Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joseph-Nicolas Delisle
(ur.
4 kwietnia
1688
w
Pary?u
, zm.
11 wrze?nia
1768
tam?e) ? francuski
astronom
i
kartograf
.
Zasugerował, ?e kolorowe pier?cienie, ktore mo?na zaobserwowa? wokoł Sło?ca, s? wynikiem uginania si? ?wiatła słonecznego na kropelkach wody, znajduj?cej si? w chmurach.
Był synem historyka i geografa
Claude’a Delisle
i młodszym bratem kartografa
Guillaume’a Delisle
. Podobnie jak jego bracia, rozpocz?ł studia klasyczne, po?wi?cił si? jednak astronomii. Był uczniem m.in.
Jacques’a Cassiniego
. W
1715
został członkiem
Francuskiej Akademii Nauk
.
W
1726
roku przybył, na zaproszenie cara
Piotra I Wielkiego
, do
Sankt Petersburga
, aby utworzy? szkoł? astronomii. Do Pary?a powrocił w 1747 roku. Zało?ył obserwatorium w
Cluny
, w ktorym pracował po?niej jego asystent
Charles Messier
. Innym jego uczniem był
Jerome Lalande
.
Prowadził prace nad ustaleniem odległo?ci
Sło?ca
od Ziemi na podstawie obserwacji przej?cia
Wenus
i Merkurego na tle tarczy słonecznej.Zaproponował jedn? z metod obserwacji
tranzytu Wenus
i
Merkurego
. W
1732
roku zaproponował
skal? termometryczn?
nazwan? po?niej
skal? Delisle’a
. W 1753 roku zorganizował ogolno?wiatowe badania przej?cia Wenus na tle tarczy Sło?ca (1761).
[1]
Krater
Delisle
na
Ksi??ycu
oraz planetoida
(12742) Delisle
zostały nazwane jego imieniem.
- Memoires pour servir a l’histoire et au progres de l’astronomie
(1738)
- Memoire sur les nouvelles decouvertes au nord de la mer du sud
(1752)