Maximillian Adolph Otto Siegfried Schmeling

Pseudonim	Black Uhlan of the Rhine
Data i miejsce urodzenia	28 wrze?nia 1905 Klein Luckow
Data i miejsce ?mierci	2 lutego 2005 Wenzendorf
Obywatelstwo	Niemcy
Styl walki	lewor?czny
Kategoria wagowa	ci??ka
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	70 [1]
Zwyci?stwa	56
Przez nokauty	40
Pora?ki	10
Remisy	4
Multimedia w Wikimedia Commons

Max Adolph Otto Siegfried Schmeling (ur. 28 wrze?nia 1905 w Klein Luckow , zm. 2 lutego 2005 r. w Wenzendorfie ) ? niemiecki bokser.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Pochodził z Pomorza , z okolic Pasewalku . Boksowanie rozpocz?ł w 1922 r. w barwach Kraftsportverein Benrath. W 1924 r. przeszedł na zawodowstwo. Nast?pne lata to pasmo sukcesow: 1926 ? mistrzostwo Niemiec w wadze połci??kiej, 1927 ? mistrzostwo Europy w wadze połci??kiej, 1928 ? mistrzostwo Europy w wadze ci??kiej, 1930 ? mistrzostwo ?wiata wszechwag (pokonał w Nowym Jorku Jacka Sharkeya ). Został w ten sposob pierwszym supermistrzem boksu z Europy. W 1932 r. obronił tytuł w walce z Youngiem Striblingiem , by potem go straci? w rewan?owej walce z Sharkeyem.

Najwi?kszy rozgłos przyniosły mu jednak pojedynki z owczesnym krolem ringu , za ktorego uwa?ano Amerykanina Joe Louisa . W pierwszym spotkaniu w 1936 r. Max Schmeling zwyci??ył w 12. rundzie przez nokaut . Nie była to oficjalna walka o mistrzostwo ?wiata, lecz presti?owa konfrontacja czempionow czarnej i białej rasy, co szczegolnie podkre?lały ?rodki propagandy w owczesnych Niemczech , głosz?cej, ?e Max Schmeling to duma rasy. Rasy aryjskiej , co w Nowym Jorku spotkało si? z odpowiedzi? Joe to duma swojej rasy. Ludzkiej rasy ^[2] . Walk? ogl?dało na Yankee Stadium ponad 40 tys. osob. Hitlerowskie władze przyznały bokserowi znaczn? nagrod?, ktor? zainwestował w restauracj? w Szczecinie ^[3] .

W 1938 r. doszło do rewan?u z Louisem, ju? w oficjalnej walce o mistrzostwo ?wiata. Schmeling został znokautowany po zaledwie 124 sekundach walki.

Po 1933 zakupił domek letniskowy nad jeziorem Bobi?ci?skim Wielkim ^[4] , natomiast w latach 1937-1945 mieszkał w podmiasteckiej wsi Ponikła , gdzie od 2006 znajduje si? obelisk po?wi?cony jego pami?ci ^[5] .

W czasie wojny był jednym z nielicznych niemieckich sportowcow ?wiatowej sławy wcielonych do Luftwaffe za odmow? wst?pienia do NSDAP w 1935. Walczył jako spadochroniarz na Krecie ( Operacja Merkury ), doznaj?c według niektorych ?rodeł powa?nego urazu kr?gosłupa i kolana podczas l?dowania. Sam Schmeling jednak temu zaprzeczał, podaj?c, ?e po prostu zachorował na ?oł?dek, a rannego bohatera robiła z niego propaganda Goebbelsa ^[3] . Przed zako?czeniem walk o Kret? w doniesieniach medialnych pojawiła si? nieprawdziwa wiadomo?? o jego ?mierci. Po?niej przebywał rownie? w okupowanej Polsce i był go?ciem generalnego gubernatora Hansa Franka ^[6] .

W 1948 stoczył ostatni? walk? w karierze przegrywaj?c w Hamburgu na punkty z Richardem Vogtem. Na zawodowym ringu stoczył ł?cznie 70 walk ? 56 wygranych (36 k.o. ), 10 przegranych i 4 nierozstrzygni?te.

?on? Maksa Schmelinga była czeska aktorka Anny Ondra (1902-1987). Adolf Hitler, ktory chciał wykorzystywa? Schmelinga jako wzorcowy przykład aryjskiego niemieckiego sportowca, probował namowi? go na rozwod, jak rownie? na zwolnienie menad?era, ktory był ameryka?skim ?ydem, ale Schmeling odmawiał ^{[3] [7]} .

W 1938 roku, podczas Nocy kryształowej , ryzykuj?c własnym ?yciem, uratował dwoch nastoletnich braci pochodzenia ?ydowskiego ukrywaj?c ich w swoim pokoju hotelowym w Berlinie . Nast?pnie pomogł im si? wydosta? z terenu Niemiec . Trzymał ten fakt w tajemnicy przez 50 lat, a ujawnił zdarzenie jeden z uratowanych ^{[7] [8] [9]} .

Po zako?czeniu kariery Schmelingowi dobrze si? powodziło, był przedstawicielem firmy Coca-Cola na Hamburg . Wspierał finansowo ?yj?cego w biedzie swojego dawnego przeciwnika Joe Louisa, z ktorym si? zaprzyja?nił. W 1981 r. pokrył cz??ciowo koszty jego pogrzebu ^[3] .

W 1992 roku został wprowadzony do Mi?dzynarodowej Galerii Sław Boksu .

Prze?ył ponad 99 lat i jest najdłu?ej ?yj?cym bokserskim mistrzem ?wiata wszechwag w historii.

Max Schmeling we wspołczesnej kulturze popularnej [ edytuj | edytuj kod ]

W 2002 r. odbyła si? premiera fabularnego filmu telewizyjnego produkcji ameryka?skiej w re?. S.Jamesa , Joe and Max , opowiadaj?cego o ?yciu Maksa Schmelinga i Joe Louisa. W posta? Schmelinga wcielił si? Til Schweiger ^[10] .

Jego imieniem nazwano rownie? Hal? Sportow? w Berlinie .

Polska grupa punkrockowa ? The Analogs nagrała o nim piosenk?, ktor? zatytułowała ?Max Schmeling” (na płycie Hlaskover Rock z 2000 r.).

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Piotr Korczy?ski: Wojownicy, ?ołnierze i ?mier? nie zawsze pełna chwały . Krakow: Cztery Strony, 2015. ISBN  978-83-65137-02-9 .

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

• Hall of Fame ? Max Schmeling . hall-of-fame-sport.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-19)]. ( niem. )