Polinezja Francuska
?
wspolnota zamorska
Francji
obejmuj?ca 5
archipelagow
i ponad 150
wysp
na
Oceanie Spokojnym
, we wschodniej cz??ci
Polinezji
. Ł?czna powierzchnia wysp to 3521
km²
, a ludno?? ? 259,7 tys. mieszk. (2007). Stolic? tego terytorium jest
Papeete
(26 tys., 2007) na wyspie
Tahiti
.
J?zykiem urz?dowym
jest
j?zyk francuski
.
Polinezja Francuska podzielona jest na pi?? podjednostek, obejmuj?cych głowne archipelagi:
W skład Polinezji Francuskiej wchodz? m.in. wyspy: Towarzystwa (1,96 tys. km²) z najwi?ksz? i najbardziej znan? wysp? Tahiti (1000 km²) w archipelagu
Wysp Na Wietrze
oraz Markizy (1,3 tys. km²), Tuamotu (398 km²), Tubuai (287 km²), Gambiera (230 km²).
Dawniej z Polinezji Francuskiej była rownie? administrowana wyspa
Clipperton
, ktora pozostaje osobn? posiadło?ci? Francji. W 2007 roku administracja wysp? została przekazana bezpo?rednio francuskiemu rz?dowi, a administratorem jest Minister Terytoriow Zamorskich.
Polinezj? Francusk? według spisu powszechnego w 2007 r. zamieszkiwało 259,7 tys. mieszka?cow. Przyrost naturalny wynosi 14,6‰ (2000), natomiast analfabetyzm: 2%.
Mo?emy wyro?ni? trzy głowne grupy mieszka?cow:
Pozostali mieszka?cy to kilkutysi?czna grupa wyspiarzy z innych wysp Pacyfiku.
Wielu wyspiarzy pochodzi ze zwi?zkow europejsko-polinezyjskich lub chi?sko-polinezyjskich. Nazywani s? oni odpowiednio
Demis
lub
Hapa
.
W wyniku ingerencji kolonialnej prowadzonej na wyspach przez Francuzow, elementy polinezyjskich kultur uległy zapomnieniu. Zanikły charakterystyczne elementy organizacji społecznej Polinezyjczykow, takich jak absolutna władza naczelnikow i
zhierarchizowana struktura społeczna
. Około połowy tubylcow porzuciło całkowicie tradycyjny styl ?ycia i utrzymuje si? z pracy w sektorze handlowo-usługowym, turystycznym lub pracuje w administracji pa?stwowej. Wielu wyspiarzy emigruje w celach zarobkowych do innych pa?stw Oceanii, głownie do
Nowej Kaledonii
[3]
.
Wyspy pochodzenia wulkanicznego i koralowego. Klimat zale?nie od szeroko?ci geograficznej zwrotnikowy b?d? podzwrotnikowy wilgotny. Najwy?szy szczyt archipelagu to
Mont Orohena
(2241 m).
Klimat na wyspach jest rownikowy wilgotny, lub wybitnie wilgotny, a na południu zwrotnikowy wilgotny. Temperatura wynosi od 22 do 28 °C w połnocnych i ?rodkowych wyspach Polinezji i 17 do 25 °C w południowych.
Najwi?ksze opady s? notowane w południowo-zachodnich wyspach i si?gaj? od 2000 do nawet 2800 mm rocznie.
Głownym zaj?ciem ludno?ci jest wci??
rolnictwo
i rybołowstwo, ale dynamicznie wzrasta sektor usług, a zwłaszcza tych zwi?zanych z turystyk?. Eksport pereł i macicy perłowej, kopry, wanilii. Import paliw, ?ywno?ci, maszyn i urz?dze?. Głowni partnerzy handlowi: Francja, Japonia, USA. Stopa bezrobocia 11,7% (2005). PKB na 1 mieszka?ca ? 17,5 tys. dolarow USA (2003), inflacja ? 1,1% (2006)
[4]
.
Emisja gazow cieplarnianych
[
edytuj
|
edytuj kod
]
Emisja
rownowa?nika dwutlenku w?gla
z Polinezji Francuskiej wyniosła w 1990 roku około 1 Mt, z czego 0,839 Mt stanowiła emisja dwutlenku w?gla. W przeliczeniu na mieszka?ca emisja wyniosła wowczas 4,229 t dwutlenku w?gla, a w przeliczeniu na 1000 dolarow
PKB
175 kg. Od tego czasu emisje wahaj? si?, przy czym do?? du?y, ale przej?ciowy wzrost nast?pił w 2012, a zauwa?alne spadki w 1994 i 2013. Głownym ?rodłem emisji przez cały czas były energetyka, a czasem wzrastała rola transportu. W 2018 emisja dwutlenku w?gla pochodzenia kopalnego wyniosła 0,574 Mt, a w przeliczeniu na mieszka?ca 2 t i w przeliczeniu na 1000 dolarow PKB 68 kg
[5]
.
Struktura religijna kraju w 2010 roku według
Pew Research Center
[6]
[7]
:
- ↑
French Polynesia
. World Statesmen.org - Ben M. Cahoon. [dost?p 2015-01-22].
(
ang.
)
.
- ↑
The World Factbook ? Central Intelligence Agency
[online], www.cia.gov
[dost?p 2017-10-04]
[zarchiwizowane z
adresu
2016-05-15]
(
ang.
)
.
- ↑
Aleksander Posern-Zieli?ski (red.):
Wielka Encyklopedia Geografii ?wiata
. T. 18: ?wiat grup etnicznych. Pozna?: Kurpisz, 2000, s. 189-190.
- ↑
Polinezja Francuska. Gospodarka
, [w:]
Encyklopedia PWN
[dost?p 2017-12-29]
.
- ↑
French Polynesia
, [w:]
F.
F.
Monforti-Ferrario
F.
F.
i inni
,
Fossil CO2 and GHG emissions of all world countries. 2019 report ? Study
[pdf], Luksemburg: Publications Office of the European Union, 2019, s. 108,
DOI
:
10.2760/687800
,
ISBN
978-92-76-11100-9
(
ang.
)
.
- ↑
Religious Composition by Country, in Percentages
. The Pew Research Center. [dost?p 2014-06-29].
- ↑
Christian Population as Percentages of Total Population by Country
. The Pew Research Center. [dost?p 2014-06-29].