Jozef

Iwan Pietrowych
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1872 Ustiu?na
Data i miejsce ?mierci	20 listopada 1937 okolice Czymkentu
Miejsce pochowku	? ↗
Wyznanie	prawosławne
Ko?cioł	Rosyjski Ko?cioł Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia leningradzka i gdowska
?luby zakonne	26 sierpnia 1901
Diakonat	30 wrze?nia 1901
Prezbiterat	14 pa?dziernika 1901
Chirotonia biskupia	15 marca 1909
Multimedia w Wikimedia Commons

Jozef , imi? ?wieckie Iwan Siemionowicz Pietrowych (ur. 3 grudnia ^? / 15 grudnia   1872 w Ustiu?nie , zm. 20 listopada 1937 pod Czymkentem ) ? rosyjski biskup prawosławny . W latach 1926?1927 metropolita lenigradzki . Lider ruchu josifian, najbardziej radykalnego skrzydła nie wspominaj?cych , krytykow działalno?ci Synodu Rosyjskiego Ko?cioła Prawosławnego pod kierownictwem metropolity Sergiusza (Stragorodskiego) .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Działalno?? przed rewolucj? pa?dziernikow? [ edytuj | edytuj kod ]

Uko?czył seminarium duchowne w Nowogrodzie , za? w latach 1895?1899 studiował w Moskiewskiej Akademii Duchownej . Po uzyskaniu dyplomu został stypendyst? profesorskim i w 1900 został zatrudniony jako wykładowca w katedrze historii biblijnej. 26 sierpnia 1901 zło?ył wieczyste ?luby mnisze przed rektorem akademii, biskupem Arseniuszem (Stadnickim) . 30 wrze?nia tego samego roku został wy?wi?cony na hierodiakona , za? 14 pa?dziernika ? na hieromnicha . W lutym 1903 uzyskał tytuł naukowy magistra nauk teologicznych. W tym samym roku został inspektorem Moskiewskiej Akademii Duchownej z tytułem profesora nadzwyczajnego. W roku nast?pnym nadano mu godno?? archimandryty . W czerwcu 1906 został przeło?onym monasteru ?w. Onufrego w Jabłecznej , ktor? to funkcj? sprawował przez rok. W 1907 przeniesiono go do monasteru ?w. Jerzego w Nowogrodzie , gdzie rownie? był przeło?onym wspolnoty ^[1] .

15 marca 1909 miała miejsce jego chirotonia biskupia; został wowczas biskupem uglickim, wikariuszem eparchii jarosławskiej i rostowskiej . Ceremonia odbyła si? w Ławrze ?w. Aleksandra Newskiego w Petersburgu, z udziałem konsekratorow: metropolity petersburskiego Antoniego , metropolity moskiewskiego Włodzimierza oraz metropolity kijowskiego Flawiana ^[1] . Duchowny nie posiadał predyspozycji do pracy administracyjnej, wymaganej od przeło?onego monasteru lub biskupa; zdecydowanie preferował ?ycie zwykłego mnicha oparte na modlitwie, miał trudno?ci w komunikacji z wiernymi i wspołpracownikami. Ponadto jeszcze w czasie sprawowania godno?ci biskupa uglickiego ci??ko zachorował ^[1] . W latach 1920?1921 pozostawał wikariuszem tej samej eparchii z tytułem biskupa rostowskiego ^[1] .

Po wybuchu rewolucji pa?dziernikowej i rozwoju ruchu ?ywej Cerkwi na terytorium eparchii jarosłowskiej i rostowskiej arcybiskup Jozef nie opowiedział si? ani po stronie odnowicieli, ani kanonicznej Cerkwi, zamykaj?c si? w monasterze ?w. Aleksego w Ugliczu i nie uczestnicz?c w ?yciu publicznym. Mimo tego zyskał zaufanie locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego, metropolity Piotra (Pola?skiego) , ktory w grudniu 1925 wskazał go jako jednego z kandydatow do obj?cia funkcji locum tenens w razie swojego aresztowania przez bolszewikow. W roku nast?pnym arcybiskup Jozef został wyznaczony na metropolit? leningradzkiego ^[1] .

Metropolita leningradzki [ edytuj | edytuj kod ]

