Jozef Kozi?ski

kpt. Jozef Kozi?ski
podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	12 lutego 1902 Sieradz
Data i miejsce ?mierci	26 czerwca 1979 Włocławek
Przebieg słu?by
Lata słu?by	1920, 1928?1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	14 pułk piechoty
Stanowiska	dowodca plutonu strzeleckiego komendant PW i WF na powiat włocławski dowodca plutonu ł?czno?ci dowodca kompanii strzeleckiej dowodca kompanii ckm adiutant (szef sztabu) pułku
Głowne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka ?bunt” ?eligowskiego ofensywa Litwy ?rodkowej na Kowno II wojna ?wiatowa ( kampania wrze?niowa ): bitwa nad Oss?, bitwa nad Bzur? ,
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Słu?ba wojskowa - medale, dyplomy i pami?tki

Jozef Kozi?ski (ur. 12 lutego 1902 w Sieradzu , zm. 26 czerwca 1979 we Włocławku ) ? kapitan piechoty Wojska Polskiego , kawaler Krzy?a Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari , podpułkownik rezerwy Ludowego Wojska Polskiego , podpułkownik po?arnictwa , działacz harcerski.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Urodził si? 12 lutego 1902 r. w Sieradzu. Pochodził z rodziny, ktora osiedliła si? na ziemi sieradzkiej po upadku powstania styczniowego (jego przodkowie zmuszeni zostali wowczas do opuszczenia Wołynia ). Był synem Władysława, sieradzkiego rzemie?lnika ? mistrza zdu?skiego , i Walentyny z domu Piotrowskiej.

Od 1911 r. zwi?zany był z konspiracyjnym skautingiem, a w 1914 roku przyst?pił do sieradzkiego konspiracyjnego harcerstwa. Jako harcerz uczestniczył w rozbrajaniu Niemcow. W 1916 r. uko?czył szkoł? powszechn? w Sieradzu i rozpocz?ł nauk? zawodu zecera . 1 wrze?nia 1919 roku zacz?ł kształcenie w Pa?stwowym Seminarium Nauczycielskim M?skim w Łowiczu . W czerwcu 1920 r. jako ucze? tego seminarium wst?pił ochotniczo do 201 pułku piechoty , w ktorym został dowodc? dru?yny w 7 kompanii. W okresie od czerwca do grudnia 1920 r. przebył cały szlak bojowy pułku. Jako ?ołnierz Armii Ochotniczej generała Jozefa Hallera uczestniczył w bitwie warszawskiej oraz w zdobyciu Grodna i Lidy . W pa?dzierniku 1920 roku brał udział w walkach o Wilno i Litw? ?rodkow? ( ?bunt gen. ?eligowskiego” ). W listopadzie tego? roku uczestniczył, jako ?ołnierz poci?gu pancernego, w bojach o niepodległo?? Łotwy . Za walki z bolszewikami odznaczono go Krzy?em Walecznych ^[1] . Zdemobilizowany został w grudniu 1920 roku, po czym powrocił do przerwanej nauki w łowickim Pa?stwowym Seminarium Nauczycielskim M?skim, ktore uko?czył w dniu 21 czerwca 1925 roku ^{[2] [3]}   .

We wrze?niu 1925 r. wst?pił do Szkoły Podchor??ych Piechoty w Warszawie (jako podchor??y brał udział w walkach podczas przewrotu majowego , staj?c po stronie prezydenta Wojciechowskiego ), ktor? uko?czył z dniem 30 czerwca 1926 r. (z wynikiem dobrym). Nast?pnie został przyj?ty do Oficerskiej Szkoły Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej , ktor? uko?czył w 1928 roku otrzymuj?c oficerskie szlify.

Zarz?dzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mo?cickiego z sierpnia 1928 r. ^[a] (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych) został mianowany na stopie? podporucznika w korpusie oficerow piechoty, ze starsze?stwem z dniem 15 sierpnia 1928 roku i 71. lokat? ^[4] . Na podstawie zarz?dzenia Ministra Spraw Wojskowych, marszałka Jozefa Piłsudskiego ^[b] , został wcielony do 14 pułku piechoty ^[5] .

