Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strefy sejsmiczne
? obszary wyst?powania cz?stych i silnych
trz?sie? ziemi
. Obszary najwi?kszej aktywno?ci znajduj? si? głownie na granicach
płyt litosfery
(czyli wzdłu?
stref subdukcji
,
uskokow transformujacych
i
grzbietow ?rodoceanicznych
), rzadziej w obszarach wewn?trzpłytowych
[1]
[2]
.
Tradycyjnie wyro?niano dwie głowne strefy sejsmiczne
Ziemi
:
- okołopacyficzn?
(tzw. "
pacyficzny pier?cie? ognia
") ? obejmuj?c? pacyficzne wybrze?a obu
Ameryk
, archipelag
Aleutow
i
Wysp Kurylskich
,
Japoni?
,
Tajwan
,
Filipiny
,
Mariany
,
Now? Gwine?
, archipelag
Nowych Hebrydow
, wyspy
Fid?i
,
Samoa
,
Tonga
,
Kermadec
i
Now? Zelandi?
; wyst?puje tu ok. 75% wszystkich rejestrowanych trz?sie? ziemi; jest to pas utworzony głownie przez strefy subdukcji pod rowami oceanicznymi.
Obecnie wiadomo te?, ?e strefami sejsmicznymi s?
grzbiety ?rodoceaniczne
(chodzi o te grzbiety ?rodoceaniczne, gdzie obserwujemy
spreading
) i
ryfty
kontynentalne (takie, jak
Wielkie Rowy Afryka?skie
czy ryft
Bajkału
). W rejonach tych wyst?puj? płytkie trz?sienia ziemi.
Nie nale?y przy tym zapomina? o zjawisku tzw. "wewn?trzpłytowych" trz?sieniach ziemi ? zwi?zanych z gł?bokimi uskokami mieszcz?cymi si? wewn?trz płyt tektonicznych, daleko od ich granic; zdarzenia te stanowi? niecałe 10% rejestrowanych trz?sie? ziemi.
- ↑
Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa, 2004, hasło "sejsmiczne strefy".
- ↑
L. Czechowski: Tektonika płyt i konwekcja w płaszczu Ziemi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994