Maksymilian Rosenmann (ur. 8 lutego 1889 w Pruchniku , zm. 1960 w Bielsku-Białej ) ? doktor medycyny, lekarz pediatra, autor pierwszej fizjologicznej teorii fibrynolizy.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Urodził si? w Pruchniku w powiecie jarosławskim w rodzinie Josefa Rosenmanna pruchnickiego handlarza i Rachel z domu Schnebaum. Przy urodzeniu otrzymał imiona Barech Mortche, lecz u?ywał głownie imienia Maksymilian ^[1] . W 1918 uko?czył studia medyczne na Uniwersytecie Wiede?skim. W latach 1914?1924 pracował w klinikach i szpitalach wiede?skich, robi?c specjalizacj? w pediatrii.

W 1924 po powrocie do Polski osiadł na stałe w Bielsku. Rozpocz?ł prac? ordynatora Oddziału Chorob Dzieci?cych Szpitala Powszechnego w Białej. W tym okresie cz?sto przebywał w Wiedniu, gdzie dokształcał si? w specjalno?ciach klinicznych oraz kontynuował swoje badania naukowe nad krzepliwo?ci? krwi (układem fibrynolitycznym osocza). Okres Zagłady przetrwał na terenie okupacji sowieckiej i w gł?bi ZSRR ? we Lwowie , Swierdłowsku (ob. Jekaterynburg) oraz w Uzbekistanie.

Po wojnie powrocił do Bielska, gdzie w latach 1946?1960 pracował jako ordynator Oddziału Dzieci?cego Szpitala Miejskiego w Bielsku-Białej. Opublikował 19 prac naukowych, z czego 12 dotyczyło fibrynolizy oraz zagadnie? pokrewnych. Został pochowany na cmentarzu ?ydowskim przy ul. Cieszy?skiej 92 w Bielsku-Białej (sektor B, rz?d I, nr grobu 568) ^[2] .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]