Kaiserschlacht

I wojna ?wiatowa , front zachodni
Czas	21 marca ? 18 lipca 1918
Terytorium	połnocna Francja , Zachodnia Flandria , Belgia
Przyczyna	ofensywa niemiecka
Wynik	taktyczne zwyci?stwo niemieckie
Strony konfliktu
Francja   Imperium brytyjskie   Australia   Kanada   Indie Brytyjskie   Nowa Fundlandia   Nowa Zelandia   Południowa Afryka   Wielka Brytania   Włochy   Portugalia   Cesarstwo Niemieckie
Dowodcy
Ferdinand Foch Douglas Haig Philippe Petain John Pershing Alberico Albricci Fernando Abreu Erich Ludendorff
Straty
polegli+ranni: 433 000 [1] 418 374 [1] 5000 [2] 7000 polegli+ranni: 688 341 [1]
Poło?enie na mapie Francji miejsce bitwy
50°00′10″N   2°39′10″E / 50,002778   2,652778
Multimedia w Wikimedia Commons

Kaiserschlacht (z niem. Bitwa Cesarza ), inne nazwy: ofensywa wiosenna 1918 oraz ofensywa Ludendorffa ? seria atakow wojsk niemieckich na zachodnim froncie I wojny ?wiatowej , rozpoczynaj?ca si? 21 marca 1918 roku. Celem ofensywy było przełamanie frontu i pokonanie aliantow przed przybyciem wojsk ameryka?skich .

Kaiserschlacht podzielony został na cztery operacje o kryptonimach Michael , Georgette , Gneisenau oraz Blucher-Yorck , ktore miały by? wprowadzane w takiej kolejno?ci. Głown? operacj? był Michael ? miał on na celu okr??enie i zniszczenie sił Brytyjczykow , w wyniku czego front od Sommy do kanału La Manche zostałby wła?ciwie pozbawiony obro?cow, co umo?liwiłoby wdarcie si? wojsk niemieckich w gł?b terytorium Francji, omijaj?c trzon wojsk francuskich, zaj?cie Pary?a i zmuszenie Francji do podpisania pokoju. Pozostałe operacje miały na celu odwrocenie uwagi od tej głownej.

Ofensywa rozpocz?ła si? 21 marca 1918 roku uderzeniem około 750-tysi?cznej armii z 6 tysi?cami dział na długo?ci 60 kilometrow frontu zachodniego ( Operacja Michael ) ^[3] . Pocz?tkowo wojska niemieckie odnosiły sukcesy. Posuwano si? na zachod do?? szybko, brano je?cow i zdobywano dobra materialne ^[3] . Niektore oddziały zdobywały nawet 40 kilometrow dziennie. Wyniki podobne do tych zdarzyły si? tylko w 1914, na pocz?tku wojny. Mimo sukcesow, ofensywa nie osi?gn?ła ?adnego celu ^[3] . Pod koniec maja Niemcy przyst?piły do ofensywy na froncie francuskim ( operacja Blucher-Yorck ). I tutaj były sukcesy militarne, ale nie przeło?yły si? one na konsekwencje polityczne ^[3] . Ostatnia proba przerwania frontu miała miejsce 15 lipca nad Marn? ( bitwa nad rzek? Marn? ). Wstrzymano j? ju? 17 lipca, a dzie? po?niej kontrofensyw? rozpocz?ły armie pod dowodztwem francuskim i ameryka?skim ^[4] . 14 sierpnia 1918 roku dowodca generał Erich Ludendorff doniosł o pora?ce ^[4] .

Ofensywa sko?czyła si? formalnym sukcesem Niemcow, jednak z powodow logistycznych (braki w zaopatrzeniu przez rozci?gni?cie linii transportowych) nie zostały zrealizowane cele ostateczne. W sierpniu nast?piła aliancka kontrofensywa ( ofensywa stu dni ) przy wsparciu wojsk ameryka?skich, co ostatecznie zmusiło Niemcy do rokowa? pokojowych.

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Golo Mann : Niemieckie dzieje w XIX i XX wieku . tłum. Andrzej Kopacki . Olsztyn: Borussia, 2007. ISBN  978-83-89233-34-9 .
• Churchill: The World Crisis, tom 2 . Sprawd? autora:1.