Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pietro Igneo
(zm.
6 listopada
[1]
1089) ? włoski
błogosławiony
, mnich
benedykty?ski
oraz
kardynał
. Niekiedy podaje si?, ?e pochodził z rodu
Aldobrandini
, nie ma jednak na to dowodow.
Pochodził z Toskanii i został mnichem w
Vallombrosa
, ktora była o?rodkiem kongregacji benedykty?skiej (
wallombrozjan
). Sław? przyniosł mu w 1068 roku konflikt mi?dzy wspolnot? z Vallombrosa a biskupem Florencji
Pietro Mezzabarba
, ktorego mnisi oskar?yli o
symoni?
. Biskup zaprzeczył, a o jego winie miała zadecydowa?
proba ognia
. Opat
Giovanni Gualberto
do udziału w probie desygnował Pietro, ktory przeszedł j? zwyci?sko (st?d przydomek
Igneo
). W rezultacie biskup musiał ust?pi? ze stanowiska, a Pietro został najpierw przeorem w Passignano, a niedługo potem opatem klasztoru S. Salvatore w
Fucecchio
(płn. Toskania). W 1072 roku reformatorski
papie? Aleksander II
(1061?1073) mianował go
kardynałem-biskupem Albano
. Mimo to a? do 1079 rezydował w swym opactwie, a z godno?ci opata zrezygnował dopiero w 1081. W 1079 działał jako legat
Grzegorza VII
w Niemczech, a w 1080 i 1084?1085 we Francji. Nale?ał do najwierniejszych zwolennikow reformy gregoria?skiej i przeciwstawiał si? schizmie
antypapie?a Klemensa III
(1080/84?1100). Uczestniczył w
papieskiej elekcji 1086
i
papieskiej elekcji 1088
. Sygnował bull?
papie?a Urbana II
z 8 lipca 1089. Po raz ostatni po?wiadczony jest w kurii papieskiej we wrze?niu 1089; niespełna dwa miesi?ce po?niej zmarł. Co najmniej od XVII wieku jest czczony jako błogosławiony.
- ↑
H. Hoffmann,
Der Kalender des Leo Marsicanus
, Deutsches Archiv fur Erforschung des Mittelalters, Volume 21 (1965), Heft 1, s. 143 przyp. 104
- H.W. Klewitz,
Reformpapsttum und Kardinalkolleg
, Darmstadt 1957, s. 116 nr 9
- R. Huls,
Kardinale, Klerus und Kirchen Roms: 1049-1130
, Tybinga 1977, s. 90-91
