Raila Odinga

Raila Odinga (2013)
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1945 Maseno
Premier Kenii
Okres	od 17 kwietnia 2008 do 9 kwietnia 2013
Przynale?no?? polityczna	Pomara?czowy Ruch Demokratyczny
Poprzednik	Jomo Kenyatta (1964)
Nast?pca	urz?d zniesiony
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Raila Amollo Odinga (ur. 7 stycznia 1945 w Maseno ) ? kenijski polityk, lider Pomara?czowego Ruchu Demokratycznego , były minister i kilkukrotny kandydat w wyborach prezydenckich. W latach 2008?2013 premier Kenii .

Młodo?? [ edytuj | edytuj kod ]

Odinga urodził si? w 1945 w Maseno w prowincji Nyanza . W 1965 rozpocz?ł nauk? na Uniwersytecie Technicznym w Magdeburgu w owczesnej NRD . W 1970 otrzymał dyplom in?yniera.

Po powrocie do Kenii, pracował jako wykładowca na Uniwersytecie w Nairobi . W 1975 został wicedyrektorem Kenijskiego Biura Standaryzacji. Stanowisko to zajmował do 1982.

Odinga jest ?onaty, ma czworo dzieci: dwie corki i dwoch synow. Mieszka w Nairobi.

Działalno?? opozycyjna [ edytuj | edytuj kod ]

Raila Odinga był wielokrotnie wi?ziony za swoj? działalno?? opozycyjn? przeciw re?imowi prezydenta Daniela Moi .

W 1982 został zatrzymany w areszcie domowym na 7 miesi?cy za podejrzenia o wspołprac? ze spiskowcami, maj?cymi dokona? zamachu stanu przeciw Moi. Raila został ostatecznie skazany na 6 lat wi?zienia bez ?adnego procesu.

Na wolno?? wyszedł w lutym 1988. We wrze?niu 1988 został ponownie zatrzymany za zaanga?owanie w Kenijskim Ruchu Rewolucyjnym, podziemnej organizacji walcz?cej o wprowadzenie demokracji w kraju.

Z wi?zienia zwolniony został w czerwcu 1989. Ponownie został zatrzymany w lipcu 1990, razem z byłym burmistrzem Nairobi. Ostatecznie wi?zienie opu?cił 21 czerwca 1991, po czym zaraz wyjechał do Norwegii , obawiaj?c si? o swoje ?ycie.

Działalno?? polityczna [ edytuj | edytuj kod ]

W czasie jego pobytu za granic?, w Kenii powołano Forum Odbudowy Demokracji (FORD, Forum for the Restoration of Democracy ). Po swoim powrocie do kraju w lutym 1992, przył?czył si? do ruchu. Partia wzi?ła udział w wyborach parlamentarnych w 1992 , a Odinga dostał si? z jej list do parlamentu.

W 1997 wzi?ł udział w wyborach prezydenckich. Zaj?ł w nich trzecie miejsce, po prezydencie Moi oraz Mwaim Kibakim .

Po wyborach wsparł rz?d prezydenta Moi. Obj?ł w nim stanowisko ministra energii. Poniewa? prezydent Moi nie mogł ju? ubiega? si? o reelekcj? w wyborach w 2002, nale?ało wybra? innego prezydenckiego kandydata. Moi zdecydował si? poprze? Uhuru Kenyatt?, syna pierwszego prezydenta Kenii. Odinga, ktory liczył na poparcie jego osoby, wraz z kilkoma innymi politykami (m.in. Kalonzo Musyoka ), wyst?pił z obozu prezydenckiego i uformował T?czowy Ruch ( Rainbow Movement ), sprzeciwiaj?c si? decyzji Moi.

W wyborach w 2002 partia Odingi i Musyoki sprzymierzyła si? z parti? Mwai Kibakiego, ktory wygrał wybory prezydenckie w 2002. Obie partie utworzyły Narodow? T?czow? Koalicj? ( National Rainbow Coalition ).

W rz?dzie Kibakiego Odindze przypadło ministerstwo drog, prac publicznych i mieszkalnictwa. W koalicji dwoch partii dochodziło jednak do konfliktow. Najwi?kszy z nich dotyczył projektu nowej konstytucji. Komisja konstytucyjna opracowała projekt konstytucji znacznie wzmacniaj?cy urz?d prezydenta i osłabiaj?cy rol? władz lokalnych. Raila sprzeciwił si? nowemu projektowi. W referendum konstytucyjnym 21 listopada 2005 57% mieszka?cow opowiedziało si? przeciw zamianie ustawy zasadniczej.

Po przegranym referendum, 23 listopada 2005 prezydent Kibaki zdymisjonował cały rz?d. W nowym gabinecie nie znalazł si? ju? Odinga i jego zwolennicy. Po podziałach zwi?zanych z referendum, Odinga i Musyoka zało?yli Pomara?czowy Ruch Demokratyczny ( Orange Democratic Movement ). Ugrupowanie kontestowało polityk? prezydenta Kibakiego.

