Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jean-Louis Comolli
(ur.
30 lipca
1941
w
Philippeville
, zm.
19 maja
2022
[1]
) ?
francuski
krytyk filmowy
, re?yser i scenarzysta, wspołtworca nurtu krytyki ideologicznej w refleksji nad filmem. W latach 1965?1973 redaktor pisma ?
Cahiers du cinema
”, w latach 1966?1971 redaktor naczelny tego? pisma.
Do Francji wyemigrował w 1961 roku pod wpływem burzliwych wydarze? zwi?zanych z
wojn? algiersk?
. W 1962 roku pod wpływem pasji do kina rozpocz?ł wspołprac? z ?Cahiers du cinema”. Przez pismo został zatrudniony dzi?ki obszernemu wywiadowi z
Rolandem Barthes'em
. Decyduj?cy wpływ na kształt periodyku zyskał, gdy redakcja wszcz?ła strajk w wyniku zwolnienia długoletniego szefa
Cinematheque Francaise
,
Henriego Langlois
. Od 1969 roku, kiedy ukazał si? numer pisma po?wi?cony krytyce ideologicznej w kinie, Comolli publikował wraz z Jeanem Narbonim krytyczne teksty po?wi?cone medium filmowym. Za baz? dla artykułow słu?yła filozofia
marksistowska
, ktorej Comolli był admiratorem
[2]
.
Comolli zakwestionował koncepcj? teoretyczn?
Andre Bazina
, wedle ktorej kino miałoby odzwierciedla? istniej?c? rzeczywisto??. W artykule pod tytułem
Technique et ideologie
snuł rozwa?ania na temat zwi?zku kina z dyskursem naukowym oraz dominuj?c? ideologi?
[3]
. Celem docieka? Comollego była proba odpowiedzi na pytanie, czy mo?liwe jest zakwestionowanie dominuj?cego, wpisanego w aparat filmowy spojrzenia na sprawy społeczne. W opinii teoretyka widoczna dla widza cz??? techniczna filmu (na przykład ekran, uj?cie) przesłania niewidoczn? cz??? procesu produkcyjnego (nagrywanie ?cie?ki d?wi?kowej, barwienie, ci?cia dokonane na materiale ?rodłowym)
[4]
. W uj?ciu Comollego kino nale?y analizowa? przez pryzmat procesow ekonomicznych oraz ideologicznych, ktore czyni? je narz?dziem aparatu represji
[5]
.
Comolli, wzoruj?c si? na
Dziga Vertov Groupe
, probował stworzy? ?kontrkino” stoj?ce w opozycji do głownego nurtu. Krotkotrwała aktywno?? kolektywu tworczego pod nazw? Rewolucyjnego Frontu Kulturalnego, zako?czona upadkiem w 1973 roku, zniech?ciła teoretyka do działalno?ci dziennikarskiej. W 1973 roku odszedł z ?Cahiers”
[2]
. Po?wi?cił si? eksperymentom tworczym, realizuj?c filmy takie jak
La Cecilla
(1975),
Czerwony cie?
(
L'Ombre rouge
, 1981) oraz
Cinema, de notre temps
(1988)
[6]
.
- ↑
Mort de Jean-Louis Comolli, critique et documentariste
(
fr.
)
- ↑
a
b
“Yes, we were utopians; in a way, I still am…”: An Interview with Jean-Louis Comolli (Part 1)
. [dost?p 2018-02-07].
(
ang.
)
.
- ↑
B. Nichols:
Movies and Methods
. University of California Press, 1976, s. 40-41, seria: Movies & Methods.
ISBN
978-0-520-05409-7
.
(
ang.
)
.
- ↑
B. Nichols:
Movies and Methods
. University of California Press, 1976, s. 45, seria: Movies & Methods.
ISBN
978-0-520-05409-7
.
(
ang.
)
.
- ↑
B. Nichols:
Movies and Methods
. University of California Press, 1976, s. 54, seria: Movies & Methods.
ISBN
978-0-520-05409-7
.
(
ang.
)
.
- ↑
“Yes, we were utopians; in a way, I still am…”: interview with Jean-Louis Comolli (Part 2)
. 2012-09-19. [dost?p 2018-02-07].
(
ang.
)
.