Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michel Petrucciani
(ur. 28 grudnia 1962 w
Orange
, zm. 6 stycznia 1999 w
Nowym Jorku
[1]
) ? francuski pianista i kompozytor
jazzowy
.
Pochodził z muzycznej rodziny włosko-francuskiej. Jego ojciec grał na gitarze, a brat na kontrabasie. Urodził si? z wrodzon? chorob? ko?ci (
osteogenesis imperfecta
), powoduj?c?
karłowato??
.
Pierwszy koncert zagrał w wieku 13 lat. W 1982 przeniosł si? do
Stanow Zjednoczonych
. W 1986 nagrał istotny dla jego kariery album z
Wayne’em Shorterem
i
Jimem Hallem
. Nagrywał tak?e z wieloma innymi muzykami ameryka?skimi, m.in. z
Dizzym Gillespiem
,
Anthonym Jacksonem
,
Steve’em Gaddem
. Grywał w duetach, m.in. z
Eddym Louissem
(organy Hammonda) i
Stephane’em Grappellim
(skrzypce).
W 1994 został odznaczony w
Pary?u
Orderem
Legii Honorowej
.
- Flash
(1980)
- Michel Petrucciani Trio
(1981)
- Date with Time
(1981)
- Michel Petrucciani
(1981)
- Oracle's Destiny
(1982)
- Toot Suite
(1982)
- 100 Hearts
(1983)
- Live at the Village Vanguard
(1984)
- Note'n Notes
(1984)
- Cold Blues
(1985)
- Pianism
(1985)
- Power of Three
(1986)
- Michel plays Petrucciani
(1987)
- Music
(1989)
- Playground
(1991)
- Live
(1991)
- Promenade with Duke
(1993)
- The blue note years
(1993)
- Marvellous
(1994)
- Conference De Presse
(1994)
- Darn that Dream
(1996)
- Flamingo
(1996)
- Au Theatre Des Champs-Elysees
(1997)
- Both Worlds
(1998)
- Solo Live
(1999)
- Estate
(1999)
- Trio in Tokyo
(1999)
- Bob Malach & Michel Petrucciani
(2000)
- Concerts Inedits /Live
(2000)
- Conversation
(2001)