Cała kariera wojskowa Jozefa Kozi?skiego to słu?ba we włocławskim 14 pułku piechoty ^{[6] [7]} . W roku 1930 zajmował 110. lokat? w?rod wszystkich podporucznikow korpusu piechoty (była to zarazem 71. lokata w swoim starsze?stwie) ^[8] . Zarz?dzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 2 grudnia 1930 r. ^[c] został awansowany do rangi porucznika piechoty, ze starsze?stwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 73. lokat? ^[9] . W roku 1932 zajmował nadal 73. lokat? w swoim starsze?stwie ^[10] . Na dzie? 1 lipca 1933 r. Jozef Kozi?ski zajmował 1656. lokat? ł?czn? w?rod porucznikow korpusu piechoty (była to 70. lokata w swoim starsze?stwie) ^[11] , z kolei na dzie? 5 czerwca 1935 roku była to ju? 1176. lokata po?rod wszystkich porucznikow piechoty (jednocze?nie była to 65. lokata w starsze?stwie) ^[12] .

Jozef Kozi?ski aktywnie uczestniczył w ?yciu Włocławka i jego mieszka?cow, udzielaj?c si? w tym zakresie na wielu płaszczyznach. Działał w harcerstwie, a w roku 1932 wszedł w skład zarz?du klubu sportowego ?Cuiavia” ^[13] . Sekcja kajakarska ?Cuiavii” była członkiem Polskiego Zwi?zku Kajakowcow , a por. Kozi?ski był w niej jednym z trzech mianowanych przez PZKaj. przodownikow (pozostałymi byli kpt. Jan Witkowski i kpt. Jan Fleischmann ) ^[14] . W roku 1934 z własnej inicjatywy stworzył Yacht Club Wojskowy (pełnił w nim funkcj? wiceprezesa), otwarty dla całej włocławskiej społeczno?ci ^{[15] [d]} . Od 1928 roku działał w Lidze Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej (L.O.P.P.) ? propaguj?c sporty spadochronowe, szybowcowe i lotnicze oraz szkol?c w zakresie obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej harcerzy, młodzie? szkoln? i dorosłych. W 1938 roku odznaczony został Srebrn? Odznak? Honorow? L.O.P.P. (odznaka II stopnia) ^[3]   . Podczas odbywaj?cych si?, w dniach od 23 do 24 lipca 1938 roku, w Poznaniu Zawodach o Mistrzostwo Wojska ? zaj?ł II miejsce w pływaniu na dystansie 50 metrow w ubraniu.

Awansowany do stopnia kapitana został ze starsze?stwem z dniem 19 marca 1937 roku i 299. lokat? w?rod oficerow korpusu piechoty ^[16] . W dniu 29 pa?dziernika 1938 r. został odznaczony przez Prezesa Rady Ministrow , gen. dyw. Felicjana Sławoja Składkowskiego , Srebrnym Krzy?em Zasługi ? za zasługi w słu?bie wojskowej.

Do wybuchu II wojny ?wiatowej słu?ył we włocławskim 14 pp, zajmuj?c mi?dzy innymi stanowiska: dowodcy plutonu strzeleckiego, komendanta PW i WF na powiat włocławski, dowodcy plutonu ł?czno?ci ^[17] , dowodcy 2 kompanii strzeleckiej w I batalionie ^[18] i dowodcy 3 kompanii ckm ^[19] (ktor? dowodził do czasu ogłoszenia mobilizacji) ^[7] . W tym czasie uko?czył kurs ł?czno?ci w Zegrzu (1932/33), kurs dowodcow kompanii w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie (1934) ^[3]   oraz trzytygodniowy kurs przeciwpancerny (1936) ^[20] . W 1934 roku przy 14 pp powołano dywizyjny kurs instruktorski dla oficerow 4 Dywizji Piechoty , na ktorym por. Kozi?ski był wykładowc? z dziedziny ł?czno?ci ^[21] . W maju 1938 r. został wybrany członkiem zarz?du Wojskowego Klubu Sportowego działaj?cego przy 14 pp ^[22] . Na rok 1939 kpt. Jozef Kozi?ski zatwierdzony został jako zast?pca przewodnicz?cego S?du Honorowego 14 Pułku Piechoty ^[23] .

Na dzie? 23 marca 1939 roku, piastuj?c stanowisko dowodcy 3 kompanii ckm w III batalionie 14 pułku piechoty ^[7] , kpt. Kozi?ski zajmował 238. lokat? w?rod kapitanow korpusu piechoty ze swojego starsze?stwa ^[24] .

