  Rosja

Producent

Suchoj

Konstruktor

Michaił Pogosjan

Typ

samolot my?liwski

Załoga

1

Historia
Data oblotu

24 wrze?nia 1997

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Nap?d

2 × Sołowiow D-30F6

Ci?g

2 × 83,4 kN 2x 142.2 kN (dopalanie)

Wymiary
Rozpi?to??

16,7 m

Długo??

22,6 m

Wysoko??

6,3 m

Powierzchnia no?na

56 m²

Masa
Własna

19 500 kg

Startowa

38 500 kg

Uzbrojenia

8000 kg

Paliwa

12 000 kg

Osi?gi
Pr?dko?? maks.

2500 km/h [1]

Pr?dko?? minimalna

220 km/h

Pr?dko?? wznoszenia

230 m/s

Pułap

20 000 m

Zasi?g

4000 km (pr?dko?? podd?wi?kowa)
1600 km (pr?dko?? ponadd?wi?kowa)

Długotrwało?? lotu

6,5 h

Dane operacyjne
Liczba miejsc
1
U?ytkownicy
Rosja (nie produkowany seryjnie)
Rzuty
Rzuty samolotu

Su-47 Berkut (oznaczony pocz?tkowo S-32 lub S-37) ? wspołczesny rosyjski eksperymentalny samolot my?liwski ? demonstrator technologii opracowany w biurze konstrukcyjnym OKB Suchoj . Jego cech? charakterystyczn? jest nietypowy układ aerodynamiczny ? skrzydła o ujemnym skosie, relatywnie małe usterzenie poziome ogona oraz dodatkowe usterzenie poziome z przodu (canardy).

Historia [ edytuj | edytuj kod ]

Projekt zapocz?tkowany został w roku 1983 jako perspektywiczna modyfikacja my?liwca Su-27 dla rosyjskich sił powietrznych WWS i nazwany S-37 (nie nale?y myli? z Su-37 ). Wskutek brakow w finansowaniu nie zanotował on znacz?cych post?pow i w zaledwie 5 lat po?niej został najpierw przerwany, a nast?pnie przej?ty przez marynark? wojenn?. Ta, widz?c w S-37 obiecuj?cy samolot stacjonuj?cy na kr??ownikach lotniskowcowych nakazała zmian? priorytetow oraz przemianowała go na Su-27KM. Po upadku Zwi?zku Radzieckiego program został wstrzymany po raz kolejny, jednak?e tym razem biuro konstrukcyjne Suchoja zdecydowało si? na doko?czenie samolotu własnym nakładem i ostatecznie w roku 1999 zaprezentowała go jako Su-47 "Berkut" podczas moskiewskich targow lotniczych MAKS 1999.

Powstały 4 prototypy maszyny, z czego jeden pozostał nieuko?czony.

Konstrukcja [ edytuj | edytuj kod ]

Głownym zało?eniem konstruktorow Su-47 była wysoka manewrowo?? maszyny przy pr?dko?ciach subsonicznych, daj?ca przewag? w bliskiej walce powietrznej i umo?liwiaj?ca unikni?cie rakiet nieprzyjaciela. Zapewni? miał j? szereg rozwi?za? charakterystycznych dla okresu w jakim powstawał, podobnie jak jego poprzednik ? Su-37 ? posiada zarowno ogonowe usterzenie poziome jak i dodatkowe przednie stabilizatory (canardy), planowano tak?e zastosowanie silnikow AL-41F z wektoryzacj? ci?gu . To, co zdecydowanie odro?nia go od pozostałych maszyn to ujemny skos skrzydeł. Rozwi?zanie to niesie za sob? wiele zalet takich jak:

  • zwi?kszenie siły no?nej
  • zmniejszeniu oporu
  • poprawa charakterystyk przepadania
  • zwi?kszenie manewrowo?ci i stabilno?ci w zakresie du?ych k?tow natarcia
  • ni?sza pr?dko?? minimalna
  • mniejsze zu?ycie paliwa (a co za tym idzie wydłu?enie zasi?gu)

Wad? natomiast jest wyst?powanie znacznych sił skr?caj?cych skrzydła, czemu zaradzono cz??ciowo poprzez zastosowanie wytrzymałej struktury z materiałow kompozytowych (ok 13% samolotu wykonane zostało z kompozytow). Pomimo to pr?dko?? maksymalna samolotu musiała zosta? ograniczona do 1,6 Ma. Skrzydła wyposa?ono w klapolotki zajmuj?ce wi?ksz? cz??? kraw?dzi spływu oraz niewielkie lotki.

W celu przy?pieszenia i obni?enia kosztow opracowania wiele elementow płatowca , takich jak przednia cz??? kadłuba, cz??? kokpitu wraz z owiewk?, podwozie czy usterzenie pionowe zapo?yczonych zostało z samolotow Su-27 i Su-33 . St?d te? uko?czony samolot zbli?ony jest do nich swymi rozmiarami. Starano si? ograniczy? sygnatur? radarow? maszyny ( stealth ) minimalizuj?c liczb? wystaj?cych elementow i poł?cze? mi?dzy segmentami (na potrzeby samolotu opracowano now? technik? wytwarzania wi?kszych elementow poszycia). Uzbrojenie ukryte miało by? w integralnej komorze uzbrojenia w dolnej cz??ci kadłuba, otwieraj?cej si? jedynie na krotki czas w momencie odpalenia. Ponadto w razie potrzeby przewidywano mo?liwo?? wykorzystania 6-8 zewn?trznych w?złow podwiesze?, kosztem zwi?kszonej wykrywalno?ci. Jako uzbrojenie strzeleckie przewidywano najprawdopodobniej działko 30 mm GSh-30-1 zabudowane wewn?trz kadłuba. Jako samolot do?wiadczalny nie został on jednak nigdy oficjalnie uzbrojony, nie posiadał tak?e radaru, w jego miejscu znajdowało si? jedynie obci??enie symuluj?ce jego obecno??. Znaczne rozmiary osłony radioprzezroczystej pozwalaj? przypuszcza?, ?e planowano zastosowanie radaru o du?ej antenie.

W odro?nieniu od samolotow rodziny Su-27 ogon samolotu zamiast jednego "??dła" umieszczonego centralnie mi?dzy silnikami posiada dwa rozmieszczone symetrycznie po zewn?trznych stronach dysz. Dłu?sze z nich (umieszczone po stronie prawej) zawiera spadochron hamuj?cy pozwalaj?cy skroci? dobieg maszyny podczas l?dowania, krotsze za? skrywa w sobie radar obserwacji tylnej połsfery.

Kokpit zgodnie z zapewnieniami producenta zaprojektowano maj?c na wzgl?dzie przede wszystkim komfort pracy pilota. Do jego dyspozycji oddano du?e kolorowe wy?wietlacze LCD , umieszczony z prawej strony kabiny joystick o krotkim skoku i tensometryczn? przepustnic? (D?wignie Sterowania Silnikami). Fotel odchylono do tyłu o 30 stopni, co ułatwia? ma znoszenie długotrwałych przeci??e?. Ze wzgl?du na zaprojektowan? niestabilno?? samolotu konieczne było zastosowanie systemu sterowania aktywnego " Fly-by-wire "

Dalsze wykorzystanie [ edytuj | edytuj kod ]

Projekt Su-47 został ostatecznie zamkni?ty, jednak?e do?wiadczenia zebrane podczas prac nad nim prowadzonych wykorzystane zostały przy opracowywaniu my?liwca Su-35 oraz w programie my?liwca 5. generacji PAK-FA .

Zobacz te? [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]