Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Josef Harpe
(ur.
21 wrze?nia
1887
w
Buer
, zm.
14 marca
1968
w
Norymberdze
) ?
niemiecki
generał, uczestnik
agresji na Polsk?
i
ataku na Zwi?zek Radziecki
, dowodca
4 Armii Pancernej
[1]
.
Urodził si? w miejscowo?ci Buer w pobli?u
Recklinghausen
. W 1909 roku wst?pił do wojska, słu??c w charakterze kandydata na oficera w 56 pułku piechoty ?Vogel von Falkenstein”. W 1913 roku został adiutantem III batalionu 56 pułku piechoty, a w 1914 roku dowodc? 5 kompanii, a nast?pnie adiutantem 56 pułku piechoty. W składzie tego pułku brał udział w
I wojnie ?wiatowej
. W 1916 roku został ranny. Pod koniec I wojny ?wiatowej został oficerem do zlece? dowodcy VII Korpusu i funkcj? t? pełnił do jej zako?czenia.
Po zako?czeniu I wojny ?wiatowej pozostał w wojsku wst?puj?c do
Reichswehry
i dniu 1 pa?dziernika 1919 roku został szefem sztabu 3 Brygady Reichswehry. Nast?pnie pełnił szereg funkcji dowodczych i sztabowych w ro?nych oddziałach Reichswehry. W tym te? czasie zacz?ł si? zajmowa? motoryzacj? wojska, w latach 1931?1933 przebywał w
ZSRR
, gdzie zapoznawał si? z systemem wojsk zmechanizowanych i pancernych.
W dniu 1 listopada 1933 roku po utworzeniu
Wehrmachtu
został instruktorem w obozie treningowym wojsk zmotoryzowanych w
Zossen
, pełnił tam słu?b? do 1935 roku. Nast?pnie został dowodc? 12 pułku strzelcow gorskich, a do 15 pa?dziernika 1935 roku dowodc? 3 pułku pancernego.
W dniu 1 sierpnia 1939 roku został dowodc? 1 Brygady Pancernej i jak jej dowodca bierze udział w
ataku na Polsk?
. Nast?pnie w marcu 1940 roku został dowodc? szkoły wojsk pancernych w Wunsdorf. W dniu 5 pa?dziernika 1940 roku został dowodc?
2 Dywizji Piechoty
, ktor? przekształcił w
12 Dywizj? Pancern?
. Dowodził t? dywizj? w trakcie
ataku na ZSRR
. W styczniu 1942 roku został dowodc?
XXXXI Korpusu Pancernego
[1]
, ktorym dowodził do 1943 roku, w tym czasie dwukrotnie pełnił obowi?zki dowodcy
9 Armii
. W listopadzie 1943 roku został dowodc? 9 Armii, a od 1 maja 1944 roku dowodc?
4 Armii Pancernej
. We wrze?niu 1944 roku został dowodc?
Grupy Armii ?Połnocna Ukraina”
, a nast?pnie
Grupy Armii ?A”
, funkcj? t? pełnił do 17 stycznia 1945 roku, kiedy został odwołany ze stanowiska za kl?sk? podległych mu wojsk w rejonie
przyczołka baranowsko-sandomierskiego
. Do 9 marca 1945 roku pozostawał w dyspozycji
OKH
.
W dniu 9 marca 1945 roku został dowodc?
5 Armii Pancernej
, funkcj? t? pełnił do 17 kwietnia 1945 roku, kiedy dostał si? do niewoli ameryka?skiej w
Zagł?biu Ruhry
. W obozie jenieckim przebywał do 14 kwietnia 1948 roku.
Zmarł w 1968 roku w Norymberdze.
- Kandydat na oficera (
Fahnenjunker-Unteroffizier
) (1910)
- chor??y (
Fahnrich
) (1910)
- podporucznik (
Leutnant
) (1911)
- porucznik (
Oberleutnant
) (1915)
- kapitan (
Hauptmann
) (1918)
- major (
Major
) (1931)
- podpułkownik (
Oberstleutnant
) (1934)
- pułkownik (
Oberst
) (1937)
- generał major (
Generalmajor
) (30 sierpnia 1940)
- generał porucznik (
Generalleutnant
) (15 stycznia 1942)
- generał wojsk pancernych (
General der Panzertruppe
) (1 czerwca 1942)
- generał pułkownik (
Generaloberst
) (20 maja 1944)
- Rafał Podsiadło:
Niemieckie fortyfikacje Stellung a2 i ich przełamanie w styczniu 1945 r. Na linii Raby, Szreniawy i Pilicy
. Warszawa: 2014.
ISBN
978-83-7339-136-9
.
