Max Decugis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Max Decugis
Ilustracja
Pa?stwo

  Francja

Data i miejsce urodzenia

24 wrze?nia 1882
Pary?

Data i miejsce ?mierci

6 wrze?nia 1978
Biot

Gra pojedyncza
Roland Garros

1R (1925)

Wimbledon

SF (1911, 1912)

US Open

1R (1925)

Gra podwojna
Wimbledon

W (1911)

Dorobek medalowy
Reprezentacja   Francja
Igrzyska olimpijskie
złoto Antwerpia 1920 tenis ziemny
( gra mieszana )
br?z Antwerpia 1920 tenis ziemny
( gra podwojna )
Olimpiada Letnia 1906
złoto Ateny 1906 ( gra pojedyncza )
złoto Ateny 1906 ( gra podwojna )
złoto Ateny 1906 ( gra mieszana )
Reprezentacja   Dru?yna mieszana
Igrzyska olimpijskie
srebro Pary? 1900 tenis ziemny
( gra podwojna )

Maxime Omer Mathieu Decugis (ur. 24 wrze?nia 1882 w Pary?u , zm. 6 wrze?nia 1978 w Biot ) ? francuski tenisista , zwyci?zca Wimbledonu w grze podwojnej, medalista igrzysk olimpijskich.

Kariera tenisowa [ edytuj | edytuj kod ]

Chodził do szkoły w Anglii, gdzie uczył si? gra?, staj?c si? powa?nym przeciwnikiem dla zawodnikow brytyjskich [1] .

W grze pojedynczej Decugis wygrał osiem razy mistrzostwa Francji i cztery razy dochodził do finału. Turniej ten, obecnie zaliczany do imprez wielkoszlemowych , w czasach sukcesow Decugisa nie miał charakteru mi?dzynarodowego [1] . Decugis triumfował tak?e trzyna?cie razy w deblu oraz siedem razy w mik?cie, szczegolnie siln? par? tworzył z Maurice’em Germotem .

W 1911 roku jako pierwszy Francuz doszedł do ?wier?finału na Wimbledonie. W tym samym roku z Andre Gobertem wygrał Wimbledon w grze podwojnej, pokonuj?c w finale obro?cow tytułu Josiaha Ritchieego i Anthony’ego Wildinga . Był to pierwszy tytuł Wimbledonu zdobyty przez Francuzow [1] . Rok po?niej para Decugis i Gobert nie sprostała w finale (challenge round) Charlesowi Dixonowi i Herbertowi Roperowi-Barrettowi .

Startuj?c w igrzyskach olimpijskich Decugis zdobył trzy medale. W 1900 roku, podczas igrzysk olimpijskich w Pary?u wywalczył srebrny medal w deblu w parze z Amerykaninem Basilem Spaldingiem de Garmendia . Br?zowy medal w deblu zdobył na igrzyskach olimpijskich w Antwerpii w 1920 roku, partneruj?c Pierre’owi Albarranowi . Na tych samych zawodach został mistrzem olimpijskim w grze mieszanej , razem z Suzanne Lenglen . Ponadto wygrał gr? pojedyncz?, podwojn? i mieszan? na nieoficjalnej olimpiadzie letniej w Atenach w 1906 roku, imprezie zorganizowanej na dziesi?ciolecie pierwszych nowo?ytnych igrzysk olimpijskich.

W 1904 roku zadebiutował w reprezentacji Francji w Pucharze Davisa . Wyst?pował w tych rozgrywkach tak?e w 1905, 1912, 1913, 1914 i 1919 roku. Reprezentacja Francji nie odnosiła w tym czasie wi?kszych sukcesow. Ł?czny bilans wyst?pow Decugisa to 6 zwyci?stw i 9 pora?ek.

Finały w turniejach wielkoszlemowych [ edytuj | edytuj kod ]

Gra podwojna (1?1) [ edytuj | edytuj kod ]

Ko?cowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwyci?zca 1. 1911 Wimbledon, Londyn Trawiasta Francja Andre Gobert Wielka Brytania Josiah Ritchie
Nowa Zelandia Anthony Wilding
9:7, 5:7, 6:3, 2:6, 6:2
Finalista 1. 1912 Wimbledon, Londyn Trawiasta Francja Andre Gobert Wielka Brytania Charles Dixon
Wielka Brytania Herbert Roper-Barrett
6:3, 3:6, 4:6, 5:7

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. a b c Dutkowski 1979 ↓ , Czempion okresu pionierskiego, s. 41?51.

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]