한국   대만   중국   일본 
Mundur garnizonowy (PSZ) ? Wikipedia, wolna encyklopedia Przejd? do zawarto?ci

Mundur garnizonowy (PSZ)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mundur garnizonowy ? typ umundurowania w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie .

W okresie istnienia Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie obowi?zywały nast?puj?ce typy ubiorow: polowy, garnizonowy i garnizonowo-słu?bowy [1] .

Zastosowanie [ edytuj | edytuj kod ]

Ubior garnizonowy obowi?zywał przede wszystkim oficerow centralnych władz wojskowych przebywaj?cych stale lub czasowo w Londynie , Edynburgu i Glasgow oraz oficerow uczestnicz?cych w oficjalnych uroczysto?ciach, jak: nabo?e?stwa, koncerty , przyj?cia czy wizyty. Poza słu?b? mogli ten typ ubioru nosi? wszyscy oficerowie, podoficerowie od sier?anta wzwy? i podchor??owie [1] .

Elementy umundurowania [ edytuj | edytuj kod ]

W skład ubioru garnizonowego oficerow wchodziła [1] :

  • czapka garnizonowa : rogata wzor 1935 lub okr?gła lotnictwa [a] [2]
  • beret lub fura?erka
  • kurtka oficerska z kamgarnu barwy khaki [b] , z wykładanym kołnierzem i klapami [3] noszona z koszul? khaki i krawatem
  • pas skorzany z poprzeczk? na słu?bie [4] , poza słu?b? pas z materiału kurtki
  • spodnie długie
  • br?zowe połbuty
  • r?kawiczki br?zowe ze skory lub zamszu

Zamiast przysługuj?cego wszystkim ?ołnierzom garnizonowego płaszcza sukiennego wielu oficerow nosiło dwurz?dowy płaszcz z wielbł?dziej wełny [c] , u?ywany powszechnie poza słu?b? przez oficerow brytyjskich. Ten na poły cywilny płaszcz z naramiennikami był "uwojskowiony" przez nało?enie oznak stopni i naszywek Poland [1] .

Ubiorem garnizonowym oficerow na Bliskim Wschodzie były kurtki bez podszewki i długie spodnie z popielatej lub piaskowej gabardyny albo z drelichu. Noszono te? pasy skorzane lub z materiału kurtki, zale?nie od okoliczno?ci [1] .

Uwagi [ edytuj | edytuj kod ]

  1. noszona w Londynie, Edynburgu, Glasgow i Kairze
  2. tzw. frencz
  3. British Warm

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. a b c d e Zdzisław ?ygulski jun: Polski mundur wojskowy . s. 132.
  2. Leonard Ratajczyk : Historyczny rodowod polskiego ceremoniału wojskowego . s. 107.
  3. Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939?1945 . s. 197.
  4. Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939?1945 . s. 207.

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]