Kampania wrze?niowa [ edytuj | edytuj kod ]

Z chwil? wybuchu wojny (zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym) obj?ł stanowisko I adiutanta (szefa sztabu) 14 pułku piechoty ^[25] . Brał udział w walkach w korytarzu pomorskim, gdzie wykazał si? du?? inicjatyw? organizuj?c w nocy z 1 na 2 wrze?nia przerzut zaimprowizowanym poci?giem prawie całego pułku, wzdłu? linii frontu, od stacji Konojady do miejscowo?ci Mełno . Przyczyniło si? to do zatrzymania wojsk niemieckich, ktore dokonały wyłomu w polskiej obronie. Trudna sytuacja spowodowała odej?cie 14 pp (wraz z Grup? Operacyjn? ?Wschod” ) przez Toru? , Brzoz? , Toporzyszczewo , Wieniec Ko?cielny , Stary Brze?? do Jozefowa (ktory osi?gni?to ranem 8 wrze?nia). Wieczorem 6 wrze?nia kpt. Kozi?ski, kpt. Antoni Berger i ppor. rez. Feliks Steinhagen ^[e] udali si? do Włocławka celem sprawdzenia post?pu prowadzonej ewakuacji rodzin wojskowych (spotkali si? w tej sprawie z kpt. Ignacym Alejskim ) ^[26] .

Kapitan Jozef Kozi?ski był uczestnikiem najwi?kszej bitwy polskiego wrze?nia ? bitwy nad Bzur? . W toku krwawych i uporczywych walk, wskutek przygniataj?cej przewagi wroga, pododdziały 14 pułku piechoty zostały zdziesi?tkowane. 19 wrze?nia w rejonie Puszczy Kampinoskiej , podczas przedzierania si? do walcz?cej stolicy, został wzi?ty do niemieckiej niewoli.

Niewola [ edytuj | edytuj kod ]

Okres niewoli sp?dził pocz?tkowo w oflagach IV A Hohnstein , IV C Colditz i II A Prenzlau . Nast?pnie, od dnia 14 listopada 1940 roku, przebywał w oflagu II C Woldenberg ^[27] . Podczas pobytu w niewoli zredagował ostateczn? wersj? ?Dziennika bojowego 14 pp”, ktory jest podstawowym ?rodłem wiedzy o działaniach 14 pułku piechoty podczas kampanii wrze?niowej (zapiski do dziennika były sporz?dzane na bie??co podczas kampanii wrze?niowej). W oflagu Woldenberg uko?czył w ramach dokształcania połtoraroczn? Woln? Wszechnic? Polsk?. Uczestniczył w obozowych działaniach konspiracyjnych. 25 stycznia 1945 r. rozpocz?ła si? ewakuacja obozu na zachod podczas ktorej, po ponad 500 kilometrowym marszu, je?cy dotarli (w dniu 10 marca) do oflagu X D Fischbeck w rejonie Hamburga . Nast?pny etap ewakuacji to marsz pod Lubek? , gdzie 3 maja 1945 r. kapitan Kozi?ski razem z pozostałymi oficerami został wyzwolony przez wojska kanadyjskie. 8 grudnia tego roku kpt. Jozef Kozi?ski wyjechał z pierwszym zorganizowanym transportem wojskowym do Polski ? do Szczecina ^{[28] [3]}   .

Okres powojenny [ edytuj | edytuj kod ]

