한국   대만   중국   일본 
Miotacz ognia FOG-2 ? Wikipedia, wolna encyklopedia Przejd? do zawarto?ci

Miotacz ognia FOG-2

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Miotacz ognia FOG-2 ? radziecka bro? słu??c? do walki na blisk? odległo?? i przeznaczona do ra?enia strumieniem ognia czołgow i siły ?ywej nieprzyjaciela . Znajdowała si? tak?e na wyposa?eniu ludowego Wojska Polskiego [a] .

Charakterystyka [ edytuj | edytuj kod ]

Miotacz FOG-2 był udoskonalon? wersj? Miotacza FOG-1 [b] . Był broni? jednorazowego działania, a w celu ponownego wykorzystania nale?ało go napełni?. Mieszanka zapalaj?ca była wyrzucana pod ci?nieniem gazow prochowych powstałych przy spalaniu si? ładunku prochowego [3] . Miał kształt walca , a w jego gornej pokrywie znajdowały si? dwa otwory: w jednym umieszczano ładunek miotaj?cy, przez drugi przechodziła rura syfonowa, ktorej ko?cowa cz??? stanowiła pr?downic?. Po napełnieniu zbiornika w komorze nabojowej na ładunku miotaj?cym umieszczano ładunek zapłonowy z zapalnikiem elektrycznym lub mechanicznym i ładunek prochowy. W momencie odpalenia zapalał si? najpierw ładunek zapłonowy, a nast?pnie prochowy. Gazy prochowe tłoczyły mieszank? zapalaj?c? ku przeponie. Przy odpowiednim ci?nieniu przepona p?kała i z pr?downicy wytryskiwał strumie? mieszanki zapalaj?cej. W tym momencie zapalał j? płomie? ładunku zapalaj?cego. W momencie oddawania strzału miotacz musiał by? wkopany w ziemi? lub przymocowany do słupa , muru lub innego przedmiotu [4] . Transport miotacza na stanowisko ogniowe odbywał si? poprzez przetaczanie go po ziemi [2] .

Dane taktyczno-techniczne [4] [3]

Budowa [ edytuj | edytuj kod ]

W skład zestawu wchodziły [5] :

  • zbiornik z mieszank?,
  • szklanka do pomieszczenia ładunku prochowego,
  • gwiazdko zapalaj?ce,
  • ruszt mieszcz?cy si? w szklance [d] ,
  • przepona z blachy aluminiowej [e] ,
  • ładunek prochowy,
  • komplet przyrz?dow i cz??ci zamiennych.

Uwagi [ edytuj | edytuj kod ]

  1. ↑ Miotacz ognia FOG-2 wycofany został z kompanii miotaczy ognia 2 batalionu miotaczy ognia i zadymiania pod koniec lat 50. XX w. [1]
  2. ↑ Fugasowy miotacz ognia FOG-1 ro?nił si? FOG-2 tym, ?e mo?na go było odpala? tylko za pomoc? pr?du elektrycznego; nie mogł by? przetaczany po ziemi, a na stanowisko ogniowe przenosiło go co najmniej dwoch ?ołnierzy [2] .
  3. ↑ Przy sprzyjaj?cych warunkach terenowych i atmosferycznych oraz ustawieniu pr?dnicy w stosunku do poziomu ziemi pod k?tem 5°?7° i wykorzystaniu zg?szczonej mieszanki zapalaj?cej maksymalna odległo?? strzelania wynosiła 80?100 m [2] .
  4. ↑ Ruszt słu?ył jako opora dla ładunku prochowego i nadania kierunku gazom prochowym.
  5. ↑ Przepona zamykała dysz? pr?dnicy, a p?kała w momencie, gdy ci?nienie w zbiorniku dochodziło do 40?50 atm [3] .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. ↑ Nowak 2001 ↓ , s. 78.
  2. ↑ a b c Malczewski i Polkowski 1970 ↓ , s. 234.
  3. ↑ a b c Malczewski i Polkowski 1970 ↓ , s. 233.
  4. ↑ a b Nowak 2001 ↓ , s. 63.
  5. ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓ , s. 232.

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

  • Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie: krotki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny ?wiatowej . T. 4: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek in?ynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
  • Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprz?t i ?rodki wojsk chemicznych . T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej , 2001. ISBN  83-88062-81-6 .
?rodło: ? https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Miotacz_ognia_FOG-2&oldid=72634052 ”