Jan Marian Malinowski
,
ps.
?Wojtek” (ur.
1 maja
1876
w
Kielcach
, zm.
7 marca
1948
w
Radomiu
) ? działacz socjalistyczny i niepodległo?ciowy. Członek
Organizacji Bojowej PPS
. Aresztowany i skazany przez władze carskie. Minister w
Tymczasowym Rz?dzie Ludowym Republiki Polskiej Ignacego Daszy?skiego
i
rz?dzie J?drzeja Moraczewskiego
. Poseł na
Sejm
Ustawodawczy oraz I, II i III kadencji, a tak?e
senator
IV kadencji w
II RP
.
Urodził si? w rodzinie robotniczej. Jego rodzicami byli Stanisław i Helena z domu Gli?ska
[1]
. Uko?czył dwuklasow? szkoł? miejsk? w Radomiu, czteroklasow? niedzieln? szkoł? rzemie?lnicz? w Warszawie, zostaj?c czeladnikiem malarskim. W 1901 r. otworzył przedsi?biorstwo malarstwa dekoracyjnego w Radomiu
[1]
.
W 1896 r. został członkiem
PPS
, wspołtworz?c komorki tej partii w Zagł?biu Staropolskim
[1]
. Nast?pnie w 1902 r. wybrano go przewodnicz?cym Radomskiego Komitetu PPS, kolejno wraz z
Ignacym Boernerem
, został członkiem Okr?gowego Komitetu Robotniczego PPS w Radomiu.
Po manifestacji antymobilizacyjnej rekruta na
wojn? rosyjsko-japo?sk?
, z 24 na 25 grudnia 1904 aresztowany i wi?ziony trzy miesi?ce. Na wolno?ci w maju 1905 r. zacz?ł kierowa?
Organizacj? Bojow? PPS
w Radomiu
[1]
. Ponadto uczestniczył w kilku zamachach bombowych. Malinowskiego ponownie aresztowano 31 grudnia 1905 i przez rok wi?ziono w Radomiu, Sandomierzu i w Warszawie. Nast?pnie zesłany do Pinegi za Archangielskiem, sk?d zbiegł po dziesi?ciu dniach. Dotarł do Krakowa, gdzie zwi?zał si? z
PPS ? Frakcja Rewolucyjna
[1]
. W 1907 r. został członkiem Wydziału Agitacyjno-Organizacyjnego przy Centralnym Komitecie Robotniczym PPS - Frakcji Rewolucyjnej oraz ?okr?gowcem” w Zagł?biu D?browskim.
Podczas konferencji partyjnej w Łodzi 1 listopada 1907, został aresztowany pod nazwiskiem
Bolesław Janowski
. 13 lipca 1908 został skazany pod fałszywym nazwiskiem przez s?d wojskowy w Warszawie na 6 lat katorgi, wi?ziony w Warszawie i Smole?sku, w 1913 przeniesiony na bezterminowe zesłanie do
guberni irkuckiej
, sk?d zbiegł w maju 1914 do Krakowa
[1]
.
W trakcie wojny wst?pił do
I Brygady Legionow Polskich
gdzie był zaanga?owany w m.in. werbunek nowych ?ołnierzy. Ponadto był aktywnym członkiem CKR PPS i
POW
. Malinowski doprowadził w 1915 r. do utworzenia na terenie łodzkim
Zjednoczenia Stronnictw Niepodległo?ciowych
[1]
. Trzy lata po?niej był w
Pogotowiu Bojowym PPS
, gdzie zorganizował m.in. zamach na szefa niemieckiej policji politycznej Ericha Schultzego.
Zajmował si? tak?e redagowaniem gazet: ?Łodzianina”, ?Wezwania”, ?Nowin Socjalistycznych” oraz ?Chłopskiej Doli”
[1]
.
