Jean Renoir

Renoir (1959)
Data i miejsce urodzenia	15 wrze?nia 1894 Pary?
Data i miejsce ?mierci	12 lutego 1979 Beverly Hills
Zawod	re?yser ? scenarzysta ? producent filmowy ? aktor ? pisarz
Wspołmał?onek	Catherine Hessling (1920?1930) Dido Freire (1944?1979)
Lata aktywno?ci	1924?1978
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Jean Renoir (ur. 15 wrze?nia 1894 w Pary?u , zm. 12 lutego 1979 w Beverly Hills ) ? francuski re?yser filmowy, producent, scenarzysta, aktor i pisarz. Czołowy przedstawiciel francuskiego realizmu, uznawany za jednego z najwi?kszych tworcow ?wiatowego kina. Zdobywca Honorowego Oscara za całokształt tworczo?ci , Złotego Lwa na 7. MFF w Wenecji i wielu innych nagrod filmowych.

Od 1924 do ko?ca lat 60. wyre?yserował lub zagrał w ponad 40 filmach. Pocz?tkowo kr?cił filmy nieme (w sumie 11, jeden z gło?niejszych z nich to Nana na podstawie powie?ci Emila Zoli ), a w 1931 nakr?cił swoj pierwszy film d?wi?kowy Suka .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Był drugim dzieckiem Aliny Victorine Charigot oraz znanego malarza impresjonisty Augusta Renoira . Ksi??ka Pierre-Auguste Renoir, mon pere , ktor? wydano w 1962 i 1981 (tytuł pierwotny brzmiał Renoir ), jest uwa?ana za najbardziej wyczerpuj?ce ?rodło biograficzne o tym arty?cie. Innego rodzaju hołdem wobec ojca był film French Cancan , ktory Renoir nakr?cił w 1955.

W czasie I wojny ?wiatowej był kawalerzyst? , a potem, po odniesieniu rany na froncie, został pilotem zwiadowczym. W czasie II wojny ?wiatowej został powołany do słu?by wojskowej w charakterze filmowca. Po inwazji Niemiec na Francj? w 1940 udało mu si? wraz z ?on? Dido uciec do USA , gdzie zacz?ł kr?ci? filmy w Hollywood . Nie czuł si? tam dobrze, a jego filmy nie odnosiły sukcesow, ale w 1946 otrzymał obywatelstwo USA.

W 1949 Renoir popłyn?ł do Indii , gdzie nakr?cił swoj pierwszy film w kolorze. Rzeka (1951) nominacj? do Oscara. ^[1] Przyniosła mu Nagrod? Mi?dzynarodow? na 12. MFF w Wenecji i stała si? pocz?tkiem drugiego wielkiego okresu tworczego w jego karierze.

Swoj ostatni film, Le Petit theatre de Jean Renoir , nakr?cił w 1969. Nie mog?c zdoby? funduszy na nowe filmy i podupadaj?c na zdrowiu, sp?dził ostatnie lata ?ycia podejmuj?c przyjacioł w swoim domu w Beverly Hills oraz pisz?c powie?ci i spisuj?c wspomnienia ( Ma vie et mes films , wydane w 1974).

W 1975 otrzymał Oscara Honorowego za całokształt tworczo?ci . W 1977 rz?d Francji nadał mu stopie? komandora Legii Honorowej .

Jean Renoir zmarł w Beverly Hills 12 lutego 1979. Jego szcz?tki przewieziono do Francji, aby pochowa? je na kwaterze rodzinnej na cmentarzu w Essoyes .

Jego starszy brat Pierre był znanym aktorem teatralnym i filmowym, dyrektorem Comedie-Francaise ^[2] .

Wybrana filmografia [ edytuj | edytuj kod ]

Re?yser [ edytuj | edytuj kod ]

• 1925 : Panna wodna ( La fille de l’eau )
• 1927: Marquitta
• 1926 : Nana
• 1928 : Dziewczynka z zapałkami ( La petite marchande d’allumettes )
• 1931 : On purge bebe
• 1931 : Suka ( La chienne )
• 1932 : Boudu z wod wyratowany ( Boudu sauve des eaux )
• 1933: Chotard i społka (Chotard et Cie)
• 1934 : Pani Bovary ( Madame Bovary )
• 1935 : Toni
• 1936 : Zbrodnia pana Lange ( Le crime de Monsieur Lange )
• 1936 : Ludzie z zaułka ( Les bas-fonds )
• 1936 : Wycieczka na wie? ( Partie de campagne )
• 1936 : ?ycie nale?y do nas ( La vie est a nous ) - wspołre?yser
• 1937 : Towarzysze broni ( La grande illusion )
• 1938 : Bestia ludzka ( La bete humaine )
• 1938 : Marsylianka ( La Marseillaise )
• 1939 : Reguły gry ( La regle du jeu )
• 1941: Na bagniskach (Swamp water)
• 1943 : To jest moj kraj ( This Land Is Mine )
• 1945 : Południowiec ( The Southerner )
• 1946 : Dziennik panny słu??cej ( The Diary of a Chambermaid )
• 1951 : Rzeka ( The River )
• 1952 : Złota karoca ( Le carrosse d'or )
• 1955 : French Cancan
• 1956 : Helena i m??czy?ni ( Elena et les hommes )
• 1959 : Testament doktora Cordelier ( Le testament du Docteur Cordelier ) - telewizyjny
• 1959 : ?niadanie na trawie ( Le dejeuner sur l’herbe )
• 1962 : Kapral w matni ( Le caporal epingle )
• 1971: Teatrzyk Jeana Renoira (La Petit theatre de Jean Renoir)- telewizyjny

Dorobek pisarski [ edytuj | edytuj kod ]

• Orvet ? Pary?: Gallimard, 1955.
• Renoir Pary?: Hachette, 1962, wydanie polskie Warszawa: PIW 1966. (reedycja pod tytułem Pierre-Auguste Renoir, mon pere : Pary?: Gallimard, w serii Folio , 1981)
• Les Cahiers du capitaine Georges ? Pary?: Gallimard, 1966.
• Ma vie et mes films ? Pary?: Flammarion, 1974. (wydanie poprawione w 2005, wydanie polskie Moje ?ycie, moje filmy , w 1978)
• Ecrits 1926-1971 ? Pary?: Pierre Belfond, 1974.
• Carola , w L’Avant-Scene Cinema , 1976.
• Le Cœur a l’aise . ? Pary?: Flammarion, 1978.
• Julienne et son amour zast?pione przez En avant Rosalie ? Editions Henri Veyrier, 1978.
• Le Crime de l’Anglais ? Pary?: Flammarion, 1979.
• Genevieve ? Pary?: Flammarion, 1979.
• Lettres d’Amerique ? Pary?: Presses de la Renaissance, 1984.

Nagrody [ edytuj | edytuj kod ]

• Nagroda Akademii Filmowej Oscar za całokształt tworczo?ci : 1975

Nagroda na MFF w Wenecji Złoty Lew : 1946: Południowiec [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

• Analiza i kadry z filmu French Cancan . tygiel.piotrkowska.lodz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-11-08)].
• Jean Renoir w bazie IMDb ( ang. )