한국   대만   중국   일본 
Lubomyr Huzar ? Wikipedia, wolna encyklopedia Przejd? do zawarto?ci

Lubomyr Huzar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lubomyr Huzar
Любомир Гузар
Kardynał prezbiter
ilustracja
Herb duchownego Deus spes nostra est
Kraj działania

Ukraina

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1933
Lwow

Data i miejsce ?mierci

31 maja 2017
Kijow

Arcybiskup wi?kszy kijowsko-halicki
Okres sprawowania

2001?2011

Wyznanie

katolicyzm

Ko?cioł

Ukrai?ski Ko?cioł Greckokatolicki

Inkardynacja

MSU

Prezbiterat

30 marca 1958

Nominacja biskupia

22 lutego 1996 [1]

Chirotonia biskupia

2 kwietnia 1977

Kreacja kardynalska

21 lutego 2001
Jan Paweł II

Ko?cioł tytularny

Ko?cioł ?w. Zofii przy Via Boccea

Odznaczenia
Order Księcia Jarosława Mądrego III klasy Order Księcia Jarosława Mądrego IV klasy Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 kwietnia 1977

Konsekrator

Josyf Slipyj

Wspołkonsekratorzy

Iwan Praszko
Isidore Borecky

Lubomyr Huzar MSU ( ukr. Любомир Гузар) (ur. 26 lutego 1933 we Lwowie , zm. 31 maja 2017 w Kijowie [2] ) ? ukrai?ski biskup greckokatolicki , kardynał , studyta , arcybiskup wi?kszy kijowsko-halicki.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Urodził si? we Lwowie. Ojciec ? Jarosław Huzar (1897, Stanisławow?1963, Stany Zjednoczone), syn Lewa Huzara (pracował jako notariusz w Haliczu ) i jego ?ony Wilhelminy, pracował m.in. w Ukrai?skim banku ziemskim we Lwowie. Matka ? Rostysława z Demczukow, corka ksi?dza greckokatolickiego, proboszcza we wsi Kalne [3] .

Cz??? lat dzieci?cych sp?dził na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej . W 1944 przed nadej?ciem wojsk radzieckich opu?cił wraz z rodzin? Ukrain? i udał si? na emigracj? do Austrii. W latach 1944?1949 przebywał w Salzburgu , po?niej w Stanach Zjednoczonych Ameryki .

Studiował filozofi? i teologi? w Kolegium ?wi?tego Bazylego w Stamford , na Katolickim Uniwersytecie Ameryki w Waszyngtonie , na Fordham University w Nowym Jorku i na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana w Rzymie .

30 marca 1958 w katedrze w Stamford przyj?ł ?wi?cenia kapła?skie w obrz?dku bizantyjskim .

W latach 1958?1969 pracował jako wykładowca w ukrai?skim Kolegium ?w. Bazylego w Stamford. W latach 1969?1972 był profesorem eklezjologii na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana w Rzymie. W latach 1966?1969 pełnił funkcje proboszcza parafii greckokatolickiej w Kerhonkson. W 1972 wst?pił do zakonu studytow w Grottaferracie pod Rzymem. W 1974 r. został przeorem tego? klasztoru [4] .

2 kwietnia 1977 został mianowany przez arcybiskupa Josyfa Slipego sufraganem i otrzymał w Castel Gandolfo potajemnie sakr? biskupi? bez wcze?niejszego zatwierdzenia papieskiego. Pełnił funkcj? archimandryty mnichow studytow na Europ? i Ameryk?.

W 1993 powrocił na Ukrain? z zadaniem zorganizowania klasztoru studytow w diecezji tarnopolskiej .

W 1995 został wybrany przez Synod Biskupow Ukrai?skiego Ko?cioła Greckokatolickiego na egzarch? kijowsko-wyszhorodzkiego. W 1996 uzyskał potwierdzenie kanoniczno?ci swoich ?wi?ce? biskupich od papie?a Jana Pawła II i 22 lutego 1996 został mianowany biskupem tytularnym Nisa di Licia.

W pa?dzierniku 1996 został biskupem pomocniczym arcybiskupa wi?kszego lwowskiego, z tytułem koadiutora i nadzwyczajnymi pełnomocnictwami duszpasterskimi. Po ?mierci kardynała Myrosława Lubacziwskiego 23 grudnia 2000 został mianowany administratorem apostolskim archidiecezji lwowskiej.

25 stycznia 2001 został wybrany przez Synod Biskupow Ukrai?skiego Ko?cioła Greckokatolickiego arcybiskupem wi?kszym Lwowa i nast?pnego dnia otrzymał zatwierdzenie swojego tytułu od papie?a. W lutym 2001 otrzymał nominacj? kardynalsk?, z tytułem kardynała prezbitera S. Sofia a Via Boccea.

Był w gronie osob obecnych przy ?mierci Jana Pawła II. Brał udział w konklawe w 2005 r [4] .

Od sierpnia 2005 jako zwierzchnik Ko?cioła katolickiego obrz?dku bizantyjsko-ukrai?skiego nosił tytuł arcybiskupa wi?kszego Kijowa i Halicza . W latach 2005?2010 podejmował starania o podniesienie swojej metropolii do rangi patriarchatu .

3 maja 2008 otrzymał we Lwowie honorowe obywatelstwo tego miasta [5] .

10 lutego 2011 zło?ył rezygnacj? z funkcji arcybiskupa wi?kszego halicko-kijowskiego i zwierzchnika Ko?cioła katolickiego obrz?dku bizantyjsko-ukrai?skiego. Funkcj? locum tenens po jego dymisji przej?ł do czasu zwołania Synodu Biskupow Ukrai?skiego Ko?cioła Greckokatolickiego, arcybiskup lwowski Ihor Wo?niak [6] [7] .

26 lutego 2013 w zwi?zku z uko?czeniem 80 roku ?ycia, utracił prawo do udziału w konklawe . Zmarł 31 maja 2017 w Kijowie.

Odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

Zobacz te? [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. Do 1996 roku Stolica Apostolska nie uznawała oficjalnie kanoniczno?ci jego ?wi?ce? biskupich, gdy? odbyły si? one tajnie i bez mandatu papieskiego.
  2. Zmarł zwierzchnik grekokatolikow kard. Lubomyr Huzar [online], niedziela.pl [dost?p 2017-05-31] ( pol. ) .
  3. Korin?ia , s. 11.
  4. a b Grzegorz   Polak , Benedykt XVI Historia wyboru , Gda?sk 2005, s. 67, ISBN  83-87342-93-9 .
  5. Kard. Huzar ? honorowym obywatelem Lwowa . 4 maja 2008. [dost?p 2013-04-05].
  6. Rinuncia dell? Arcivescovo Maggiore di Kyiv-Haly? (Ucraina) . catholica.va, 2011-02-10. [dost?p 2011-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-20)].
  7. Papie? przyj?ł dymisj? kardynała . wprost.pl, 2011-02-10. [dost?p 2011-02-10]. ( pol. ) .
  8. Про нагородження Л. Гузара орденом князя Ярослава Мудрого [online], Оф?ц?йний вебпортал парламенту Укра?ни [dost?p 2021-08-25] ( ukr. ) .
  9. Про нагородження прац?вник?в п?дпри?мств, установ та орган?зац?й м?ста Львова [online], Оф?ц?йний вебпортал парламенту Укра?ни [dost?p 2021-08-25] ( ukr. ) .
  10. Про нагородження орденом князя Ярослава Мудрого [online], Оф?ц?йний вебпортал парламенту Укра?ни [dost?p 2021-08-25] ( ukr. ) .

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]