Shikantaza

Shikantaza ( jap. 只管打座 ; termin poch. z chi?skiego zhiguan dazuo ; skupianie si? tylko na siedzeniu, gorliwa medytacja na siedz?co) ? głowna technika medytacyjna szkoły s?t? buddyzmu zen .

Shikantaza jest cz?sto uwa?ana za ?metod? bez metody”. Podczas gdy inne rodzaje medytacji wymagaj? cz?sto przestrzegania szczegołowych instrukcji, shikantaza jest wyzwalaniem pełnej ?wiadomo?ci . Głown? ide? jest przekroczenie my?l?cego umysłu. Wszelkie konkretne instrukcje tylko by go na powrot wywoływały. Shikantaza wymaga wi?c po prostu siedzenia, bycia jedno?ci? ze swoj? medytacj?, zaczyna si?, dopiero gdy przestanie si? my?le? o poprawnej medytacji, czy czymkolwiek innym oprocz bycia ?tu i teraz”.

Najwa?niejszym opisem tej medytacji jest Sh?b?genz? , tekst autorstwa mistrza D?gena (1200-1253). D?gen uczynił rozro?nienie pomi?dzy ?niemy?leniem” a bezmy?lno?ci?. Kto? mogłby wyobra?a? sobie shikantaza jako stan kompletnej bezmy?lno?ci, jednak bezmy?lno?? jest t?pa, podczas gdy shikantaza to stan czujno?ci, jedno?ci z otaczaj?c? rzeczywisto?ci?.

Dla zaawansowanego praktyka zen shikantaza jest łatwa i przyjemna, jednak pocz?tkuj?cemu trudno wyja?ni?, o co tu chodzi. Trudno mu te? praktykowa?, gdy? natychmiast pojawiaj? si? odci?gaj?ce uwag? my?li. Nie nale?y z nimi walczy?, a jedynie nie podtrzymywa? ich, by? ?wiadomym ich rozwoju i rozpadu, obserwowa? je niby ?obłoki na niebie”. Wst?pem do shikantaza dla pocz?tkuj?cych mo?e by? jednoczenie si? z oddechem .

Zobacz te? [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

Philip Kapleau: Trzy filary zen . Zwi?zek buddystow zen "Sangha", 1983. ISBN 83-85041-02-8 .