Kryzys ko?cielny (Cypr)

Kryzys ko?cielny ? konflikt mi?dzy zwierzchnikiem Cypryjskiego Ko?cioła Prawosławnego , arcybiskupem Makariosem III , a metropolitami Pafos , Kition i Kirenii , ktorzy wypowiedzieli mu posłusze?stwo, zarzucaj?c mu bezprawne ł?czenie ko?cielnej godno?ci z funkcj? prezydenta Cypru .

2 marca 1972 metropolita Pafos Gennadiusz (Macheriotis), metropolita Kition Antym (Macheriotis) oraz metropolita Kirenii Cyprian (Kyriakidis) za??dali od arcybiskupa Nowej Justyniany i całego Cypru Makarego III zło?enia dymisji z funkcji prezydenta Republiki Cypru ^[1], na ktor? został on wybrany w 1959 głosami społeczno?ci Grekow cypryjskich ^[2]^[3]. Ich zdaniem ł?czenie obydwu urz?dow było niedopuszczalne. Działanie trzech hierarchow zostało zainspirowane przez greck? junt? czarnych pułkownikow , negatywnie nastawion? do Makariosa III i jego polityki ^[1]. Organizacja przez ni? kryzysu w Ko?ciele Cypru ł?czyła si? z szersz? akcj? przeciwko niemu, zako?czon? ostatecznie zamachem stanu na Cyprze ^[1].

Kieruj?c si? trosk? o losy pa?stwa, arcybiskup odmowił rezygnacji z urz?du prezydenckiego. Wowczas 7 marca 1972 Gennadiusz, Antym i Cyprian ogłosili nało?enie na niego suspensy , do czego nie mieli prawa. Decyzj? t? skrytykowały wszystkie pozostałe Ko?cioły prawosławne, jednak hierarchowie odmowili wycofania si? ze swojego stanowiska. 13 kwietnia 1974 powtorzyli swoj? decyzj? o suspensie, za? 17 kwietnia wezwali Cypryjczykow do nieposłusze?stwa wobec Makariosa III. Ten ostatni zwrocił si? wowczas do czterech patriarchow staro?ytnych (Konstantynopola, Aleksandrii, Antiochii i Jerozolimy) z pro?b? o rozwi?zanie sporu ^[1].

5 lipca 1974 w Nikozji na Wielkim Synodzie patriarchowie Aleksandrii i Antiochii oraz delegaci pozostałych patriarchatow staro?ytnych ogłosili decyzj? trzech metropolitow niebył? i niekanoniczn?, po czym wezwali ich do zaakceptowania tych postanowie?. Po tym, gdy Gennadiusz, Antym i Cyprian odmowili ich uznania, zostali 14 lipca tego samego roku suspendowani. Wielki Synod wyznaczył natychmiast ich nast?pcow ^[1].

Ju? po ?mierci Makariosa III (w 1977), w 1982, były metropolita Pafos Gennadiusz wyraził skruch? przed Wielkim Synodem (ponownie składaj?cym si? z przedstawicieli Ko?cioła Cypru oraz patriarchatow staro?ytnych), ktory zdj?ł z niego suspens? i pozwolił na u?ywanie tytułu metropolity-seniora. Z inicjatywy zwierzchnika Ko?cioła Cypru, Chryzostoma I , ogłoszono rownie? po?miertne cofni?cie suspensy z metropolity Antyma (zm. 1976) ^[1].

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Bendza M., Szymaniak A.: Staro?ytne patriarchaty prawosławne . Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2005, ss. 141-142. ISBN 83-7431-060-X .
↑ Osiewicz P.: Pokojowa regulacja kwestii cypryjskiej. Aspekty prawne i polityczne . Toru?: Mado, 2008, s. 95. ISBN 978-83-89886-92-7 .
↑ Zgodnie z konstytucj? Cypru prezydent kraju był przedstawicielem Grekow cypryjskich i był przez nich wybierany. Turcy cypryjscy wybierali spo?rod siebie wiceprezydenta.

[sta-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Bendza M., Szymaniak A.: Staro?ytne patriarchaty prawosławne . Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2005, ss. 141-142. ISBN 83-7431-060-X .

[Osiewicz_P2008-s95-2] Osiewicz P.: Pokojowa regulacja kwestii cypryjskiej. Aspekty prawne i polityczne . Toru?: Mado, 2008, s. 95. ISBN 978-83-89886-92-7 .

[konst-3] Zgodnie z konstytucj? Cypru prezydent kraju był przedstawicielem Grekow cypryjskich i był przez nich wybierany. Turcy cypryjscy wybierali spo?rod siebie wiceprezydenta.

[1]

[2]

[3]