Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Namık Kemal
(ur.
2 grudnia
1840
w
Tekirda?u
, zm.
2 grudnia
1888
w Sakız (obecnie
Chios
)) ?
turecki
pisarz, poeta, publicysta, działacz polityczny i społeczny okresu
tanzimatu
.
Pochodził z rodziny
arystokratycznej
. Odebrał prywatn? edukacj?, uczył si?
perskiego
,
arabskiego
i
francuskiego
, 1857?1858 pracował jako tłumacz dla osma?skiego rz?du. Był członkiem parlamentu, wydawc? prasy (m.in. gazety
Tasvir-i Efkar
?
Opis idei
), członkiem komisji przygotowuj?cej tureck? konstytucj? i rzecznikiem rozwoju systemu o?wiaty i kształcenia kobiet, propagował dwie głowne idee:
vatan
(ojczyzna) i
hurriyet
(wolno??). B?d?c
liberalnym
my?licielem, nie odrzucał jednak
islamu
w swoim planie reform. Wierzył, ?e islam da si? pogodzi? z gruntown? modernizacj? Turcji w kierunku systemu konstytucyjnego zbli?onego do
angielskiego
. Kilkakrotnie został skazany na zesłanie. Był tworc? nowo?ytnej tureckiej literatury, bliskim romantykom. Napisał dramaty patriotyczno-społeczne, m.in.
Vatan yahut Silistre
(
Ojczyzna albo Silistria
, 1873),
Cezmi
, (1820), powie??
?ntibah yahut Ali Beyin serguze?iti
(
Przebudzenie albo do?wiadczenie Alego Beja
, 1874), opublikował tak?e zbiory szkicow historycznych, wierszy i artykułow publicystycznych.
