Komitet Ocalenia Publicznego ( fr. Comite de salut public ) ? nadzwyczajny organ wykonawczy, powołany w kwietniu 1793 roku w okresie rewolucji francuskiej , przez Konwent , celem opanowania kryzysowej sytuacji pa?stwa, spowodowanej wojn? z Austri? i Prusami, chaosem gospodarczym i kontrrewolucj? wewn?trzn?.

Uprawnienia i pozycja w systemie władzy [ edytuj | edytuj kod ]

KOP zast?pił rad? ministrow, maj?c faktycznie o wiele wi?ksze od niej uprawnienia. Teoretycznie zale?ny od Konwentu (ka?da jego propozycja uchwały musiała zosta? zatwierdzona przez parlament), w rzeczywisto?ci ju? od lipca 1793 cieszył si? na tyle du?ym presti?em, ?e jego decyzje przyjmowane były bez dłu?szych dyskusji. Komitet miał siedzib? w jednym ze skrzydeł pałacu Tuileries , a jego obrady - w odro?nieniu od Konwentu - nie były jawne.

Pierwszy skład [ edytuj | edytuj kod ]

Do lipca 1793 r. Komitet zdominowany był przez posłow umiarkowanej lewicy, pozostaj?cych pod wpływem Dantona . Cho? nominalnie KOP nigdy nie miał przewodnicz?cego, to ten polityk odgrywał wiod?c? rol? w pracach organu władzy. Poza tym członkami Komitetu byli:

Członek Komitetu		Pocz?tek członkostwa	Zako?czenie członkostwa	Reprezentowany w Konwencie okr?g	Uwagi
Georges Danton		7 kwietnia 1793	10 lipca 1793	Pary?	nie wszedł do drugiego składu Komitetu; podczas terroru jakobi?skiego oskar?ony o zdrad?, skazany na ?mier? i ?ci?ty
Jean-Francois Delmas		7 kwietnia 1793	10 lipca 1793	Haute-Garonne	nie wszedł do drugiego składu Komitetu; za Dyrektoriatu członek Rady Starszych
Jean-Jacques Breard		7 kwietnia 1793	5 lipca 1793	Charente-Inferieure	nie wszedł do drugiego składu Komitetu; za Dyrektoriatu członek Rady Starszych; za Konsulatu członek Ciała Ustawodawczego (i przez pewien okres jego przewodnicz?cy)
Bertrand Barere de Vieuzac		7 kwietnia 1793	1 sierpnia 1794	Hautes-Pyrenees	wszedł do drugiego składu Komitetu
Pierre Joseph Cambon		7 kwietnia 1793	10 lipca 1793	Herault	nie wszedł do drugiego składu Komitetu; po przewrocie 9 thermidora ukrywał si? w Montepelier; po restauracji Burbonow jako krolobojca skazany na wygnanie przebywał w Belgii; zmarł w Saint Josse Ten Voode
Jean Antoine Debry		7 kwietnia 1793	1793	Aisne	zast?piony przez Lindeta; nie wszedł do drugiego składu Komitetu; po restauracji Burbonow jako krolobojca skazany na wygnanie przebywał w Niderlandach; po rewolucji lipcowej wrocił do Francji
Louis-Bernard Guyton de Morveau		7 kwietnia 1793	10 lipca 1793	Cote d’Or	nie wszedł do drugiego składu Komitetu; za Dyrektoriatu członek Rady Pi?ciuset
Jean Baptiste Robert Lindet		7 kwietnia 1793	12 czerwca 1793	Eure	zasiadał w Komitecie z krotk? przerw? - zarowno w jego pierwszym jak i drugim składzie
Jean Baptiste Treilhard		7 kwietnia 1793	12 czerwca 1793	Seine-at-Oise	nie wszedł do drugiego składu Komitetu; za Dyrektoriatu członek Rady Pi?ciuset; radca stanu za Konsulatu i I Cesarstwa
Jean-Francois Delacroix		7 kwietnia 1793	10 lipca 1793	Eure-at-Loir	nie wszedł do drugiego składu Komitetu; podczas terroru jakobi?skiego oskar?ony o zdrad?, skazany na ?mier? i ?ci?ty

Drugi skład [ edytuj | edytuj kod ]

Komitet kierowany przez Dantona nie spełnił stawianych wobec niego oczekiwa? i został 27 lipca 1793 roku zast?piony przez bardziej lewicowy skład z Maksymilianem Robespierre jako nieformalnym przywodc?. Kierowany przez niego Komitet zdołał wyprowadzi? kraj z najwi?kszego kryzysu i dlatego zyskał przydomek Wielkiego Komitetu . We wrze?niu 1793 r. do KOP doł?czyli, na wyra?ne ??danie sankiulotow dwaj ultraradykałowie: Jacques-Nicolas Billaud-Varenne i Jean-Marie Collot d’Herbois .