Po powrocie z niewoli kapitan Kozi?ski nie wst?pił do Ludowego Wojska Polskiego . Jako przedwrze?niowy oficer miał trudno?ci ze znalezieniem zatrudnienia. Pracował we Włocławku ? pocz?tkowo w społdzielczo?ci wiejskiej, potem we włocławskim oddziale ?Caritasu” jako magazynier, a nast?pnie w Gimnazjum im. ks. Jana Długosza (jako nauczyciel geografii i geologii). Dalsza kariera zawodowa zwi?zana była z po?arnictwem ? jako inspektor ochrony przeciwpo?arowej pracował w Zjednoczeniu Przemysłu Celulozowo-Papierniczego , Zjednoczeniu Przemysłu Meblarskiego , Włocławskiej Fabryce Mebli i włocławskim zakładzie Bydgoskich Zakładow Ta?m Technicznych ?Pasamon” . W dniu 15 grudnia 1966 roku uko?czył zaocznie Szkoł? Oficerow Po?arnictwa w Warszawie . Na niwie społecznej działał bardzo aktywnie w Zwi?zku Harcerstwa Polskiego , Polskim Czerwonym Krzy?u (członkiem tej organizacji był od 1919 roku), Lidze Obrony Kraju , Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym , Polskim Komitecie Pomocy Społecznej i Kole Oficerow Rezerwy, ktorego powstania był inicjatorem, a potem wieloletnim wiceprezesem i prezesem. Jego zaanga?owanie w działalno?? tego? koła przyczyniło si? w sposob szczegolny do kultywowania dziejow przedwojennego 14 pułku piechoty . Dzi?ki jego staraniom wzniesiono we Włocławku (na terenie kasyna oficerskiego przy ulicy ?ytniej) obelisk po?wi?cony poległym i pomordowanym w czasie II wojny ?wiatowej ?ołnierzom 14 pułku piechoty (odsłoni?ty w dniu 18 stycznia 1976 r.). Prowadzona od 1945 r. działalno?? Jozefa Kozi?skiego w Towarzystwie Przyjacioł ?ołnierza , przekształconym z rokiem 1950 w Lig? Przyjacioł ?ołnierza , przemianowan? w roku 1962 na Lig? Obrony Kraju , była kontynuacj? jego działalno?ci rozpocz?tej ju? w 1928 roku w Lidze Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej , albowiem wy?ej wymienione organizacje były spadkobierczyniami przedwojennej L.O.P.P. Jozef Kozi?ski był rownie? członkiem zarz?du klubu sportowego ?Włocławianka”. Dekretem Rady Pa?stwa z dnia 19 czerwca 1972 roku odznaczony został Krzy?em Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari ? za czyny bojowe dokonane we wrze?niu 1939 roku.

Jako rezerwista został awansowany do stopnia majora (15 wrze?nia 1969 r.), a nast?pnie podpułkownika Wojska Polskiego (7 kwietnia 1976 r.). Na emerytur? odszedł z dniem 1 marca 1970 roku. Jako harcmistrz i oficer rezerwy Wojska Polskiego odznaczony był wieloma orderami i medalami ^{[3]   [29] [30]} .

Działalno?? harcerska [ edytuj | edytuj kod ]

Jozef Kozi?ski nale?ał do harcerstwa przez 65 lat. W roku 1914 wst?pił w Sieradzu do konspiracyjnego harcerstwa i ze swoj? dru?yn? wspierał w 1918 r. oddziały Polskiej Organizacji Wojskowej (ktorej na tym obszarze harcerstwo było podporz?dkowane) oraz rozbrajał Niemcow na terenie powiatu sieradzkiego (w Zdu?skiej Woli wystawiono posterunki harcerskie na dworcu kolejowym, na poczcie i w magistracie). W czerwcu 1920 r. wst?pił ochotniczo w szeregi 201 pułku piechoty zwanego te? ?harcerskim”. Po zdemobilizowaniu (grudzie? 1920 r.) nadal uczestniczył w pracach ZHP na terenie Łowicza , Sieradza i Zdu?skiej Woli ? do roku 1925 ^{[31]   [32]} . Po uko?czeniu Szkoły Podchor??ych Piechoty i Oficerskiej Szkoły Piechoty został skierowany do słu?by ?ołnierskiej we Włocławku, gdzie rozpocz?ł rownie? wspołprac? z Zarz?dem Oddziału Harcerstwa Włocławskiego. Porucznik (a nast?pnie kapitan) Jozef Kozi?ski wniosł bardzo du?y wkład w rozwoj włocławskiego harcerstwa i ruchu zuchowego (od 1926 roku rozpocz?ła si? stopniowa zapa?? harcerstwa we Włocławku, ktore w roku 1930 upadło całkowicie ? zlikwidowano wowczas Chor?giew Włocławsk?, powołuj?c na jej miejsce Komend? Hufca). Na pro?b? Marii Ksi??opolskiej, przewodnicz?cej zarz?du Oddziału Harcerstwa Włocławskiego, z dniem 1 maja 1931 roku obj?ł stanowisko komendanta m?skiego hufca harcerzy, ktor? to funkcj? pełnił do dnia 28 sierpnia 1939 roku.

