Iwan Tieniszczew

Iwan Tieniszczew
Ива?н Ива?нович Тенищев
	generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1921 ; Krugolesskoje, gubernia stawropolska
Data i miejsce ?mierci	12 lutego 2006 ; Moskwa
	Przebieg słu?by
Lata słu?by	1940?1978
Siły zbrojne	Armia Czerwona ; partyzantka radziecka ; Armia Radziecka
Jednostki	31 Dywizja Kawalerii, ; 2 Korpus Kawalerii, ; 3 Korpus Kawalerii, ; 7 Korpus Kawalerii
Głowne wojny i bitwy	I wojna ?wiatowa ; ; II wojna ?wiatowa bitwa o Rostow (1941) ; Operacja berli?ska ;
	Odznaczenia
	;

Iwan Iwanowicz Tieniszczew ( ros. Ива?н Ива?нович Тенищев, ur. 21 stycznia 1921 we wsi Krugolesskoje w guberni stawropolskiej , zm. 12 lutego 2006 w Moskwie ) ? radziecki dowodca wojskowy, generał-pułkownik, Bohater Zwi?zku Radzieckiego (1945).

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Do 1940 studiował w Instytucie Pedagogicznym w Woroszyłowgradzie (obecnie Ługa?sk ), potem został wcielony do Armii Czerwonej . 1941 uko?czył kursy wojskowe, po czym słu?ył na Dalekim Wschodzie, potem w Kijowskim Specjalnym Okr?gu Wojskowym. Po ataku Niemiec na ZSRR walczył na Froncie Zachodnim , m.in. w rejonie orsza?skim . Po?niej na tyłach wroga zorganizował oddział partyzancki, ktory atakował niemieckie garnizony w obwodzie mohylewskim oraz wykoleił ok. 30 niemieckich poci?gow. Od 1942 szef sztabu oddziału partyzanckiego nr 3 w obwodzie mohylewskim, 1943 jego dowodca. Nast?pnie jego oddział poł?czył si? z regularn? armi? ZSRR, po powrocie w szeregi Armii Czerwonej brał udział w operacji białoruskiej , wi?la?sko-odrza?skiej i pomorskiej ; I. Tieniszczew był dwukrotnie ranny. Dowodca batalionu 1281 pułku strzeleckiego 60 Dywizji Strzeleckiej 125 Korpusu Strzeleckiego 47 Armii 1 Frontu Białoruskiego . Uczestnik szturmu na Berlin . 16 IV 1945 dowodzony przez niego batalion zdobył w walce 6 mo?dzierzy, 6 karabinow maszynowych, granatnik i wzi?ł 18 je?cow, nast?pnego dnia w walce o Wriezen zdobył fabryk? materiałow wybuchowych, zabijaj?c 200 Niemcow i zdobywaj?c 2 pistolety, 2 samochody, 10 dział i bior?c 8 je?cow, a 26 IV 1945 wyro?nił si? podczas ataku na Gatow . Uchwał? Prezydium Rady Najwy?szej ZSRR z 31 V 1945 za wzorowe wykonywanie zada? bojowych, dowodzenie i wykazywanie przy tym m?stwa i heroizmu został uhonorowany tytułem Bohatera ZSRR. Po wojnie kontynuował słu?b? wojskow?, 1950 uko?czył Akademi? Wojskow? im. Frunzego w Moskwie, a 1962 Akademi? Sztabu Generalnego im. Woroszyłowa. Od 1964 dowodca elitarnej Tama?skiej Dywizji Zmotoryzowanej, od 1968 zast?pca dowodca, po?niej dowodca armii w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech . Od VII 1972 dowodca Centralnej Grupy Wojsk stacjonuj?cej w Czechosłowacji , XI 1972 mianowany generałem-pułkownikiem, 1978 przeniesiony do rezerwy. Był in?ynierem w jednym z moskiewskich instytutow badawczych. Deputowany do Rady Najwy?szej ZSRR 9 kadencji.

Odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

Złota Gwiazda Bohatera ZSRR (1945)
Order Lenina (dwukrotnie)
Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie)
Order Wojny Ojczy?nianej I klasy (dwukrotnie - 11 marca 1945 i 11 marca 1985)
Order Wojny Ojczy?nianej II klasy (21 pa?dziernika 1944)
Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie)
Order ?Za słu?b? Ojczy?nie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy
Medal Partyzantowi Wojny Ojczy?nianej I klasy (1942)
Medal ?Za zwyci?stwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczy?nianej 1941?1945”
Medal 100-lecia urodzin Lenina

Medale ZSRR i 5 odznacze? zagranicznych.

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]