Skład KOP (do 27 lipca 1794):

Członek Komitetu		Pocz?tek członkostwa	Zako?czenie członkostwa	Reprezentowany w Konwencie okr?g	Uwagi
Bertrand Barere de Vieuzac		7 kwietnia 1793	1 sierpnia 1794	Hautes-Pyrenees	po przewrocie 9 thermidora , skazany na deportacj? do Gujany Francuskiej zbiegł i ukrywał si? w Bordeaux ; po restauracji Burbonow został wygnany jako krolobojca i osiadł w Brukseli; po rewolucji lipcowej wrocił do Francji gdzie pozostawał do ?mierci
Jean Baptiste Robert Lindet		22 czerwca 1793	6 pa?dziernika 1794	Eure	po przewrocie 9 thermidora aresztowany; brał udział w Sprzysi??eniu Rownych ; za Dyrektoriatu przez krotki okres pełnił urz?d ministra finansow; po restauracji Burbonow został jako krolobojca skazany na wygnanie, jednak pozostał nielegalnie we Francji, a? do ?mierci
Pierre-Louis Prieur		10 lipca 1793	31 lipca 1794	Marna	po przewrocie 9 thermidora ukrywał si?; obj?ty amnesti?; po restauracji Burbonow został wygnany jako krolobojca; zmarł w Brukseli
Thomas-Augustin de Gasparin		10 lipca 1793	24 lipca 1793	Bouches-du-Rhone	ust?pił protestuj?c przeciw aresztowaniu Custine'a; zast?piony przez Robespierre’a; zmarł na zapalenie płuc
Jacques Alexis Thuriot		10 lipca 1793	20 wrze?nia 1793	Marna	ust?pił protestuj?c przeciw usuni?ciu Houcharda z urz?du; podczas przewrotu 9 thermidora nie pozwolił Robespierre’owi wygłosi? przemowienia; zagro?ony aresztowaniem zbiegł i ukrywał si? do czasu ogłoszenia amnestii; po restauracji Burbonow został wygnany jako krolobojca; zmarł w Liege
Marie-Jean Herault de Sechelles		10 lipca 1793	29 grudnia 1793	Seine-at-Oise	podczas terroru jakobi?skiego oskar?ony o zdrad?, skazany na ?mier? i ?ci?ty
Andre Jeanbon Saint Andre		10 lipca 1793	31 lipca 1794	Lot	w czasach Dyrektoriatu konsul w Algierze i Smyrnie ; za Konsulatu prefekt Mont-Tonnerre; zmarł w Moguncji
Louis de Saint-Just		10 lipca 1793	27 lipca 1794	Aisne	obalony podczas przewrotu 9 thermidora, uznany za wyj?tego spod prawa i ?ci?ty bez procesu
Georges Couthon		10 lipca 1793	27 lipca 1794	Puy-at-Dome	obalony podczas przewrotu 9 thermidora, uznany za wyj?tego spod prawa i ?ci?ty bez procesu
Maximilien de Robespierre		27 lipca 1793	27 lipca 1794	Pary?	obalony podczas przewrotu 9 thermidora, uznany za wyj?tego spod prawa i ?ci?ty bez procesu
Jacques Nicolas Billaud-Varenne		6 sierpnia 1793	1 sierpnia 1794	Pary?	podczas przewrotu 9 thermidora wyst?pił przeciw Robespierrowi, mimo to został skazany na deportacj? do Gujany Francuskiej; ułaskawiony za Konsulatu ; pod koniec ?ycia przebywał w Stanach Zjednoczonych i na wyspie Haiti ; zmarł w San Domingo
Jean-Marie Collot d’Herbois		6 sierpnia 1793	1 sierpnia 1794	Pary?	podczas przewrotu 9 thermidora wyst?pił przeciw Robespierrowi, mimo to został skazany na deportacj? do Gujany Francuskiej gdzie zmarł na ?ołt? febr?
Lazare Carnot		14 sierpnia 1793	6 pa?dziernika 1794	Pas-de-Calais	jeden z członkow Dyrektoriatu; minister wojny za Konsulatu oraz minister spraw wewn?trznych podczas 100 dni Napoleona po ostatecznej przegranej Napoleona osiedlił si? w Magdeburgu gdzie zmarł
Claude-Antoine Prieur-Duvernois		14 sierpnia 1793	6 pa?dziernika 1794	Cote-d’Or	za Dyrektoriatu członek Rady Pi?ciuset; po obj?ciu władzy przez Napoleona odszedł od polityki; zmarł w Dijon

Upadek Robespierre’a [ edytuj | edytuj kod ]

Tarcia wewn?trzne w Komitecie Ocalenia Publicznego stały si? jedn? z wa?niejszych przyczyn upadku jakobinow. Fanatyzm ideowy Robespierre’a przera?ał wi?kszo?? członkow KOP (poza Saint-Justem i Couthonem), ktorzy w obawie o własne ?ycie zawi?zali spisek i 9 thermidora roku II (27 lipca 1794) doprowadzili w Konwencie do aresztowania Robespierre’a i stronnikow, a nast?pnie do ich egzekucji.

W okresie potermidoria?skim KOP stracił nadzwyczajne uprawnienia i miał zajmowa? si? jedynie polityk? zagraniczn? i wojskowo?ci?. Wprowadzono zasad? rotacji członkow, a w 1795 r. całkowicie zlikwidowano ten organ władzy.

Zobacz te? [ edytuj | edytuj kod ]

• rewolucja francuska
• Komitet Bezpiecze?stwa Powszechnego
• Konwent Narodowy