Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Synteza polistyrenu
Polistyren
,
PS
(
?
[CH
2
CH(C
6
H
5
)]
n
?
) ?
polimer
otrzymywany w procesie
polimeryzacji
styrenu
, pochodz?cego zwykle z procesu
katalitycznego
odwodornienia
etylobenzenu
, procesu Halcon-Oxirane lub rafinacji ropy naftowej.
W Polsce przed wybuchem II wojny ?wiatowej proces technologiczny otrzymywania polistyrenu opracował polski chemik
Kazimierz Smole?ski
[1]
.
Po zmieszaniu z dodatkami polistyren stanowi podstaw? wielu tworzyw sztucznych (oznaczanych literami PS). Czysty polistyren jest bezbarwnym, twardym, kruchym
termoplastem
(tworzywem formowanym przez topienie), o bardzo ograniczonej elastyczno?ci.
Polistyren mo?e by? bezbarwny, słabo przezroczysty lub barwiony na dowolne, ?ywe kolory. Jego zalet? w stosunku do
polietylenu
i
polipropylenu
jest ni?sza
temperatura mi?knienia
i mniejsza
lepko??
stopu, dzi?ki czemu łatwiej jest z niego otrzymywa? w procesie
formowania wtryskowego
niewielkie przedmioty o zło?onych kształtach.
Polistyren, jako tworzywo lite, jest stosowany do produkcji sztucznej bi?uterii, szczoteczek do z?bow, pudełek do
płyt kompaktowych
, elementow zabawek. Ma jednak znacznie mniejsz? odporno?? chemiczn? od polietylenu i dlatego zasadniczo nie stosuje si? go do produkcji opakowa? produktow ?ywno?ciowych zawieraj?cych tłuszcze.
Polistyren najcz??ciej wykorzystywany jest w formie spienionej, nazywanej
styropianem
. Styropian otrzymuje si? w wyniku gwałtownego ogrzewania par? wodn? polistyrenu w formie granulek, wewn?trz ktorych znajduje si? niewielka ilo?? czynnika spieniaj?cego. Jest nim mieszanina
n
-pentanu
i izopentanu. Styropian jest masowo stosowany do produkcji styropianowych płyt izolacyjnych dla budownictwa, do produkcji opakowa?, w tym do ?ywno?ci.
Innym
materiałem izoluj?cym
ze
spienionego
polistyrenu jest twardszy i mniej nasi?kliwy od styropianu
polistyren ekstrudowany
(XPS, potocznie styrodur)
[2]
.