한국   대만   중국   일본 
Polinezja Francuska ? Wikipedia, wolna encyklopedia Przejd? do zawarto?ci

Polinezja Francuska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polinezja Francuska
Polynesie francaise
Wspolnota zamorska
ilustracja
Godło Flaga
Godło Flaga
Hymn : Ia Ora ?O Tahiti Nui
(z tah. ) Niech ?yje Thaiti Nui
La Marseillaise
(z fr. ) Marsylianka
Dewiza : Tahiti Nui Mare?are?a
Pa?stwo

  Francja

Siedziba

Papeete

Data powstania

1903

Zarz?dzaj?cy

Eric Spitz

Zarz?dzaj?cy

Edouard Fritch [1]

Powierzchnia

4167 km²

Populacja  (2017)
? liczba ludno?ci


287 881 [2]

? g?sto??

69 os./km²

Numer kierunkowy

+689

Strefa czasowa

UTC ?10

J?zyki urz?dowe

francuski

Poło?enie na mapie
Położenie na mapie
Poło?enie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Polinezja Francuska ? wspolnota zamorska Francji obejmuj?ca 5 archipelagow i ponad 150 wysp na Oceanie Spokojnym , we wschodniej cz??ci Polinezji . Ł?czna powierzchnia wysp to 3521 km² , a ludno?? ? 259,7 tys. mieszk. (2007). Stolic? tego terytorium jest Papeete (26 tys., 2007) na wyspie Tahiti . J?zykiem urz?dowym jest j?zyk francuski .

Podział administracyjny [ edytuj | edytuj kod ]

Polinezja Francuska podzielona jest na pi?? podjednostek, obejmuj?cych głowne archipelagi:

W skład Polinezji Francuskiej wchodz? m.in. wyspy: Towarzystwa (1,96 tys. km²) z najwi?ksz? i najbardziej znan? wysp? Tahiti (1000 km²) w archipelagu Wysp Na Wietrze oraz Markizy (1,3 tys. km²), Tuamotu (398 km²), Tubuai (287 km²), Gambiera (230 km²).

Dawniej z Polinezji Francuskiej była rownie? administrowana wyspa Clipperton , ktora pozostaje osobn? posiadło?ci? Francji. W 2007 roku administracja wysp? została przekazana bezpo?rednio francuskiemu rz?dowi, a administratorem jest Minister Terytoriow Zamorskich.

Ludno?? [ edytuj | edytuj kod ]

Polinezj? Francusk? według spisu powszechnego w 2007 r. zamieszkiwało 259,7 tys. mieszka?cow. Przyrost naturalny wynosi 14,6‰ (2000), natomiast analfabetyzm: 2%.

Mo?emy wyro?ni? trzy głowne grupy mieszka?cow:

Pozostali mieszka?cy to kilkutysi?czna grupa wyspiarzy z innych wysp Pacyfiku.

Wielu wyspiarzy pochodzi ze zwi?zkow europejsko-polinezyjskich lub chi?sko-polinezyjskich. Nazywani s? oni odpowiednio Demis lub Hapa .

W wyniku ingerencji kolonialnej prowadzonej na wyspach przez Francuzow, elementy polinezyjskich kultur uległy zapomnieniu. Zanikły charakterystyczne elementy organizacji społecznej Polinezyjczykow, takich jak absolutna władza naczelnikow i zhierarchizowana struktura społeczna . Około połowy tubylcow porzuciło całkowicie tradycyjny styl ?ycia i utrzymuje si? z pracy w sektorze handlowo-usługowym, turystycznym lub pracuje w administracji pa?stwowej. Wielu wyspiarzy emigruje w celach zarobkowych do innych pa?stw Oceanii, głownie do Nowej Kaledonii [3] .

Warunki naturalne [ edytuj | edytuj kod ]

  Osobny artykuł: Geografia Polinezji Francuskiej .

Wyspy pochodzenia wulkanicznego i koralowego. Klimat zale?nie od szeroko?ci geograficznej zwrotnikowy b?d? podzwrotnikowy wilgotny. Najwy?szy szczyt archipelagu to Mont Orohena (2241 m).

Klimat na wyspach jest rownikowy wilgotny, lub wybitnie wilgotny, a na południu zwrotnikowy wilgotny. Temperatura wynosi od 22 do 28 °C w połnocnych i ?rodkowych wyspach Polinezji i 17 do 25 °C w południowych. Najwi?ksze opady s? notowane w południowo-zachodnich wyspach i si?gaj? od 2000 do nawet 2800 mm rocznie.

Gospodarka [ edytuj | edytuj kod ]

Głownym zaj?ciem ludno?ci jest wci?? rolnictwo i rybołowstwo, ale dynamicznie wzrasta sektor usług, a zwłaszcza tych zwi?zanych z turystyk?. Eksport pereł i macicy perłowej, kopry, wanilii. Import paliw, ?ywno?ci, maszyn i urz?dze?. Głowni partnerzy handlowi: Francja, Japonia, USA. Stopa bezrobocia 11,7% (2005). PKB na 1 mieszka?ca ? 17,5 tys. dolarow USA (2003), inflacja ? 1,1% (2006) [4] .

Emisja gazow cieplarnianych [ edytuj | edytuj kod ]

Emisja rownowa?nika dwutlenku w?gla z Polinezji Francuskiej wyniosła w 1990 roku około 1 Mt, z czego 0,839 Mt stanowiła emisja dwutlenku w?gla. W przeliczeniu na mieszka?ca emisja wyniosła wowczas 4,229 t dwutlenku w?gla, a w przeliczeniu na 1000 dolarow PKB 175 kg. Od tego czasu emisje wahaj? si?, przy czym do?? du?y, ale przej?ciowy wzrost nast?pił w 2012, a zauwa?alne spadki w 1994 i 2013. Głownym ?rodłem emisji przez cały czas były energetyka, a czasem wzrastała rola transportu. W 2018 emisja dwutlenku w?gla pochodzenia kopalnego wyniosła 0,574 Mt, a w przeliczeniu na mieszka?ca 2 t i w przeliczeniu na 1000 dolarow PKB 68 kg [5] .

Religia [ edytuj | edytuj kod ]

Struktura religijna kraju w 2010 roku według Pew Research Center [6] [7] :

Prom w Zatoce Papeete

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. French Polynesia . World Statesmen.org - Ben M. Cahoon. [dost?p 2015-01-22]. ( ang. ) .
  2. The World Factbook ? Central Intelligence Agency [online], www.cia.gov [dost?p 2017-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-15] ( ang. ) .
  3. Aleksander Posern-Zieli?ski (red.): Wielka Encyklopedia Geografii ?wiata . T. 18: ?wiat grup etnicznych. Pozna?: Kurpisz, 2000, s. 189-190.
  4. Polinezja Francuska. Gospodarka , [w:] Encyklopedia PWN [dost?p 2017-12-29] .
  5. French Polynesia , [w:] F.   Monforti-Ferrario i inni , Fossil CO2 and GHG emissions of all world countries. 2019 report ? Study [pdf], Luksemburg: Publications Office of the European Union, 2019, s. 108, DOI 10.2760/687800 , ISBN  978-92-76-11100-9 ( ang. ) .
  6. Religious Composition by Country, in Percentages . The Pew Research Center. [dost?p 2014-06-29].
  7. Christian Population as Percentages of Total Population by Country . The Pew Research Center. [dost?p 2014-06-29].

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]