Pod jego kierownictwem hufiec włocławski zajmował przoduj?ce miejsce w Chor?gwi Mazowieckiej, a potem (od 1938 r.) w Chor?gwi Pomorskiej. Jeszcze wcze?niej, w dniu 26 marca 1930 r., wybrany został sekretarzem Koła Przyjacioł Harcerstwa (KPH). Koło to sam zorganizował na terenie miasta i powiatu włocławskiego oraz pozyskał dla niego sponsorow i pasjonatow. Pod koniec stycznia 1937 roku znalazł si? w nowym składzie zarz?du KPH (razem z nim do zarz?du weszli rownie? mjr Bronisław Br?giel i kpt. Jozef Tkaczyk ^[f] ). Był wspołorganizatorem wielu zgrupowa?, biwakow i kursow. W roku 1938 tworzył Pogotowie Wojenne Harcerzy, ktorego został pierwszym komendantem. Harcerze zostali wowczas przygotowani do pełnienia słu?by wojskowej i cywilnej na wypadek wojny oraz do pracy w konspiracji. Swoje przygotowanie w tych dziedzinach potwierdzili w czasie kampanii wrze?niowej ? w ramach zmobilizowanego we Włocławku batalionu PW oraz w czasie okupacji ? podczas słu?by w Szarych Szeregach ^{[31]   [33]} .

Był rownie? jednym z inicjatorow, wspołorganizatorem oraz komendantem harcerstwa wodnego we Włocławku ^[34] . W tym okresie grono instruktorow harcerskich zwracało szczegoln? uwag? na warto?? wodniactwa w upowszechnianiu pozytywnych wzorcow wychowawczych, zwłaszcza w?rod starszej młodzie?y ^[g] . Władze hufca ?ywiły przekonanie o konieczno?ci wpajania członkom ZHP prawdy o silnym powi?zaniu Włocławka z Wisł? . W zwi?zku z tym ju? w dniu 15 listopada 1931 r. doszło do zorganizowania sekcji kajakarskiej w ramach KPH ^[35] . Jozef Kozi?ski wszedł wowczas, jako zast?pca prezesa ^[h] , w skład pierwszego zarz?du tej sekcji ^[36] . Zamierzeniem sekcji było krzewienie sportu i turystyki wodnej nie tylko w?rod braci harcerskiej, ale rownie? w gronie znacznej cz??ci włocławskiego społecze?stwa ^[35] . Podniesienie bandery na jedenastu jednostkach pływaj?cych sekcji (kajaki) nast?piło w dniu 22 maja 1932 r. na włocławskich bulwarach nadwi?la?skich i zbiegło si? z obchodami ?wi?ta ZHP. W uroczysto?ciach tych uczestniczył dowodca Okr?gu Korpusu Nr VIII ? gen. bryg. Stefan Pasławski ^[37] . Proces zwi?kszania si? liczby dru?yn harcerskich niosł za sob? konieczno?? wykształcenia dla nich wykwalifikowanych kadr kierowniczych i instruktorskich. W zwi?zku z powy?szym w dniach od 28 grudnia 1931 r. do 3 stycznia 1932 roku zorganizowano pierwszy specjalistyczny kurs dla nauczycieli, nad ktorym komend? obj?ł por. Kozi?ski ^[38] . Jako komendant hufca otrzymał od Zarz?du Miasta Włocławka działk? przy bulwarach wi?lanych, na ktorej dzi?ki pozyskanym przez niego sponsorom wybudowano (w roku 1933) stanic? wodn?. Zorganizował l?dowe i wodne bazy szkoleniowe (mi?dzy innymi nad jeziorami Łuba i Czarne oraz w Michelinie ^[i] ). Z dniem 10 maja 1937 r. otrzymał stopie? instruktorski harcmistrza . W listopadzie 1938 r. został członkiem Koła Harcerzy z Czasow Walk o Niepodległo?? Okr?g Warszawski, a w rok po?niej prezesem tego? Koła we Włocławku. 30 kwietnia 1939 roku Jozef Kozi?ski został przewodnicz?cym zarz?du włocławskich struktur Zwi?zku Harcerstwa Polskiego . W dniu 29 czerwca 1939 roku z wizyt? u włocławskich harcerzy przebywał gen. broni Jozef Haller , z ktorym Jozef Kozi?ski miał wowczas zaszczyt si? spotka? i porozmawia? ^[39] . Niezale?nie od swej działalno?ci we włocławskim harcerstwie, w latach 1932?1933 pełnił rownie? funkcj? komendanta nieszawskiego hufca harcerzy z siedzib? w Aleksandrowie Kujawskim ^{[31]   [33] [34]} .

