한국   대만   중국   일본 
Iosif Jucho ? Wikipedia, wolna encyklopedia Przejd? do zawarto?ci

Iosif Jucho

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iosif Jucho
Data i miejsce urodzenia

19 marca 1921
Pi?sk lub Mi?sk

Data ?mierci

29 lipca 2004

Zawod, zaj?cie

historyk prawa

Alma Mater

Mi?ski Instytut Prawa

Iosif (Jazep) Alaksandrawicz Jucho ( biał.   ?ос?ф (Язэп) Аляксандрав?ч Юхо ; ros.   Иосиф Александрович Юхо , Iosif Aleksandrowicz Jucho ; ur. 19 marca 1921 w Pi?sku lub w Mi?sku , zm. 29 lipca 2004 ) ? białoruski historyk prawa, doktor nauk prawniczych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego ), profesor .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Urodził si? 19 marca 1921 roku w Pi?sku , w wojewodztwie poleskim II Rzeczypospolitej [1] (według innego ?rodła w Mi?sku , w Sowieckiej Socjalistycznej Republice Białorusi , ZSRR [2] ). W latach 1939?1946 słu?ył w szeregach Armii Czerwonej , brał udział w walkach na froncie wschodnim II wojny ?wiatowej . W 1949 roku uko?czył Mi?ski Instytut Prawa . W latach 1949?1951 był s?dzi? ludowym rejonu woroszyłowskiego Mi?ska . W latach 1952?1956 pracował w Instytucie Filozofii i Prawa Akademii Nauk Białoruskiej SRR . W latach 1961?1964 pełnił funkcj? zast?pcy przewodnicz?cego Komisji Prawa przy Radzie Ministrow Białoruskiej SRR . W latach 1956?1960 i od 1964 roku pracował na Białoruskim Uniwersytecie Pa?stwowym (BUP) jako docent , kierownik katedry, zast?pca dziekana Wydziału Prawa, profesor Katedry Teorii i Historii Pa?stwa i Prawa. W 1982 roku uzyskał stopie? doktora nauk prawniczych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego ), a w 1983 roku ? tytuł profesora [1] [2] . Zmarł 29 lipca 2004 roku [1] .

W swojej pracy naukowej zajmuje si? badaniem historii pa?stwa i prawa Białorusi . Był zało?ycielem szkoły naukowej specjalizuj?cej si? w tej tematyce na BUP. Dowodził, ?e Statuty Wielkiego Ksi?stwa Litewskiego były pierwszymi w Europie doskonałymi kodeksami praw. Rozpocz?ł badania nad pogl?dami pa?stwowo-prawnymi Franciszka Skaryny i przedstawił ide? o jego udziale w składaniu i redagowaniu Statutu Wielkiego Ksi?stwa Litewskiego z 1529 roku. Twierdził, ?e Rzeczpospolita Obojga Narodow stanowiła konfederacj? dwoch samodzielnych i niepodległych pa?stw: Polski i Wielkiego Ksi?stwa Litewskiego . Rozpocz?ł na Białorusi badania nad ?yciem i działalno?ci? Tadeusza Ko?ciuszki [1] [2] . Wchodził w polemik? z wnioskami polskich historykow dotycz?cymi unii w Krewie i unii lubelskiej [2] . Prowadził badania nad pochodzeniem imion nadawanych na ziemiach, ktore obecnie wchodz? w skład Białorusi, na przestrzeni dziejow [1] [2] .

Prace [ edytuj | edytuj kod ]

  • Prawowoje poło?enije nasielenija Biełorusii w XVI w . Mi?sk: 1978. ( ros. ) . ;
  • (we wspołautorstwie, m.in. z Taisij? Dounar ): Statut Wialikaha Kniastwa Litouskaha 1588: Teksty. Dawiednik. Kamientaryi . 1989. ( biał. ) . ;
  • Za wolnas? naszu i waszu: Tadewusz Kasciuszka . Mi?sk: 1990. ( biał. ) . ;
  • Krynicy biełaruska-litouskaha prawa . Mi?sk: 1991. ( biał. ) . ;
  • Karotki narys historyi dziar?awy i prawa Biełarusi . Mi?sk: 1992. ( biał. ) . ;
  • (z U. P. Jemialjanczykiem): ?Naradziusia ja li?winam…”: Tadewusz Kasciuszka . Mi?sk: 1994. ( biał. ) . ;
  • Histaryjahrafija historyi dziar?awy i prawa fieadalnaj Biełarusi . Mi?sk: 1999. ( biał. ) . ;
  • (z W. A. Krutalewiczem): Historyja dziar?awy i prawa Biełarusi (1917?1945 hh.) . Wyd. 2. Mi?sk: 2000. ( biał. ) . ;
  • Historyja dziar?awy i prawa Biełarusi . Cz. 1. Mi?sk: 2000. ( biał. ) . ;
  • (z S. F. Sokałem): Istorija judiriczeskoj nauki Biełarusi . Mi?sk: 2000. ( biał. ) . ;
  • (z Ryhorem Wasilewiczem i Taisij? Dounar): Historyja kanstytucyjnaha prawa Biełarusi . Mi?sk: 2001. ( biał. ) . ;
  • (z A. F. Wisznieuskim): Historyja dziar?awy i prawa Biełarusi u dakumientach i materyjałach . Wyd. 2. Mi?sk: 2003. ( biał. ) . .

Uwagi [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. a b c d e Wialikaje.. . s. 773.
  2. a b c d e Encykłapiedyja.. . s. 283.

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]