Panlogizm ( gr. π?ν, pan ? wszystko; λογιζμο?, logidzos ? rozumowanie, rozum) ? filozoficzna doktryna G.W.F. Hegla ^{[1] [2]} , głosz?ca to?samo?? bytu i my?lenia .

?Panlogizm” jest idealistyczn? teori? rozwoju przyrody i społecze?stwa. Stanowi etap logicznego rozwoju my?li, a poszczegolne zjawiska i zdarzenia s? koniecznymi momentami tego rozwoju (przyrody i dziejow ludzkich) w procesie realizowania si? absolutu ^[3] . Władysław Tatarkiewicz pisze o panlogizmie Hegla:

?Wszystko w ?wiecie jest konieczne, a je?li nie zdajemy sobie z tego sprawy i musimy odwoływa? si? do do?wiadczenia, to tylko dlatego, ?e umysł nasz jest niedoskonały. Logicznie mo?liwe jest wszystko, co niesprzeczne...” ^[4] .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• G.W.F. Hegel, Fenomenologia ducha , 1807, wyd pol. t. 1 2, 1963-64;
• Hegel, Nauka logiki , 1812, wyd. pol. t. 1 2, 1967-68;
• Hegel, Encyklopedia nauk filozoficznych , 1817, wyd. pol. 1990;