W sierpniu 2007 w wyniku konfliktow przed nadchodz?cymi wyborami prezydenckimi, ODM rozpadło si? na dwie partie: ODM pod przywodztwem Raili Odingi oraz ODM-K ( Orange Democratic Movement- Kenya ) na czele z Kalonzo Musyok?.

Wybory prezydenckie 2007 [ edytuj | edytuj kod ]

1 wrze?nia 2007 Raila Odinga został oficjalnie wybrany kandydatem prezydenckim ODM w wyborach 27 grudnia 2007. 6 pa?dziernika 2007 oficjalnie rozpocz?ł swoj? kampani? wyborcz? w Uhuru Park w Nairobi , dok?d według szacunkow policji przybyło 450 tysi?cy osob.

Według oficjalnych wynikow, wybory prezydenckie 27 grudnia 2007 wygrał Mwai Kibaki uzyskuj?c 47% głosow. Odinga zaj?ł drugie miejsce z wynikiem 44% głosow. Jego rezultat był gorszy o 232 tysi?ce głosow. Opozycja oskar?yła prezydenta Kibakiego o przemoc, zastraszanie i fałszerstwa wyborcze i nie uznała wynikow głosowania. Rownie? według europejskich i ameryka?skich obserwatorow wybory nie spełniły standardow demokratycznych i nie były wiarygodne ^[1] .

30 grudnia 2007 zaraz po ogłoszeniu oficjalnych wynikow, Kibaki został zaprzysi??ony na drug? kadencj?. Oficjalny rezultat głosowania wywołał w Kenii masowe zamieszki i przemoc w wyniku ktorych zgin?ło ok. 1,3-1,5 tys. osob ^[2] , a 600 tysi?cy zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domostw ^{[3] [4]} .

Mediacji w konflikcie podj?li si? politycy z USA i UE oraz laureat pokojowej Nagrody Nobla arcybiskup Desmond Tutu z RPA ^[5] . 5 stycznia 2008 Kibaki wyraził mo?liwo?? powołania rz?du jedno?ci narodowej, jednak Odinga zaapelował do Kibakiego o rezygnacj? z urz?du i rozpisanie nowych wyborow ^[6] .

W dniach 9-10 stycznia 2008 mediacji podj?ł si? prezydent Ghany i jednocze?nie przewodnicz?cy Unii Afryka?skiej , John Kufuor ^[7] . W styczniu do Kenii przybył rownie? były sekretarz generalny ONZ Kofi Annan . 24 stycznia 2008 doszło do pierwszego spotkania Odingi i Kibakiego w obecno?ci Annana. W wyniku negocjacji prowadzonych przez Annana, 28 lutego 2008 Odinga i Kibaki podpisali porozumienie, nazwane Aktem Zgody Narodowej i Pojednania. Porozumienie przewidywało podział władzy mi?dzy dwie strony. Odinga miał obj?? nowo utworzone stanowisko premiera, a teki ministerialne w nowym rz?dzie miały by? rozdzielone po rowno. Wicepremierami mieli zosta? politycy z obu partii ^[8] .

Premier [ edytuj | edytuj kod ]

W wyniku dalszych rozmow, kilkakrotnie zrywanych, 13 kwietnia 2008 prezydent Mwai Kibaki mianował Rail? Oding? szefem rz?du ^[9] . 17 kwietnia 2008 Odinga został oficjalnie zaprzysi??ony ^[10] .

W 2013 Odinga po raz trzeci wzi?ł udział w wyborach prezydenckich . W wyniku porozumienia politycznego jego kandydatur? poparł Kalonzo Musyoka , ktory został u jego boku kandydatem na urz?d wiceprezydenta. Jego głownym rywalem był wicepremier Uhuru Kenyatta . Głosowanie zorganizowane 4 marca 2013, ktore w odro?nieniu od poprzednich wyborow, przebiegło w pokojowej atmosferze, zako?czyło si? zwyci?stwem Kenyatty ju? w pierwszej turze. Według oficjalnych wynikow podanych do publicznej wiadomo?ci 9 marca 2013, z kilkudniowym opo?nieniem z powodu awarii elektronicznego systemu zliczania głosow i konieczno?ci r?cznego liczenia, uzyskał on 50,07% głosow poparcia, podczas gdy premier Odinga 43,31% głosow. Odinga zakwestionował wyniki głosowania, wysuwaj?c zarzut masowych fałszerstw oraz zapowiadaj?c zło?enie skargi do S?du Najwy?szego ^[11] .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

• "Raila Odinga: An Enigma in Kenyan Politics" , Yintab Bokks.
• Polityczna biografia Raila Odingi , African Tribute.
• Profil na stronie parlamentu . parliament.go.ke. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].
• "An Audience with Raila" . 601tv.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)]. , Video: Londyn, 7 wrze?nia 2007.