W okresie powojennym, w latach 1946?1948, piastował stanowisko komendanta włocławskiego hufca. Tak jak przed wojn? rozwin?ł jego działalno?? i doprowadził go do rozkwitu. Przy pomocy władz ko?cielnych zorganizował obozy harcerskie w Karpaczu (1946) i Kazimierzu Biskupim (1947). Odbudował harcerstwo wodne, odzyskał stanic? wodn? i ziemi? w Michelinie. Na skutek nasilaj?cej si? sowietyzacji kraju, w tym harcerstwa, zrezygnował (w grudniu 1948 roku) z aktywnej działalno?ci w ZHP, ale nie przestał by? harcerzem. W roku 1972 powołał Kr?g Instruktorski ?Powi?le”, ktory skupiał w swych szeregach weteranow ruchu harcerskiego (został wybrany przewodnicz?cym tego? Kr?gu). Był rownie? wspołorganizatorem I Seminarium Historycznego dotycz?cego włocławskiego harcerstwa. Uczestniczył w opracowaniu jego dziejow oraz utworzył (przy Komendzie Hufca Włocławskiego) Muzeum Harcerskie, ktoremu ofiarował wiele cennych zdj?? i dokumentow ^[j] .

Jozef Kozi?ski uwa?any jest za najwybitniejszego działacza Zwi?zku Harcerstwa Polskiego okresu powojennego na terenie Włocławka. Odznaczony był Honorowym Krzy?em Harcerzy z Czasow Walk o Niepodległo?? ^[k] i Krzy?em za Zasługi dla ZHP. W roku 1975 druh Jozef Kozi?ski został mianowany przez Naczelnika Zwi?zku Harcerstwa Polskiego ? Harcmistrzem Polski Ludowej. W ko?ciele garnizonowym pod wezwaniem Naj?wi?tszego Zbawiciela we Włocławku odsłoni?to (w roku 2006) tablic? upami?tniaj?c? wybitnych włocławskich działaczy ruchu harcerskiego. W?rod uhonorowanych znalazł si? rownie? harcmistrz Jozef Kozi?ski ^{[30] [31]}   . W uroczysto?ci tej uczestniczyli mi?dzy innymi syn druha Jozefa Kozi?skiego ? Janusz, jego wnuk ? Dariusz ^[l] oraz owczesny Prezydent Miasta Włocławek ? Władysław Skrzypek . Aktu po?wi?cenia tablicy dokonał owczesny proboszcz parafii garnizonowej ? ksi?dz ppłk Zbigniew Szygenda .

Działalno?? harcerska (materiały pochodz? ze zbiorow Dariusza Kozi?skiego ? wnuka)

Rodzina [ edytuj | edytuj kod ]

W 1929 r. podporucznik Kozi?ski zawarł zwi?zek mał?e?ski z Ann? Laseck? (1902?1991), z ktor? mieli synow Jerzego (1932?1978) i Janusza Mari? (1935?2011) ^[3]   .

Zmarł 26 czerwca 1979 roku we Włocławku i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym przy Al. Chopina (sektor 30-11-162).

