Konwencja polsko-gda?ska
(zwana potocznie ?Konwencj? parysk?”) ?
konwencja
zawarta w
Pary?u
9 listopada 1920 przez
Rzeczpospolit? Polsk?
i przedstawicieli
Wolnego Miasta Gda?ska (w organizacji)
[1]
w wykonaniu postanowie?
traktatu wersalskiego
o ustanowieniu Wolnego Miasta Gda?ska i szczegolnych prawach Polski w Wolnym Mie?cie (art. 104?108 traktatu). Konwencja regulowała prawa Polski w Gda?sku i wzajemne stosunki prawne Polski i Wolnego Miasta Gda?ska w sprecyzowaniu postanowie? traktatu wersalskiego (art. 104 traktatu)
[2]
.
Polski Urz?d Pocztowo-Telegraficzny
w
Wolnym Mie?cie Gda?sku
, utworzony w wyniku konwencji polsko-gda?skiej
Układ, sporz?dzony w
j?zykach miarodajnych
angielskim
i
francuskim
, podpisali: ze strony polskiej wysłannik RP do
Ligi Narodow
Ignacy Jan Paderewski
(zło?ył swoj podpis dopiero 15 listopada, w tym dniu ukonstytuowało si? Wolne Miasto Gda?sk), za? ze strony gda?skiej nadburmistrz miasta Gda?ska
Heinrich Sahm
i deputowany do
Zgromadzenia Konstytucyjnego Wolnego Miasta Gda?ska
,
Wilhelm Schummer
z
Partii Centrum
.
Konwencja zarejestrowana została w Sekretariacie Ligi Narodow 25 sierpnia 1925 r.
[3]
Depozytariuszem
był rz?d francuski (art. 40).
Zgodnie z postanowieniami konwencji, Polska odpowiadała za prowadzenie spraw zagranicznych i ochron? interesow obywateli Wolnego Miasta Gda?ska za granic?, zawieranie umow mi?dzynarodowych w imieniu Wolnego Miasta, zgod? na zaci?ganie zagranicznych zobowi?za? kredytowych przez Wolne Miasto, oraz rejestr statkow pływaj?cych pod gda?sk? bander?. Terytorium Wolnego Miasta nale?ało do
obszaru celnego
Rzeczypospolitej Polskiej, a
kontrola celna
była prowadzona przez polskich funkcjonariuszy celnych zarowno na granicy Wolnego Miasta z
Niemcami
, jak i na granicy morskiej. Polska miała zapewnione prawo do bezpo?redniego eksportu i importu towarow przez
port gda?ski
, posiadania własnej słu?by
pocztowej
,
telefonicznej
i
telegraficznej
, była wła?cicielem kolei na obszarze Wolnego Miasta (z wyj?tkiem linii tramwajowych). Ustanowiono wspoln? polsko-gda?sk?
Rad? Portu i Drog Wodnych Gda?ska
(z
parytetem
obu stron ? do pi?ciu przedstawicieli dla ka?dej z nich i prezydenta mianowanego wspolnie przez Rz?d RP i władze Wolnego Miasta Gda?ska) z uprawnieniami zarz?du portem, urz?dze? słu??cych portowi i swobodzie ?eglugi na
Wi?le
. Art. 33 zobowi?zywał Wolne Miasto Gda?sk do przestrzegania praw
mniejszo?ci rasowych, religijnych i j?zykowych
analogicznie do tego, co przewidywał
mały traktat wersalski
.
Spory miał rozpatrywa?
Wysoki Komisarz Ligi Narodow w Gda?sku
(art. 39).
Układem uzupełniaj?cym konwencj? parysk? była zawarta 24 pa?dziernika 1921 umowa warszawska, spisana w j?zykach
polskim
i
niemieckim
, ratyfikowana ustaw? z 17 grudnia 1921
[4]
.
Szczegołowe uprawnienia Polski były
sabotowane
przez władze Wolnego Miasta Gda?ska, ktore m.in. sprzeciwiały si? osiedlaniu obywateli polskich na jego terenie, jednocze?nie nie czyni?c w tym wzgl?dzie przeszkod obywatelom Niemiec, utrudniały zakładanie polskich przedsi?biorstw i społek handlowych, przywoz towarow polskich, zatrudnianie obywateli polskich i nabywanie nieruchomo?ci.