Podczas odradzania si? Polski, zasilił szeregi
Tymczasowego Rz?du Ludowego Republiki Polskiej Ignacego Daszy?skiego
, w ktorym pełnił funkcj? ministra robot publicznych. Nast?pnie 17 listopada 1918 r. wszedł w skład
rz?du J?drzeja Moraczewskiego
, jako minister bez teki. W nocy z 4 na 5 stycznia 1919 r. probowano przeprowadzi? zamach stanu (bezskutecznie). Zamachowcy aresztowali wtedy wi?kszo?? członkow rz?du, lecz Malinowskiego nie udało si? pochwyci?
[1]
. 16 stycznia 1919 r. doszło do dymisji rz?du.
W 1919 r. został wybrany na posła na Sejm z listy PPS. Jako jeden z 10 posłow na Sejm Ustawodawczy z wojewodztwa lubelskiego, był członkiem Wojewodzkiego Komitetu Obrony Narodowej w
Lublinie
w 1920 roku
[2]
. Po dwa lata po
zamachu majowym
, ktory czynnie wsparł, w 1928 wyst?pił z PPS i przyst?pił do
PPS dawnej Frakcji Rewolucyjnej
. W 1931 r. przeszedł do
Bezpartyjnego Bloku Wspołpracy z Rz?dem
.
Od 1930 do 1935 był posłem z ramienia
BBWR
, a od 1935 senatorem (wybranym z ramienia BBWR).
Od 1929 zasiadał w Centrali Zjednoczenia Klasowych Zwi?zkow Zawodowych, a od 1931 w prorz?dowym Zwi?zku Zwi?zkow Zawodowych, pełnił funkcj? prezesow Zarz?du Głownego Zwi?zku Zawodowego Robotnikow Przemysłu Drzewnego w Polsce i Zwi?zku Zawodowego Robotnikow Przemysłu Włokienniczego w Polsce.
W 1937 r. przył?czył si? do
Obozu Zjednoczenia Narodowego
[1]
.
We wrze?niu 1939 przedostał si? do Rumunii, gdzie internowany przebywał cał? wojn? m.in. w obozie dla internowanych w
V?lenii de Munte
. W 1945 powrocił do Radomia i tu ukrywał si? pod nazwiskiem
Ogodzi?ski
.
Zmarł w 1948 pod własnym nazwiskiem. Został pochowany na
cmentarzu rzymskokatolickim przy parafii pw. ?w. Wacława w Radomiu
(15a/30/19, grob 7496)
[3]
.
Był dwukrotnie ?onaty. Pierwsz? była Anna z domu Szukiewicz, z ktor? miał trzy corki: Klar?, Barbar? oraz Mari? i jednego syna Stanisława. Drug? mał?onk? była Leontyna z domu Zakrzewsk?. Z tego zwi??ku narodził si? syn Wojciech i corka Zofia
[1]
.
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
h
i
j
k
Grzegorz
G.
Kulka
Grzegorz
G.
,
Marian Malinomski (1876-1948)
, [w:]
Zbigniew
Z.
Girzy?ski
,
Jarosław
J.
Kłaczkow
,
Wojciech
W.
Piasek
(red.),
Premierzy i ministrowie Rzeczypospolitej Polskiej 1918?1939
, wyd. pierwsze, Warszawa: Instytut De Republica, 2023, s. 382-383,
ISBN
978-83-67253-59-8
.
- ↑
Obrona pa?stwa w 1920 roku, Warszawa 1923, s. 419.
- ↑
GeoCmentarz
[online], 37.28.154.108
[dost?p 2022-05-23]
.
- Stanisław Zieli?ski,
Marian Malinowski ?Wojtek” i jego wspomnienia
, w: Stulecie PPS 1892?1992. Materiały z sesji naukowej zorganizowanej w dniu 5 listopada 1992, Radomskie Towarzystwo Naukowe, Radom 1991
- Czy wiesz kto to jest?
.
Stanisław Łoza
(red.). Wyd. II popr. Warszawa: Głowna Ksi?garnia Wojskowa, 1938, s. 460.
- Tymczasowy Rz?d Ludowy Republiki Polskiej
|
Po?niejsi członkowie rz?du
|
|
---|
W dniu zaprzysi??enia
|
|
---|
Po?niejsi członkowie rz?du
|
|
---|