Ordery i odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

• Krzy? Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (19 czerwca 1972) ^[40]
• Krzy? Niepodległo?ci (1939) ^[40]
• Krzy? Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1967) ^[40]
• Krzy? Walecznych (1922) ^[10]
• Srebrny Krzy? Zasługi (1938) ^[24]
• Krzy? Zasługi Wojsk Litwy ?rodkowej (1925) ^[40]
• Medal ?Za udział w wojnie obronnej 1939” ^[32]
• Medal za Ratowanie Gin?cych (26 wrze?nia 1932) ^[41]
• Medal Pami?tkowy za Wojn? 1918?1921
• Br?zowy Medal za Długoletni? Słu?b? (3 maja 1938) ^{[m] [42]}
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzy?a I stopnia (1972) ^[3]  
• Srebrna Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej II stopnia (23 maja 1938) ^[3]  
• Krzy? ?Za Zasługi dla ZHP” (20 listopada 1975) ^[3]  
• Honorowy Krzy? Harcerski z Czasow Walk o Niepodległo?? (17 stycznia 1939) ^[40]
• Odznaka harcerska ?Za uratowanie ?ycia” ^[43]
• Złota Odznaka ?Zasłu?ony Działacz LOK” (1965) ^[3]  
• Złota Odznaka ?Zasłu?ony dla wojewodztwa włocławskiego” (1977) ^[3]  
• Br?zowa Odznaka Turystyczna Polskiego Zwi?zku Kajakowego ^[44]
• Odznaka Komendancka Przysposobienia Wojskowego ^[45]
• Odznaka Instruktorska Przysposobienia Wojskowego ^[46]
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległo?ciowej (Łotwa) ^{[n] [47]}

Uwagi [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920?1937 . Zarz?dzenia Prezydenta Rzeczypospolitej i Ministra Spraw Wojskowych. [dost?p 2017-10-16].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 1930 . Zarz?dzenie Prezydenta Rzeczypospolitej. [dost?p 2017-10-16].
• Rocznik oficerski 1932 . Ministerstwo Spraw Wojskowych . Warszawa, 1932. [dost?p 2017-09-25].
• Lista starsze?stwa oficerow zawodowych piechoty opublikowana w ?Przegl?dzie Piechoty”. Zeszyt 11, listopad 1930 r . Przegl?d Piechoty: miesi?cznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcj? Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1930. [dost?p 2017-09-25].
• Lista starsze?stwa oficerow zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorow ?Przegl?du Piechoty”. 1 lipca 1933 r . Przegl?d Piechoty: miesi?cznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcj? Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1933. [dost?p 2017-09-25].
• Lista starsze?stwa oficerow zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorow ?Przegl?du Piechoty”. 5 czerwiec 1935 r . Przegl?d Piechoty: miesi?cznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcj? Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1935. [dost?p 2017-09-25].
• Jednodniowka 14 Pułku Piechoty w 16 rocznic? powstania: 1918-27 pa?dziernika 1934. . Włocławek, 1934. [dost?p 2018-02-25].
• Mieczysław Wojciechowski: Zasłu?eni dla Włocławka (XIII ? XX wiek) pod redakcj? Mieczysława Wojciechowskiego . Włocławek: Włocławskie Towarzystwo Naukowe, 1991. ISBN  83-85289-00-3 .
• Igor Krai?ski, Jacek Pekrol: 14 Pułk Piechoty . Wydawnictwo ?Egros”, 1992. ISBN  83-85253-13-0 .
• Wojciech Skotnicki: Harcerstwo m?skie we Włocławku w latach 1911?1945 . Toru?: Wyd. Zapolex-Media, 2002. ISBN  83-88975-06-4 .
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w wojsku polskim 1935?1939 . Warszawa: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległo?ciowego, 2003. ISBN  978-83-7188-691-1 .
• Stanisław Kunikowski: Włocławski Słownik Biograficzny pod redakcj? Stanisława Kunikowskiego. Tom I . Włocławek: Lega Oficyna Wydawnicza, 2004. ISBN  83-88115-80-4 .
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzie? 23 marca 1939 . Krakow: Fundacja CDCN, 2006. ISBN  978-83-7188-899-1 .
• Zdzisław Ciesielski: Dzieje 14 Pułku Piechoty w latach 1918?1939 . Toru?: Wyd. Adam Marszałek, 2008. ISBN  978-83-7441-937-6 .
• Lista nazwisk polskich oficerow wi?zionych w obozie jenieckim Woldenberg . Towarzystwo Przyjacioł Muzeum Wojsk L?dowych ? opracowanie: Lubuskie Towarzystwo Genealogiczne (maj 2010). [dost?p 2017-09-25].
• Dziennik Bojowy 14 Pułku Piechoty. Pami?ci Jozefa Kozi?skiego. . [dost?p 2017-10-15].
• Kamienie Pami?ci ? Harcmistrz J. Kozi?ski . Koło Naukowe Historykow przy Z. S. Samochodowych we Włocławku, 2018-11-24. [dost?p 2018-12-19].