Rifle, Anti-Tank, .55in, Boys

Pa?stwo	Wielka Brytania
Rodzaj	powtarzalny karabin przeciwpancerny
Historia
Prototypy	1934 ? 1937
Produkcja	1937 ? ok. 1942
Wyprodukowano	ok. 62 000 egz.
Dane techniczne
Kaliber	13,97 mm
Naboj	Kynoch .55 Boys (13,97 × 99 mm)
Wymiary
Długo??	1625 mm
Długo?? lufy	977 mm
Masa
broni	16,3 kg
Inne
Pr?dko?? pocz. pocisku	740 ? 846 m/s
Przebijalno?? pancerza	23,2 mm (z odległo?ci 91,4 m (100 jardow ), przy k?cie trafienia 90 stopni)
Multimedia w Wikimedia Commons

Rifle, Anti-Tank, .55 in, Boys ? karabin przeciwpancerny kal. 13,97 mm, konstrukcji brytyjskiej , z okresu II wojny ?wiatowej .

Historia [ edytuj | edytuj kod ]

W okresie I wojny ?wiatowej czołgi niemieckie nie zagra?ały aliantom . Było ich zbyt mało, aby mogły mie? wpływ na przebieg operacji wojennych.

Traktat wersalski ko?cz?cy I wojn? ?wiatow? postanowił m.in. o rozbrojeniu Niemiec. Wszystko zapowiadało dalsz? pokojow? przyszło??. Nikt nie miał ochoty wydawa? pieni?dzy na zbrojenia. Dopiero w latach trzydziestych dostrze?ono, ?e III Rzesza ponownie si? uzbraja. Poczyniono wi?c proby przeciwdziałania zagro?eniu.

British Army dostrzegła brak w swoim uzbrojeniu odpowiednio lekkiej broni przeciwpancernej. W pa?dzierniku 1934 roku wydano instrukcj? w celu przygotowania projektow rusznic przeciwpancernych . Projektowi nadano kryptonim ?Stanchion”. Oficerem odkomenderowanym do nadzoru nad cało?ci? prac badawczych był kapitan Boys.

Now? bro? wprowadzono do uzbrojenia armii brytyjskiej w 1937 roku. Nadano jej nazw? na cze?? zmarłego tu? przed ko?cem realizacji projektu kapitana Boysa.

U?ycie [ edytuj | edytuj kod ]

Karabiny przeciwpancerne Boys zostały wprowadzone do uzbrojenia brytyjskich dywizji piechoty, pocz?tkowo w ilo?ci 144, a po?niej 361 egzemplarzy. U?ywano ich tak?e jako uzbrojenia transporterow opancerzonych Universal Carrier , a tak?e kilku typow samochodow pancernych . U?ywały ich patrole pustynne SAS . Jeden egzemplarz znalazł si? w uzbrojeniu rajdersow ameryka?skiej piechoty morskiej w czasie wypadu na atol Makin . Karabiny Boys zostały tak?e dostarczone armii fi?skiej . U?yto ich w czasie wojny zimowej z ZSRR . 13 marca 1940 armia fi?ska miała 130 sztuk tej broni. W czasie wojny kontynuacyjnej 1941?1944 posiadała ok. 400 sztuk tej broni.

Karabiny przeciwpancerne szybko straciły swoje znaczenie jako bro? do zwalczania czołgow. Szybki wzrost grubo?ci ich pancerza spowodował, ?e stały si? bezu?yteczne. Od roku 1942 rozpocz?ł si? proces wypierania ich z uzbrojenia przez granatniki przeciwpancerne PIAT .

U?ywano ich tak?e po II wojnie ?wiatowej. Wykorzystywali je mi?dzy innymi ?ołnierze izraelscy , chi?scy nacjonali?ci na Tajwanie (przekalibrowane, by mogły strzela? amunicj? kalibru 12,7 mm) oraz członkowie IRA ^[1] .

Konstrukcja [ edytuj | edytuj kod ]

Karabin przeciwpancerny Boys był broni? powtarzaln?, zasilan? z magazynka o pojemno?ci 5 nabojow, zakładanego od gory. Lufa miała siedem bruzd prawoskr?tnych. Trzon zamkowy posiadał dwa rygle.

W celu osłabienia odrzutu karabin wyposa?ono w hamulec wylotowy nakr?cany na wylot lufy, spr??ynowy osłabiacz odrzutu i poduszk? gumow? nakładan? na stopk? kolby . W kolbie znajdował si? mały pojemnik z olejem i p?dzelkiem ułatwiaj?cymi konserwacj? broni.

Karabin miał te? podpork? ło?a oraz chwyt pistoletowy przy urz?dzeniu spustowym. Prostok?tna muszka i celownik przeziernikowy były osadzone z lewej strony broni.

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Andrzej Ciepli?ski, Ryszard Wo?niak: Encyklopedia wspołczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku) . Warszawa 1994: Wydawnictwo ?WIS”, s. 32. ISBN  83-86028-01-7 .