Maximiliano Hernandez Martinez

Data i miejsce urodzenia	21 pa?dziernika 1882 Salwador
Data i miejsce ?mierci	15 maja 1966 Honduras
Prezydent Salwadoru (tymczasowy)
Okres	od 4 grudnia 1931 do 28 sierpnia 1934
Poprzednik	rz?d cywilny
Nast?pca	Andres Ignacio Menendez (samozwaniec)
Prezydent Salwadoru
Okres	od 1 marca 1935 do 9 maja 1944
Poprzednik	Andres Ignacio Menendez (samozwaniec)
Nast?pca	Andres Ignacio Menendez (samozwaniec)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Maximiliano Hernandez Martinez (wym. [ern?ndes mart?nes]; ur. 21 pa?dziernika 1882 w San Matias , zm. 15 maja 1966 w Jamastran ) ? generał armii Salwadoru , ktory sprawował dyktatorskie rz?dy w tym pa?stwie od 1931 do 1944.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Doj?cie do władzy [ edytuj | edytuj kod ]

Pełnił funkcj? szefa sztabu armii i ministra wojny rz?dzie prezydenta Arturo Araujo , ktorego poparł w wyborach prezydenckich w marcu 1931 zorganizowanych przez odchodz?cego prezydenta Pio Romero Bosque w celu powi?kszenia swoich wpływow politycznych ^[1] , co udało mu si? po tym osi?gn??. W 1931 na drodze wojskowego zamachu stanu obalił go po spadku popularno?ci jego rz?dow spowodowanym przez ?wiatowy kryzys ekonomiczny oraz niewypłacaniu pensji ?ołnierzom od ponad miesi?ca przez rz?d. ^[2] Władz? po Araujo przej?ła zaakceptowana przez USA junta, w ktorej Maximiliano Hernandez został wiceprezydentem, po czym zobowi?zał si? przeprowadzi? wolne wybory. Odniosł w nich zwyci?stwo i rz?dził przez dwie kadencje, zapocz?tkowuj?c trwaj?cy przez ponad 40 lat okres autorytaryzmu wojskowego w historii Salwadoru .

Powstanie w 1932 [ edytuj | edytuj kod ]

  Osobny artykuł: Powstanie chłopskie w Salwadorze .

Po obj?ciu urz?du prezydenta w dniu 4 grudnia 1931 Hernandez musiał ju? w styczniu nast?pnego roku zmierzy? si? z powstaniem chłopow zachodniosalwadorskich, Indian pochodz?cych przewa?nie z plemienia Pipil oraz członkow Komunistycznej Partii Salwadoru (PCS). Hernandez ju? wcze?niej znał plany tego zrywu, tote? aresztował bez problemu przywodcow PCS, w tym Farabundo Martiego , po czym krwawo stłumił cał? rebeli?, doprowadzaj?c do ?mierci ludzi w liczbie od 10 000 do 30 000 ^[3] , po czym przyst?pił do eliminacji przywodcow ich wodzow: 1 lutego 1932 rozstrzelał Farabundo Martiego i pozostałych liderow PCS, to samo spotkało Feliciano Am? ? wodza plemienia Izalco ? oraz Francisco Sancheza ? chłopskiego dowodc? z departamentu Sonsonate. Brutalne stłumienie buntu przez Hernandeza, ktoremu pomogła oligarchia ziemska, wynikało z pragnienia prowadzenia przeze? proameryka?skiej polityki, z ktor? wi?zała si? realizacja działa? przeciwko wszelkim ruchom lewicowym. Przyczynił si? w ten sposob do rychłego i systematycznego procesu wynarodowienia Indian.

Prezydentura [ edytuj | edytuj kod ]

Hernandez po stłumieniu rebelii umocnił zaprowadzon? przez siebie w kraju militarn? dyktatur? z sob? na czele, czerpi?c ze wzorow faszystowskich i brutalnie rozprawiaj?c si? z przeciwnikami politycznymi, ktorych szeregi zło?one były głownie ze zwolennikow komunizmu i chrze?cija?skiej demokracji . Od 28 sierpnia 1934 do 1 marca 1935 był odsuwany od władzy przez samozwa?czego wojskowego Andresa Ignacio Menendeza, lecz i tym razem utrzymał si? przy władzy. Maximiliano Hernandez był wegetarianinem i teozofem wierz?cym w reinkarnacj? i wi?ksze obci??enie moralne w przypadku zabiciu mrowki ni? człowieka ^[4] , za? jednym z jego irracjonalnych zarz?dze? wewn?trzkrajowych było zaklejenie czerwonym papierem wszystkich latarni ulicznych na terenie całego pa?stwa w celu zapobiegni?cia epidemii odry ^[5] . W polityce zagranicznej realizował polityk? pogł?bienia stosunkow dyplomatycznych z pa?stwami faszystowskimi.

W gospodarce d??ył do zniwelowania konsekwencji kryzysu ekonomicznego rozpocz?tego w Salwadorze po spadku ?wiatowych cen kawy za czasow prezydenta Arturo Araujo. W tym celu uniewa?nił długi posiadaczy plantacji i zało?ył Bank Hipoteczny ? pa?stwow? instytucj? finansow?, ktora udzielała plantatorom kredytow, jednak z powodu charakteru swoich rz?dow jego osoba stała si? tak niepopularna, i? w maju 1944 kraj znalazł si? w stanie parali?u z powodu powszechnego strajku siedz?cego: pracownicy zjawiali si? w miejscach pracy, lecz nie wykonywali ?adnej roboty. Zniszczyło to plany Hernandeza odno?nie do przyst?pienia do kolejnych wyborow prezydenckich, ktore to posuni?cie wi?załoby si? ze złamaniem konstytucji zabraniaj?cej reelekcji. Armia usun?ła go z urz?du prezydenta podczas kolejnego zamachu stanu, jednak jego dyktatorska polityka była kontynuowana przez nast?pnych wojskowych prezydentow ^[6] . Hernandez ust?pił i uciekł do Gwatemali, a nast?pnie wyemigrował do Hondurasu. Tam został zad?gany przez swego kierowc?, Cipriano Moralesa , ktorego ojciec padł ofiar? re?imu Hernandeza.

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Hernandez Martinez Maximiliano , [w:] Encyklopedia PWN [dost?p 2014-06-12]   .
• Nowa encyklopedia powszechna PWN (Tom 2.), Wydawnictwo Naukowe PWN , Warszawa