Duchowny przybył na katedr? leningradzk? w sierpniu 1926. Jego przyjazd spotkał si? z entuzjastycznym przyj?ciem prawosławnych wiernych w mie?cie ^[1] . Jednak ju? ostatniego dnia tego samego miesi?ca duchowny udał si? ponownie do Rostowa, by po?egna? si? z wiernymi poprzedniej eparchii ^[1] . Poniewa? władze radzieckie we wrze?niu tego samego roku zabroniły mu powrotu do Leningradu ^[2] , metropolita Jozef zarz?dzał eparchi? przez po?rednikow - wyznaczonych biskupow pomocniczych, ktorzy mogli go odwiedza? w Rostowie ^[1] . Po upływie roku Synod Rosyjskiego Ko?cioła Prawosławnego uznał t? sytuacj? za nienormaln? i przeniosł metropolit? Jozefa na katedr? odesk? ^[1] . List z informacj? o tej decyzji dotarł do hierarchy za po?no i dowiedział si? on o niej z trzeciej r?ki, co wywołało u niego ogromne rozgoryczenie i skłoniło nie tylko do protestow przeciwko przeniesieniu, ale i do powa?niejszego wyst?pienia przeciwko zast?pcy locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego metropolicie Sergiuszowi (Stragorodskiemu) ^[1] . Jozef (Pietrowych) zarzucił Sergiuszowi uzurpacj? kompetencji locum tenens Patriarchatu, ktora miała w jego ocenie wykluczy? go z Ko?cioła i uczyni? sprawowane przez niego sakramenty niewa?nymi. Oskar?ył go rownie? o dopuszczenie do Synodu Ko?cioła agentow radzieckich słu?b specjalnych i dawnych uczestnikow ruchu odnowicielskiego , jak rownie? o d??enie do pełnego podporz?dkowania Cerkwi ateistycznemu pa?stwu, wreszcie o bezprawne przenoszenie hierarchow z katedry na katedr? ^[2] . Z krytyk? wydanej przez Sergiusza deklaracji lojalno?ci wobec pa?stwa radzieckiego wyst?pił dopiero po swoim przeniesieniu na katedr? odesk?, chocia? znał ju? j? wcze?niej ^[2] .

Wyst?pienie z Rosyjskiego Ko?cioła Prawosławnego [ edytuj | edytuj kod ]

Pocz?tkowo metropolita Jozef, nadal tytułuj?cy si? ?metropolit? leningradzkim” (mimo obj?cia tej katedry przez wskazanego przez kierownictwo Cerkwi metropolit? Serafina (Cziczagowa) ), nie zrywał całkowicie ł?czno?ci kanonicznej z metropolit? Sergiuszem. Prowadził z nim jednak korespondencj?, ktorej ogolny ton nie dawał szans na pokojowe zako?czenie konfliktu ^[1] . Ostatecznie 24 stycznia 1928 ostatecznie wypowiedział Sergiuszowi posłusze?stwo, zapocz?tkowuj?c tym samym stronnictwo okre?lone mianem josifian . W ocenie Pospiełowskiego był to ruch jednoznacznie schizmatycki, głosz?cy pogl?dy heretyckie (odmawianie wa?no?ci sakramentow sprawowanych przez Sergiusza z powodu jego relacji z władz? ?wieck?) ^[3] . W zwi?zku z wyst?pieniem Jozefa w marcu 1928 został on pozbawiony katedry i suspendowany, czemu nie podporz?dkował si? ani on, ani jego zwolennicy ^[1] . Stanowisko metropolity Jozefa, według jego samego, zyskało poparcie 26 pozostaj?cych na wolno?ci hierarchow Cerkwi rosyjskiej oraz 60 innych znajduj?cych si? w łagrach . W ocenie Dymitra Pospiełowskiego ?josifianami” było w 1930 35% całej hierarchii Rosyjskiego Ko?cioła Prawosławnego (po odj?ciu innych krytykow polityki metropolity Sergiusza ? grigoriewcow ). Trudniejsze jest oszacowanie poparcia dla? w?rod ni?szego duchowie?stwa i wiernych, chocia? wiadomo, i? w pierwszych latach po ogłoszeniu deklaracji metropolity Sergiusza istniały eparchie, w ktorych 90% czynnych placowek duszpasterskich ustosunkowało si? do niej negatywnie ^[4] . Jozef zyskał rownie? zdecydowane poparcie w eparchii leningradzkiej ^[5] . Natomiast w 1929 jednym z liderow josifia?stwa został biskup woroneski Aleksy (Buj) , za spraw? ktorego stanowisko Jozefa poparła cała eparchia woroneska, znaczna cz??? tambowskiej i kurskiej ^[6] .

Od lutego 1928 Jozef (Pietrowych) przebywał w monasterze ?w. Mikołaja w Mode?sku. W 1929 został aresztowany przez NKWD, podobnie jak wi?kszo?? jego zwolennikow ^[7] . W 1931 wywieziony na zesłanie do Kazachstanu , został osadzony we wsi Leninskoje ^[8] . Duchowny w tajemnicy odprawiał nabo?e?stwa ^[8] , podro?ował do Ałma-Aty , by słu?y? tam w ?wi?tyniach katakumbowych ^[9] i stał si? opiekunem duchowym podziemnej ?e?skiej wspolnoty mniszej kierowanej przez ihumeni? Ew? (Pawłow?) ^[10] .

W 1937, na fali masowych prze?ladowa? prawosławnego duchowie?stwa w ZSRR, został ponownie aresztowany, oskar?ony o prowadzenie działalno?ci kontrrewolucyjnej , po czym skazany na ?mier? i rozstrzelany pod Czymkentem razem z metropolit? Cyrylem (Smirnowem) , arcybiskupem Eugeniuszem (Kobranowem) ^[8] . W momencie ?mierci nie nale?ał do kanonicznego Rosyjskiego Ko?cioła Prawosławnego ^[1] .

W 1981 Rosyjski Ko?cioł Prawosławny poza granicami Rosji uznał go za ?wi?tego nowom?czennika ^[8] .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]